Someone Like You

...Χάρπερ{09}...

Μου άρεσε η δουλειά μου.
Ομολογουμένως, δουλευα εδώ μόνο για τρεις ημέρες, αλλά ήταν ένα φοβερό τριήμερο.
Ο Μπράντον ήταν πιθανότατα ένας από τους πιο αστείους ανθρώπους που είχα γνωρίσει ποτέ.
Ο Μάθιου κρατούσε αποστάσεις και είχα αποκτήσει τεράστιο crush με τη Λόρεν.
Ήταν η μόνη άλλη tattoo artist στο μαγαζί και ήταν μακράν η πιο κουλ γκόμενα που ήξερα. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα και ίσια και το κρεμώδες λευκό δέρμα της ήταν καλυμμένο με φωτεινά, πολύχρωμα τατουάζ. Έκλεινε ραντεβού ασταμάτητα, όλοι έκλειναν, αλλά είχε μια ανδρική πελατεία που δεν σταματούσε και δεν μπορούσα να τους κατηγορήσω. Ήταν πανέμορφη.
«Ξέρεις ότι είναι ιερόσυλία να δουλεύεις σε ένα κατάστημα τατουάζ και να μην έχεις τατουάζ, σωστά;»
Καθόταν δίπλα μου πίσω από το γραφείο, κοιτάζοντας ένα περιοδικό ενώ περίμενε το επόμενο ραντεβού της.
«Δεν είναι.» γούρλωσα τα μάτια μου. «Μπορεί να είναι κακό για την επιχείρηση.»
«Γιατί δεν κάνεις ένα;» Έβαλε κάτω το περιοδικό της και άρχισε να κοιτάζει το δέρμα μου σαν να έψαχνε για το τέλειο σημείο.
«Θέλω να κάνω...»
Πρόσθεσα άλλο ένα ραντεβού στο πρόγραμμα του Μάθιου.
«Απλώς με κάνει νευρική.»
Η Λόρεν γέλασε, με ένα μη ελκυστικό ροχαλητό-γέλιο που με έκανε να τη συμπαθήσω περισσότερο.
«Μην είσαι κότα Χάρπερ.»
«Δεν είμαι κότα», είπα.
«Τι θα έκανες;»
Άρχισε να κοιτάζει γύρω από τους τοίχους το έργο τέχνης που εμφανιζόταν εκεί για να επιλέξουν οι πελάτες, αλλά αυτό που ήθελα δεν ήταν σε αυτούς τους τοίχους. Ήταν σε ένα ντοσιέ κάτω από το γραφείο μου.Κοιτούσα το σχέδιο κάθε μέρα που δούλευα εκεί, και κάθε μέρα, το ήθελα όλο και περισσότερο.
«Δεν θα έβαζα τίποτα από τον τοίχο.»
Η Λόρεν με κοίταξε σαν να ήμουν λίγο τρελή και ίσως ήμουν. Έβγαλα το ντοσιέ και έδειξα το σχέδιο που δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι.
Η Λόρεν σφύριξε όταν είδε το σχέδιο για το οποίο μιλούσα πριν βάλει τα πόδια της στο γραφείο.
«Καλή τύχη με αυτό.»
«Γιατί;»
Συνήθως, αν ένας πελάτης έχει ζητήσει ένα σχέδιο, συνήθως αυτό αποσύρεται από το ντοσιέ. Δεν είδα τίποτα τέτοιο όμως.
«Επειδή έχω δει περίπου εκατό ανθρώπους να ζητούν αυτό το τατουάζ και η απάντηση είναι πάντα η ίδια.»
«Η οποία είναι;»
«Οχι.» Χτύπησε τα χέρια της θεατρικά ξαφνιάζοντάς με λίγο.
«Γιατί;»
Κοίταξα πίσω στο σχέδιο. Ήταν εύκολα ένα από τα καλύτερα έργα τέχνης που είχα δει ποτέ.
«Επειδή ο Μάθιου δεν θα το δεχτεί.
Κάποιος πάντα ρωτάει και πάντα λέει όχι.»
«Λοιπόν δεν θα μπορούσες να μου το κάνεις τατουάζ;»
Πετάρισα τις βλεφαρίδες μου και εκείνη κύλησε τις δικές της.
«Αυτό», έδειξε προς το πρόσωπό μου, «δεν πιάνει και όχι δεν μπορώ.Είναι έργο του Μάθιου και μόνο εκείνος μπορεί να το κάνει.»
Σκέφτηκα τα λόγια της πριν σύρω το σχέδιο πίσω στη θέση του. Το αγάπησα. Το λάτρεψα απόλυτα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω τον Μάθιου να μου κάνει τατουάζ.
«Λοιπόν, σε τι είσαι καλή;»
Πείραξα, βάζοντας πίσω το ντοσιέ κάτω από το γραφείο.Τα μάτια της Λόρεν φωτίστηκαν και το χαμόγελο που κυρίευσε το πρόσωπό της με τρόμαξε λίγο.
Τι είναι αυτό το ύφος;»
Έκανα νόημα προς το πρόσωπό της.
«Πόσο χρόνο έχουμε πριν το επόμενο ραντεβού μου;»
Κοίταξα το βιβλίο των ραντεβού.
