ကျွန်တော့်ယောက်ကျာ်း တစ်ရွာသား(Complete )

part(11)Z

ေဆး႐ုံဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားက ၿပီးဆုံးသြားၿပီမို႔
သႊန္းလွ်ံ ဦးကိုေခၚကာ ျပန္ဖို႔ရန္ျပင္လိုက္သည္....။
ေဆး႐ုံဖြင့္ပြဲလာတယ္ဆိုေပမယ့္ႏွစ္ေယာက္
ထဲ တစ္ကမၻာလာတည္တယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္ေပမည္..။
ဘယ္ကိုမွအာ႐ုံမေရာက္ ႏွစ္ေယာက္သားမုန့္စားလိုက္အၾကည္ဆိုက္လိုက္ လုပ္ေနၾကသည္မဟုက္လား...။

""ႏွိုင္းငယ္...ႏွိုင္း''

အေနာက္က နာမည္ေခၚကာ အေျပးလိုက္လာသည့္လူေၾကာင့္ ႏွိုင္းသြင္ေရာ သႊန္းလွ်ံပါ ေျခလွမ္းေတြရပ္တန့္လိုက္ၾကေပမယ့္ အေနာက္ကိုေတာ့ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေပ...။

အေနာက္ကလိုက္လာသည့္ ျမတ္ကုေဋဟိန္းက ႏွိုင္းသြင္တို႔ႏွစ္ေရာက္ေရွ႕တြင္ရပ္လိုက္ၿပီး....

"" ႏွိုင္း....ႏွိုင္းပါေနာ္....အကိုေလ...မင္းကိုလိုက္ရွာေနတာ...''

ျမတ္ကုေဋဟိန္းအသံေတြက တုန္ရင္ေနသည္...။

မင္းစဝ္ႏွိုင္းသြင္  မတုန္မလႈပ္ၿပဳံးလိုက္မိသည္..။ သြန္းလွ်ံကလည္းထိုလူကို ဘာကိစၥလည္းဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ မ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္၏..။

""ကြၽန္ေတာ္တို႔သိလို႔လား....''

ႏွိုင္းသြင္မ်က္ဝန္းေတြက ေအးစက္မႈအျပည့္...။မ်က္ႏွာတြင္လည္း အလိုမက်သည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြက ယွက္သန္းေနသည္....။

"" ႏွိုင္းရယ္....ကိုယ့္ကိုမမွတ္မိဘူးလား...ကိုယ္...ျမတ္ကုေဋဟိန္းေလ...ႏွိုင္းရဲ႕ခ်စ္သူေလကြာ...''

ႏွိုင္းသြင္ တဟက္ဟက္တစ္ခ်က္ရယ္ၿပီး....

""ေအာ္...ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သူတဲ့...ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတဲ့စကားပါလား...''

""ႏွိုင္းရယ္...ကိုယ္ရွင္းျပပါရေစ...''

""ကြၽန္ေတာ္တို႔အေျခအေနေတြက
လယ္ျပင္မွာဆင္သြားထားသလိုထင္ရွားေနတာဘဲ...။ရွင္းျပစရာေနလိုေသးလို႔လား ကိုျမတ္ကုေဋဟိန္းရဲ...။'

""မဟုက္ဘူးေလ...ႏွိုင္း...ႏွိုင္းရဲ..ကိုယ္ရွင္းျပ...''

ႏွိုင္းသြင္ သူတို႔ကိုၾကည့္ေနသည့္ လူအုပ္ဆီသို႔ ေခါင္းထိုးျပလိုက္ရင္း...