jisungji:
Minho
minlee:
Jisung?
Annem telefonumu aldı
Hyunjinden girdim hesabıma
Bugün gelirsin sanmıştım
Dün konuşmuştuk Jisung
Yeni bakıcın var
Sikeyim yeni bakıcıyı
Beni kapının önüne bile çıkarmadı
Okula yürüdün mü?
Evet.
Hyunjini aradım kadının telefonundan
Birlikte otobüsle gittik
Ayakta
Annen biliyor mu böyle gittiğini?
Evet
Bakıcıya o söylemiş kendi gider diye
Neredesin
Biraz bekle seni almaya geleyim
Çıktın mı okuldan
Ben
Hyunjinle geldiğim gibi gidebilirim Minho
Annem sana yazdığımı öğrenince kızmasın şimdi
Hayır seni ben alacağım
Sınıfından inmediysen bekle
İndim
Duraktayız Hyunjinle
Bekle orada
Almaya geliyorum sizi
Gerek yok
Otobüs gelmek üzere
Binmeyin bekleyin
Dinle beni sakın gitmeyin bir yere
Geliyorum şimdi
.
.
.
"İyi ki geldik önceden."
"Ne diyor?"
"Geliyormuş şimdi. Gelme dedim dinle beni sakın gitmeyin dedi."
"Geldi sanırım, şu onun arabası mı?"
Hyunjinin gösterdiği ilerden gelen arabaya baktım.
"Evet o."
Minho önümüzde durduğunda arabadan inip yanımıza adımladı hızlıca.
O beni kucağına aldığında kollarımı onun boynuna doladım. Bunu yapmayı kısa sürede çok özlemiştim ve anın iyi hissettirmesi gözlerimi doldurmuştu.
Beni arabaya bıraktı. Hyunjin de arka koltuğa geçtiğinde bir süre arabayı sürmeden bekleyip derin nefes aldı.
"Jisung"
Ona baktım. Bir süre gözlerime bakıp elini göz altlarıma uzattı. Yavaşça şişmiş ve kızarmış gözlerimde gezdirdi parmaklarını. Hafif dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Geri açtığımda konuştu
"Çok mu ağladın?"
Kafamı yukarı aşağı salladım.
"Ağlamamanı söylemiştim."
"Kötü hissediyorum."
"İyi hissettiğinde de ağlıyorsun."
"İyi hissettiriyorsun."
"Beni istemiyor musun?
"En çok seni istiyorum. Yeter ki artık iyi hissedeyim, iyi hissettiğimde ağlayayım. Bana tek iyi hissettiren insanlar sizsiniz. Ailemi sikeyim umurlarında bile değilim şuna baksanıza. Okula ulaşmış mıyım, yürüyebilmiş miyim, yemek yemiş miyim.."
"Küfüre iyi alıştın." Minho şakayla karışık kızmıştı.
Üçümüz de güldük. Üçümüz hep gülse, bizi üzenler de hep ağlasaydı.
"Evlerinize bırakıp gideyim o zaman ben. Beni görmesinler sorun çıkar. Yarın sabah ikinizi de alırım. Hyunjin sana da numaramı vereyim sabah yazarsın hazır olduğunda."
Hyunjin kafasıyla onayladıktan sonra telefonunu açıp Minho'ya verdi.
Hyunjinin evine geldiğimizde Hyunjin teşekkür edip indi. Minho arabayı bizim eve doğru sürerken konuşmadı. Ben ise onu izledim fark ettirmemeye çalışarak.
Eve geldiğimizde durdu ve yavaşça bana dönderdi kafasını. Emniyet kemerimi çıkardım ve kucağımdaki çantamı arkama koyup kollarımı askılarından geçirdim.
Minho arabadan inip benim tarafıma geçti. Değneklerimle birlikte inmeme yardım etti.
"Teşekkür ederim Minho, herşey için."
"Rica ederim."
Adımımı henüz atmıştım
"Jisung"
Bana seslenen Minho'ya döndüm.
Bana yaklaşıp dudaklarını yanağıma bastırdı. Bunun dünkünden farklı hissetmemi sağlayacak farkı bir elinin boynumda olmasıydı.
Dudaklarını yanağımdan ayırdıktan sonra ona gülümsedim
"Yarın görüşürüz"
"Görüşürüz Minho."
Ona bakıcım demeyi yavaş yavaş bırakmıştım. Ona sadece ismiyle seslenmem rahatsız ediyorsa söylerdi. Ama o sadece bana bakıp gülümsüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Childminder // Minsung
Fanfiction"Bacağım kırıldı diye bana bakıcı mı tuttunuz? Oldu olacak altımı da bezlesin."
