ကျွန်တော့်ယောက်ကျာ်း တစ်ရွာသား(Complete )

Part(27)final

သွန်းလျှံအခန်းတံခါးတွေဂျက်ချကာ ဦးအနားတွင်အသာကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး...ဦးရင်ခွင်အား ခေါင်းနှင့်တိုးဝင်ကာ...ခြေတုန်လက်တုန်ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြောစရာစကားတွေကပျောက်ရှနေသည်..။
သွန်းလျှံ ဘယ်ကဘယ်လိုစကားစရမှန်းမသိတာ
ကြောင့်ကြံရာမရစကားလိုက်ရှာနေရသည်...။ နောက်ဆုံးမထူးသည့်အဆုံး...အားတင်းကာ..။

""ဦးနမ်းချင်လို့..''

""နမ်းရုံဘဲရမယ်နော်...''

သွန်းလျှံပြုံးစစမျက်နှာပေးလေးနှင့်..။

""သားနမ်းရုံဘဲနမ်းမှာပါ....ပြီးရင်ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာတော့ သားလည်းတာဝန်တော့မယူဘူး..''

ပြောပြောဆိုဆိုပင်နှင်းဆီပွင်ဖက်လေးများကဲ့သို့ နီးမြန်းစိုအိနေသည့် နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကို သွှန်းလျှံ၏ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက လွမ်းမိုးသွားခဲ့သည်..။

သွှန်းလျှံ ဦးနှုတ်ခမ်းလေးကို အသာရှိုက်နမ်းရင်း သန်မာသည့်သူလက်တွေက အင်္ကျီအောက်မှလျှိူသွင်းကာ ဦးခန္တာကိုယ်လေးအား ထိကိုင်ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်..။

နွေးအိအိနှုတ်ခမ်းပါးလေးကို သွှန်းလျှံ အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်နေရလောက်တဲ့အထိ နှုတ်ခမ်းတွေက ချိူမြိန်လွန်းနေသည်..။

အရိုင်းဆန်လာသည့်အနမ်းတွေက ခရီးဆုံးထိသွားဖို့တိုက်တွန်းနေဟန်ပင်..။

ဦး၏အင်္ကျီကြယ်စေ့လေးတွေကို လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ယူနေရင်း ကျန်တစ်ဖက်က ဦးရဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ပြေးလွှားဆော့ကစားနေသည်..။

ကင်းမဲ့သွားသည့် အဝတ်အစားတွေအောက်မှ ဖြူဝင်းနေသည့် ဦးရဲ့ခန္တာကိုယ်နုနုလေးတွေက ထိကိုင်ရက်စရာမရှိအောင်လှပလွန်းနေ၏..။

နီးမြန်းနေသည့် ချယ်ရီသီးလေးတွေက သွန်းလျှံအားစားသုံးဖို့ လက်ယက်ခေါ်နေသယောင်..။

သွှန်းလျှံ၏အနမ်းတွေက လားရာပြောင်းသွားပြီး ဦးရဲ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးတွေဆီ ကူးပြောင်းသွားခဲ့သည်..။

လည်တိုင်ကြော့ကြော့လေးကိုတစ်ဝကြီးရှိုတ်နမ်းပြီးမှ...သူ၏နှုတ်ခမ်းတွေက ဘယ်ညာရင်အုံပေါ်ရှိ ပန်းနုရောင်သန်း​နေသည့်ချယ်ရီသီးလေးတွေရှိရာသို့...။