"Bacağım kırıldı diye bana bakıcı mı tuttunuz? Oldu olacak altımı da bezlesin."
"Jisung büyütme. Sabahtan akşama kadar teksin evde. En fazla iki ay. Daha erken bile iyileşir dedi doktor sen de duydun."
"İşten iki ay izin al o zaman." Diye çıkıştım anneme. Annem de babam da işe gidiyorlar bana da küçüklüğümden beri bakıcı tutuyor, kursa veriyorlardı. Benimle onların ilgilenmesini istiyordum. 17 yaşında olmama rağmen tek çocukları olduğumu bana hissettirip zamanlarını benimle geçirerek beni şımartmalarını istiyordum, paralarıyla değil.
"Jisung biraz mantıklı konuş. Sabah kahvaltıdan sonra gideceğim ben. Minho bey de o saatlerde gelir."
"Minho mu adı?"
"Evet. Hiç bahsetmedim değil mi? Adı Lee Minho. Bizim iş yerinden bi arkadaşın yeğeniymiş. Bahsettiğimde böyle bir iş aradığını söyledi. Konuştuk anlaştık. Öğretmenlik okuyormuş ama bu yıl okulunu dondurmuş. Ailesi çalış diye zorlamışlar. Bir iki ay burda vakit geçirecek işte kabul etti."
"Kaç yaşında? Ne öğretmenliği okuyormuş ki?"
"20 yaşında. Anaokulu öğretmenliği okuyormuş."
Annem son cümlesinden sonra kısa ve sessiz bir kahkaha patlattı. Sinirlenerek kolumu bıraktırıp yatağıma bıraktım kendimi. Zorunda olmasa kolumdan tutup odama bile getirmeyecekti beni. Kendi çocuğu değil bakıcıların çocukları gibi hissediyordum kendimi.
_-_-_-_
sleam
yavastan taslaklari bitireyim diyorum
iyi okumalalrlalr
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Childminder // Minsung
Fanfiction"Bacağım kırıldı diye bana bakıcı mı tuttunuz? Oldu olacak altımı da bezlesin."
