Someone Like You

...Χάρπερ {14}....

~4 χρόνια πριν~

Ο Μάθιου και εγώ ή ήμασταν πολύ προσεκτικοί ή ο αδερφός μου δεν έδινε πολύ μεγάλη προσοχή.Στην πραγματικότητα, το μόνο πράγμα στο οποίο φαινόταν να προσέχει αυτές τις μέρες ήταν όλα τα κορίτσια που είχε να μπαινοβγαίνουν από την πόρτα του.  Είχαν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που ο Μάθιου με είχε πάει στο καραόκε μπαρ, και ήταν οι καλύτερες δύο εβδομάδες της ζωής μου.Είχαμε πάει για δείπνο, σινεμά, στα βουνά, αλλά δεν είχαμε φτάσει καν στο σημείο να έρθουμε τόσο κοντά όσο τη νύχτα στους παππούδες του. Ούτε εγώ ήξερα γιατί.  Δεν ήταν από την έλλειψη προσπάθειας εκ μέρους μου.Κάθε φορά που πίστευα ότι κάτι θα συμβεί, άλλαζε θέμα, απομακρύνονταν από εμένα ή προσποιούταν ότι δεν το πρόσεχε.
Αλλά απόψε δεν ήταν στο χέρι του.  Έκανα εγώ το πλάνο και δεν είχε άλλη επιλογή.
Όταν βρέθηκα έξω από το σπίτι του, μια ώρα πριν από τα σχέδιά μας, του έστειλα ένα μήνυμα.
"Ελπίζω να μην έχεις κανένα σχέδιο απόψε."
Μάθιου:Έχω σχέδια μαζί σου.Σωστά;
"Βγάλε τον πισινό σου έξω."
Λίγη ώρα αργότερα, έβγαλε το κεφάλι του έξω από την πόρτα και κοίταξε έξω να στέκομαι με την πλάτη μου στο αυτοκίνητό μου.Φορούσα ένα κομμένο μπλε τζιν σορτς που ήξερα ότι τον τρέλαινε, ένα δεμένο λευκό φανελάκι και ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου αεροπόρου. Πήγε κοντά μου αργά, με το βλέμμα του να τρέχει από το κεφάλι μου μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου.
«Τι είναι όλα αυτά;» 
Έβαλε το χέρι του στο γοφό μου τραβώντας το σώμα μου κοντά στο δικό του. 
«ΑΛΛΑΓΗ ΣΧΕΔΙΩΝ.»
Παρατηρούσε τα χείλη μου καθώς μιλούσα.
«Δεν θα πάμε σινεμά απόψε». 
«Ω! ναι;Τότε τι θα κάνουμε;»
«Είναι έκπληξη.»
Τον έσπρωξα μακριά μου με τα χέρια μου στο στήθος και του έδειξα τη θέση του συνοδηγού.
«Τώρα μπες μέσα».
Χαμογέλασε πριν σκαρφαλώσει στο αυτοκίνητό μου, και μόλις έκανα τη θέση μου πίσω από το τιμόνι, τράβηξε το χέρι μου στο δικό του και φίλησε τις αρθρώσεις μου.Μετά από τριάντα λεπτά κρατώντας μου το χέρι και προσπαθώντας να μαντέψει πού πηγαίναμε, τελικά ρώτησε:
«Αλήθεια δεν θα μου πεις πού πάμε;»
«Οχι.Τι είδους έκπληξη θα ήταν αυτή;»  Βούλιαξε και κοίταξε έξω από το παράθυρο.
Ήταν δέκα λεπτά αργότερα, όταν ανεβήκαμε σε ένα παλιό κάμπινγκ όπου η μαμά μου συνήθιζε να φέρνει τον αδερφό μου και εμένα, πριν ξεχάσει να είναι μητέρα.
«Τι κάνουμε εδώ;»
Βγήκε από το αυτοκίνητο και κοίταξε γύρω μας το τίποτα που ήταν μπροστά μας.Άνοιξα το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου, το οποίο ήταν γεμάτο με εξοπλισμό κατασκήνωσης.
«Θα κάνουμε κάμπινγκ».
Κοίταξε μέσα στο πορτμπαγκάζ μου και μετά πάλι σε εμένα.
«Και ο αδερφός σου;Πού νομίζει ότι θα είσαι απόψε;» 
Τον τράβηξα πιο κοντά μου, με το δάχτυλό μου στη ζώνη του.
«Στο σπίτι μίας φίλης.Απόψε είμαστε μόνο εσύ κι εγώ.»
Η σκηνή ήταν στημένη, οι υπνόσακοι ήταν στρωμένοι, η φωτιά να ανάβει και ο Μάθιου έμοιαζε να κρατάει μεγαλύτερη απόσταση από μένα.
Υπήρχε δισταγμός στα μάτια του που είχα δει συχνά τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
Ήταν νευρικός που θα μείνει μόνος μαζί μου.Δεν γνώριζα τι σκεφτόταν, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή απόψε.Δεν υπήρχε κανένας άλλος τριγύρω.
«Θέλεις να παίξουμε ένα παιχνίδι;» Κάθισα σε μια καρέκλα δίπλα στη φωτιά και αυτός κάθισε ακριβώς απέναντί ​​μου.  «Τι είδους παιχνίδι;»  ρώτησε διστακτικά, αλλά το χαμόγελο που με έκανε να τον ερωτευτώ τράβηξε τα χείλη του.