«Είκοσι λεπτά περίπου, γιατί;»
«Θα πρέπει να τρυπήσουμε κάτι.»
«Τι;»ούρλιαξα.
«Σου είπα ήδη να μην είσαι κότα Χαρπ.Ας το κάνουμε!»
Χτύπησε τα χέρια της σαν να κέρδισε μόλις το λαχείο, και την παρακολουθούσα σαν τρελή που ήταν.
«Στην μύτη σου θα ήταν πολύ χαριτωμένο.»γύρισε το πρόσωπό μου για να το κοιτάξει καλύτερα.
«Ή ακόμα και στο χείλος σου. Ή θα μπορούσαμε πάντα...»
Κράτησε τα χέρια της πάνω από το στήθος μου και έκανε νόημα σαν να έπιανε τα βυζιά μου.
«Αυτό δεν πονάει;»
Έτριψα το στήθος μου και μόνο που σκεφτόμουν τον πόνο.
«Μόνο για ένα λεπτό περίπου, αλλά αξίζει τον κόπο.»
Μου έκλεισε το μάτι.
«Έχεις τρυπήσει τα δικά σου;» ψιθύρισα παρόλο που ήμασταν οι δύο μας στο μαγαζί. Ο Μπράντον και ο Μάθιου έφυγαν πριν από περίπου μία ώρα για να κάνουν μερικές δουλειές.
«Φυσικά. Έχω επίσης τρυπήσει το γατάκι μου και επετρέψε μου να πω ότι το λατρεύω αυτό το μωρό».
«Το μουνί σου;»φώναξα.
«Ναί,το μουνί μου Χαρπερ.»
Με χάιδεψε στο κεφάλι σαν να ήμουν σκυλάκι.
«Κάνεις ποτέ σεξ;»
Η ερώτησή της ήταν αθώα, αλλά δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο κοντά στην αλήθεια ήταν, επειδή δεν έκανα σεξ.
Όχι συχνά,ούτε καν ημικανονικά.
Θα πέθαινε αν ήξερε ότι είχε περάσει πάνω από ένας χρόνος,αλλά δεν θα της το έλεγα αυτό. Αντίθετα, απλώς ανασήκωσα τους ώμους μου και άφησα την ερώτησή της να ξεφύγει από πάνω μου.Κούνησε το κεφάλι της σαν να την έκανε σωματικά άρρωστη η σκέψη να μην κάνει σεξ.
«Εντάξει.Ας ξεκινήσουμε με τις θηλές». Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
«Είσαι σίγουρη;»
«Είμαι!ΖΗΣΕ λιγο!»
Δεν ήμουν σίγουρη για αυτό,αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ ότι η ιδέα να τρυπήσω τις θηλές μου με ενθουσίασε. «Αυτό μένει μεταξύ μας.»
Έδειξα το δάχτυλό μου μπρος-πίσω ανάμεσά μας προτού η Λόρεν πιάσει το χέρι μου και με τραβήξει μέσα στη Σουίτα της.Την παρακολουθούσα να δουλεύει, να στήνει τον εξοπλισμό της, να μοιάζει με χειρουργό με όλα τα αποστειρωμένα υλικά της. Όταν ήρθε η ώρα να βγάλω το τοπ μου, δίστασα μόνο για ένα δευτερόλεπτο. Καθόμουν στην καρέκλα της γυμνή από τη μέση και πάνω, κι εκείνη μου χαμογελούσε σαν χελώνα.
«Αυτό θα είναι τέλειο.Έχεις υπέροχα βυζιά.»
Γέλασα και είχα την παρόρμηση να
καλύψω το στήθος μου.
«Μιλάς σε όλους τους πελάτες σου έτσι;» Η Λόρεν ανασήκωσε τους ώμους.
«Οχι. Δεν έχουν όλοι οι πελάτες μου υπέροχα βυζιά. Μερικοί έρχονται εδώ με βυζιά στο πάτωμα και εξακολουθούν να θέλουν να τα τρυπήσουν. Κάτι που είναι καλό, για τον καθένα δικό του, αλλά μου φτιάχνει τη μέρα όταν γνωρίζω ότι κάποιος στο δρόμο θα εκτιμήσει πραγματικά τη δουλειά μου.»
«Είσαι τρελη.» Έπιασα την άκρη της καρέκλας καθώς εκείνη κατευθύνθηκε προς το μέρος μου με έναν σφιγκτήρα που έμοιαζε σαν να χρησιμοποιήθηκε για να βασανίσει ανθρώπους.
«Ίσως, αλλά ξέρω μόλις δω ένα τέλειο σετ στήθους.»
Το μέταλλο έκλεισε γύρω από τη θηλή μου και τεντώθηκα προετοιμάζοντας τον εαυτό μου για τον πόνο.
«Θα σταματήσεις να μιλάς για τα βυζιά μου;» είπα με σφιγμένα δόντια.
«Εντάξει.Θα μου πεις ποτέ την ιστορία σου με τον Μάθιου;»
Η ερώτησή της ήρθε από το πουθενά και δεν το περίμενα, αλλά πριν προλάβω να σκεφτώ πώς να της απαντήσω, ο πόνος έσφυξε στο στήθος μου και η μόνη μου σκέψη ήταν ότι αυτή η σκύλα είπε ψέματα. Αυτό το γαμημένο πόνεσε.