~3 χρόνια πριν~
Ήταν δύο εβδομάδες αφότου μάθαμε για την αποβολή που τελικά βρήκα τα αρχίδια να πάω στη Τζόρτζια.
Δεν είχα πραγματικά σχέδιο.
Απλώς ήξερα ότι δεν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου αν δεν πήγαινα.
Αν δεν της μιλούσα.
Θα μπορούσα να την είχα πάρει τηλέφωνο και κοιτάζοντας πίσω, ίσως θα έπρεπε, αλλά έπρεπε να τη δω.
Έπρεπε να δω αν πραγματικά νοιαζόταν για μένα τόσο λίγο όσο έδειχνε. Χτύπησα την πόρτα του κοιτώνα της και την άνοιξε μια κοπέλα με ύφος λες και της είχα σκοτώσει την μάνα.
«Μπορώ να σε βοηθήσω;»
Έβαλε το χέρι της στον γοφό της.
«Εμμ… ναι».
Πέρασα το χέρι μου από τα μαλλιά μου. «Ψάχνω την Χάρπερ.»
«Ποια;»Έμοιαζε βαριεστημένη.
«Χάρπερ...Χάρπερ Τζόουνς.»
Όταν ακόμα δεν φαινόταν ότι είχε ιδέα για ποιον μιλούσα, είπε.
«Α, εννοείς,την Χαρπ Δεν είναι εδώ.»Άρχισε να κλείνει την πόρτα, αλλά χτύπησα το χέρι μου στην πόρτα ακριβώς στην ώρα για να τη σταματήσω.
«Ξέρεις πότε θα επιστρέψει;»
Ρώτησα ευγενικά, με την υπομονή μου να έχει εξαντληθεί.
«Μάλλον το πρωί.Βγήκε ξανά με αυτόν τον τύπο και της είπα ότι δεν τον έφερνε πίσω εδώ, οπότε υποθέτω ότι θα μείνει σε εκείνον.»
Τα λόγια της έπεσαν πάνω μου, βγάζοντας όλο τον αέρα από τους πνεύμονές μου.
Ήταν με άλλον.
Ήταν…
Δεν μπορούσα καν να σκεφτώ τις λέξεις γιατί έμοιαζαν να έχουν ξεφύγει τόσο πολύ τώρα.
Ήταν δική μου.
«Θέλεις να της πω ότι πέρασες;»
Η συγκάτοικός της με παρακολουθούσε καθώς διαλύθηκα εντελώς μπροστά της. Κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να σχηματίσω λέξεις. Δεν είχα κανένα δικαίωμα να νιώθω έτσι.
Είχα βγει ραντεβού με κάποια άλλη αφού έφυγε, αλλά πήγα σπίτι μετά από τριάντα λεπτά.
Ένιωθε λάθος.
Δεν ήταν αυτή.
Την χρειαζόμουν.
«Οχι.»
Τελικά βρήκα τις λέξεις.
«Δεν έχει σημασία πια».
YOU ARE READING
Someone Like You
RomanceΉταν όλα λάθος από την αρχή. Δεν έπρεπε ποτέ να έχω ερωτευτεί τον Μάθιου Λόκγουντ. Δεν έπρεπε να τον έχω αφήσει να αγγίξει κομμάτια μου τα οποία με ένα κούνημα του χεριού του διέλυσε. Έφυγα μακριά με την ελπίδα ότι δεν θα τον έβλεπα ποτέ ξανά. Έ...
