Aşk Olsun

31

Bilmiyordum. Geceye zarar veren benmişim gibi hissediyordum. Onu yanımda tuttukça onu kaybedecekmişim gibi geliyordu. Belki de onu bırakmalıydım. Hiç hayatında olmamalıydım. Yağız'ın da dediği gibi Gecenin iyi haberini aldığımızda gidip o şerefsizleri bulacaktım. Ama şuanlık önceligim oydu. Nasıl bağlandım ben sana? Kendi içime gömdüğüm duygularımdan tek kalan öfke ve nefretken sen nasıl ban sevgi duygusunu tekrar hissetirdin? İyi ol meleğim. Lütfen iyi ol. Gerekirse ben hayatından çıkarım sen yeter ki iyi ol!
.
.
.

Ne kadar süre geçti bilmiyorum. Tek bildiğim oturduğum yerden bidaha kalkmadığım gözlerimi ameliyat kapısından ayırmadığımdı. Sonunda kapı açılmış içerden doktor çıkmıştı. Kendimi toparlayıp doktorun yanına gittim.

"O nasıl? İyi mi?"dedim.

"Merak etmenize gerek yok Ulaş Bey. Ameliyat başarıyla tamamlanmıştır. Gece hanım ilk geldiğinde olduğunca kan kaybetmişti ve açıkçası bu durum bizi endişeye düşürdü ama Gece hanım sandığımızdan daha güçlü çıktı. Daha yeni ve riskli bir ameliyat geçirdiği için bir süre burda misafir edeceğiz."dedi.

"O iyi olsun yeter ki! Ne gerekiyorsa yaparız yeter ki iyi olsun."dedim.

Doktor gülümseyip yanımdan geçip gitti. Yağız'a dönüp sarıldım.

"Bak dedim sana kardeşim yenge güçlüdür,sen güçlü ol ki o da güçlü olsun dedim."dedi Yağız.

"Kurtuldu Yağız. Şükürler olsun Allah'ım"dedim.

Ameliyathane kapısı bir kez daha açıldı ve bu sefer içinden sedyede bembeyaz teniyle soluk bir Gece çıktı. Yanına gidip elini tuttum.

"Burdayım güzelim. Korkma sakın. Herşey bitti geçti."dedim.

Sonunda odaya gelmiş Geceyi yerlştirmişlerdi. Yağızla beraber odada Gecenin kendine gelmesini bekliyorduk.

"Ne düşünüyorsun abi?"

"Sence Yağız?"dedim

"Merak etme. Yengem iyi oldu ya abi gerisi kolay. O şerefsizlere bizzat ben senin önüne atıcam."dedi

"Bul bana onları Yağız. Bu acıyı Gece'ye bana bize yaşatanları bul."dedim.

"Sen düşünme abi. Ben hemen başlıyorum. Bir gelişme olunca haber verirsin yada bi ihtiyaç olursa."dedi

"Tm haber ederim."dedim.

Yağız odadan çıktıktan sonra sedyenin yanında bulunan sandalyeye oturdum. Gecenin elini tuttum ve konuşmaya başladım.

"Belki benden nefret ediyorsun. Belki de sana verdiğim sözleri tutamadığım için beni suçluyorsun. Gece'm özür dilerim. Benim yüzümden başına gelenler için.
Seni her korumaya çalıştığımda daha fazla zarar görüyorsun. Belki de kendi hayatına dönsen o zaman daha iyi olacak. Sensiz nasıl olacak bilmiyorum ama bunu senin için denemeliyim. Her şey için özür dilerim Gece."dedim.

Ona zarar verdiğim gerçeğini hiç bişey değiştiremezdi. Ben onun saç teline zarar gelse dünyayı yakardım ama şimdi ben ona zarar veriyordum. Herşey eskiye dönecekti başka çözüm yolu yoktu. Benle olduğu sürece zarar görecekti bunu herkes biliyordu. Kendi hayatına dönerse daha iyi daha mutlu olacaktı. Gece bana bir şans vermişti ama ben hakkımı kaybetmiştim. Şimdi ise ondan aldığım özgürlüğünü ona geri verecektim.

"Seni çok seviyorum Gece. Sensiz nasıl olucak bilmiyorum. Senden vazgeçmem bunu yapamayacağımı da biliyorum. Defalarca denedim olmuyor sevmiyor onun için tehlikesin dedim ama kalbime söz geçiremiyoeum. Senden uzak olunca canım da yansa bu sefer dönmek yok. Bu defa hayatını mahvetmek yok. Söz veriyorum Gece uyandığında beni görmeyeceksin."dedim ve ayağa kalkıp alnına bir buse kondurdum.