Aşk Olsun

33

"Görüyorsun değil mi anne? Hani derler ya anneleri ölen çocuklara annen seni görüyor sadece sen görmüyorsun. Görme beni anne. Bu halimi yenik düştüğünü görme. Babama bile boyun eğmeyen kızını bu haliyle görme. Perişan halimle görme beni anne.... Keşke yanımda olsaydın anne. Sıcaklığında ısıtırdın beni. Senin sıcaklığın bana yeterdi anne. Şimdi yanımda olsan ağlama kızım derdin. Boşver derdin. Gel anne ne olursun gel.

SENİ ÇOK ÖZLEDİM ANNE..."
.
.
.

Ne kadar orada öylece durdum bilmiyorum ama bir an önce kendimi toparlamalıydım. Kimse için degmiyordu madem kendimi üzmeyecek hayatıma devam edecektim. Bidaha da asla böyle bir aptallık edip kimseye güvenmeyecektim. Kendimi zorlayarak ayaklandım ve geldiğim yoldan tekrar yürümeye başladım. Yürürken de olan biten her şey son sözler kulaklarımda yankılanıyordu. Sonunda eve geldiğimde kapıyı çaldım. Derin kapıyı açtığında gözlerinde ki kırmızılık ağladığını belli ediyordu. Hiç durmadan sarıldı.

"İyi misin? Çok korktum. Sana bişey oldu diye çok korktum. Neden bişey söylemeden gittin Gece?"dedi.

"Özür dilerim. Sadece yalnız kalmak istemiştim."dedim ve sarılmasına karşılık verdim.

"Buz gibisin hadi içeriye geç."dedi.

Yavaş adımlarla içeriye geçtim. Koltuğa oturduğumda Derin'in sesini işittim.

"Bekle geliyorum hemen."dedi ve mutfağa gitti.

Geldiğinde elinde kupa bardagiyka geldi.

"Bunu iciyorsun itiraz yok. Hasta olacaksın yoksa."dedi.

Konuşacak gücüm olmadığı için sadece başımı sallamakla yetinmistim.

"Gece ne oldu? Mutfakta ne oldu da bir anda çıktın gittin? Bu hale seni ne getirdi?"dedi.

Sözleri tekrardan canlanmıstı zihnimde.

"Herşeyin koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim. Beni büyük bir boşluğa itti Derin."dedim.

"Belki saçma bir soru olacak ama ne hissediyorsun?"dedi.

"İçim buz gibi. Hiçbir şey hissetmiyorum. Sadece donmuş gibiyim. En ufak bir his bile yok. "dedim.

"Üzülme canım. O şerefsiz için değmez. En başından sevmemiş madem sen niye onun için üzülüyorsun ki!"dedi Derin.

"Derin ben aptalın tekiyim. Ben ona inandım, güvendim. Bundan sonra böyle bir şey olmayacak."dedim.

Olmayacaktı olamazdı. Bu bana ders olacaktı. Kimseye güvenmeyecek kimseye inanmayacaktım. Kupayı elime alıp bir iki yudum aldım.

"Yarın istersen kendimize ayıralım. En sevdiğimiz şeyleri yapalım."dedi.

"Başka zaman yapsak Derin."dedim ama beni dinlemeyeceğini biliyordum.

"Olmaz. Madem bidaha böyle bişey olmayacak neden üzülüyorsun değmeyen biri için. Yarın çıkıp geziyoruz. Kendine gel biraz toparlan Gece gül eğlen ama böyle yapma."dedi.

"Peki."dedim.

"İşte benim güçlü kardeşim."dedi.

Her ne kadar kendimi kötü hissetsem de Derinden kurtuluşun yoktu.

"Uykunu da alamadın. Hadi kalk yatağa uykunu güzelce al. "dedi.

"Tamam ben gidiyorum o zaman."dedim ve ayaklandım.

"Bu arada Güneş nerde?"dedi Derin

"En son benimleydi muhtemelen orda kaldı. Yarın gidip alırım ben."dedim.