...Χάρπερ {29}...

95 20 0
                                    


«Εφυγε.»
Η Λόρεν έβαλε το κεφάλι της στην είσοδο της κρεβατοκάμαρας. 
«Το άκουσα.» 
Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού της προσπαθώντας να καταλάβω όλα όσα είχαν συμβεί. 
«Άκουσες τι είπε;»
Έπεσε στο κρεβάτι δίπλα μου. 
«Ναι, αλλά αλλάζει πραγματικά κάτι;»  Έπεσα ξανά στο κρεβάτι και κοίταξα το ταβάνι της.
«Λοιπόν, υποθέτω ότι η πραγματική ερώτηση είναι, τον πιστεύεις;  Αν η απάντηση είναι όχι, τότε όχι, δεν αλλάζει τίποτα.Αν η απάντηση είναι ναι, τότε αλλάζει τα πάντα.»
Παρακολούθησα τον ανεμιστήρα οροφής να κάνει γύρω-γύρω καθώς σκεφτόμουν τα λόγια της. Τον πίστευα;
Χωρίς αμφιβολία, αλλά επίσης δεν ήξερα αν ήμουν απλώς ανόητη ή όχι.Είχα πιστέψει κάθε λέξη που έφευγε από το στόμα του μια φορά κι έναν καιρό.Είχα πιστέψει ότι τίποτα δεν θα έμπαινε ποτέ ανάμεσά μας,αλλά έγινε.Σκεφτόμουν όλα όσα είχαμε περάσει, όλα τα σκατά που είχαμε αφήσει να μας κρατήσουν χώρια, και ήξερα ότι ό,τι κι αν γινόταν, μετά από τόσο καιρό, δεν ήθελα τίποτα άλλο από το να είμαι με τον Μάθιου.
«Τον πιστεύω». 
Η Λόρεν χτύπησε τα χέρια της τρομάζοντας με.
«Λοιπόν ποιο είναι το σχέδιο;» 
«Το σχέδιο;»
Γύρισα το κεφάλι μου να την κοιτάξω. 
«Ω θεε μου.Κανείς από εσάς δεν ξέρει τι είναι ρομαντισμός;Πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο.Κάποια μεγαλειώδη χειρονομία για να του πεις ότι εξακολουθείς να τον αγαπάς όσο κι εκείνος σε αγαπάει». 
«Δεν έχω σχέδιο»βόγκηξα. 
«Ξέρω.»
Η Λόρεν αναπήδησε στο κρεβάτι.
«Μπορείς να τρυπήσεις το μουνί σου».  «Τι είδους ειδύλλιο διαβάζεις;» γέλασα. «Λάθος είδος,μάλλον.»
Πήδηξε από το κρεβάτι και με τράβηξε μαζί της στην κρεβατοκάμαρά της.
«Τι κάνουμε;»
Ρώτησα καθώς κοιτούσα τα ράφια της από το δάπεδο μέχρι την οροφή που ήταν καλυμμένα με βιβλία κάθε χρώματος. 
«Ερευνα.»

Someone Like YouOnde histórias criam vida. Descubra agora