«Θάρρος ή αλήθεια;»ανασήκωσα τους ώμους μου. 
«Εντάξει.»
Ήπιε μια γουλιά από το νερό του και παρακολουθούσα τον λαιμό του καθώς κατάπινε. 
«Θα παίξω πρώτη.»
Έσκυψα μπροστά στη θέση μου και τον παρακολούθησα.
«Θάρρος ή αλήθεια;» 
«Αλήθεια.»εκείνος χαμογέλασε.
«Είπα ότι αν αρνηθείς να πεις την αλήθεια ή να ολοκληρώσεις το θάρρος σου, πρέπει να γδυθείς;»
«Δεν μπορείς να θέτεις κανόνες όσο προχωράμε.»
Πλησίασε πιο κοντά στη φωτιά, πιο κοντά σε εμένα.
«Θα κάνω ό,τι θέλω,Μάθιου Λόκγουντ. Τώρα πες την αλήθεια.Με πόσα κορίτσια έχεις πάει;»
Με κοίταξε πριν τραβήξει το μαύρο μπλουζάκι του πάνω από το κεφάλι του.  Ένας μικρός πόνος ζήλιας χτύπησε το στήθος μου, αλλά ήξερα ότι δεν θα απαντούσε στην ερώτηση.Και δεν μπορούσα να ζηλέψω όταν ήμουν αυτή που καθόταν απέναντί ​​του χωρίς την μπλούζα του.
«Λοιπόν, θα παίξουμε βρώμικα, ε;»  Ανασήκωσε το φρύδι του.
«Θάρρος ή αλήθεια;» 
Χτύπησα το πιγούνι μου σαν να ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που είχα πάρει ποτέ. 
«Θάρρος.»
Στένεψε τα μάτια του.Δεν περίμενε να το τολμήσω, αλλά θα έπρεπε να είχε μάθει εδώ και πολύ καιρό ότι δεν θα υποχωρούσα ποτέ σε μία πρόκληση. 
«Φίλησε με.»
Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και πλησίασα.Έστρεψε το πρόσωπό του προς το μέρος μου, αλλά αντί να τον φιλήσω, άδραξα την ευκαιρία να χαμηλώσω και να καθίσω στην αγκαλιά του. 
«Τι κάνεις;»
Τα χέρια του έπιασαν τους γοφούς μου σαν να επρόκειτο να του επιτεθώ. 
«Πάω να σε φιλήσω. Αυτή δεν ήταν η προκλησή μου;»
Έγειρα το σώμα μου στο δικό του και πέρασα τη γλώσσα μου στον λαιμό του, όπου μπορούσα να δω τον σφυγμό του.  «Χάρπερ.»γρύλισε. 
«Ναί;»
Η λέξη ήταν ένας ψίθυρος στα χείλη μου καθώς ρούφηξα τον λοβό του αυτιού του στο στόμα μου.
«Δεν παίζεις δίκαια».
Έπιασε τους γοφούς μου πιο δυνατά.  Έσκυψα πίσω για να τον κοιτάξω.
«Δεν ήσουν συγκεκριμένος για το φιλί και δεν μπορείς να δημιουργήσεις κανόνες.»
Του έκλεισα το μάτι και στριφογύρισε τα μάτια του. 
«Θάρρος ή αλήθεια;» 
«Θάρρος.»
«Σε προκαλώ να κλείσεις τα μάτια σου για δέκα δευτερόλεπτα και σε αυτά τα δέκα δευτερόλεπτα δεν μπορείς να σταματήσεις ό,τι κι αν κάνω.» 
Κατάπιε δύσκολα. 
«Αν αρνηθώ;» 
«Τότε αυτά φεύγουν.»
Τράβηξα το μπατζάκι του τζιν του πριν βρίσει σιωπηλά.
Έγειρε το κεφάλι του στην πλάτη της καρέκλας και τα μάτια του έκλεισαν αργά.Οι μύες των κοιλιακών του σφίχτηκαν εν αναμονή, και πήδηξαν κάτω από το άγγιγμά μου καθώς περνούσα το χέρι μου πάνω από τις ράχες των μυών.Πίεσα τα χείλη μου στη γωνία των χειλιών του και τα χέρια του άρπαξαν τους γοφούς μου καθώς χαμήλωνα το κορμί μου στο δικό του.
Πέρασα το στόμα μου κάτω από το λαιμό του, αφήνοντας μικρά,προκλητικά φιλιά στο δέρμα του και τον ένιωσα να ανατριχιάζει.
«Θάρρος ή αλήθεια;» 
Η φωνή του ήταν τραχιά και οι μηροί μου σφίχτηκαν ακούσια πάνω του.  «Αλήθεια.»
Έτρεξα τη γλώσσα μου στην κλείδα του.  «Τι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις;»  Έσκυψα μακριά του και σήκωσα αργά την μπλούζα μου από το σώμα μου. 
«Τι κάνεις;» ψιθύρισε σαν να επρόκειτο να μας πιάσουν.
«Είναι περισσότερες από μία ερωτήσεις, αλλά δεν ήθελα να απαντήσω στην πρώτη, οπότε πληρώνω τις συνέπειες.» Πέρασε το χέρι του στα μαλλιά του, αλλά το βλέμμα του έμεινε κολλημένο στο στήθος μου.
«Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό,Χάρπερ.»
Δεν φαινόταν ότι πίστευε αυτά που έλεγε. Έμοιαζε ότι αυτό ακριβώς ήθελε να κάνει. 
«Θάρρος ή αλήθεια;» 
Κοίταξε το πρόσωπό μου, τότε.
Ο πόθος καθρευτιζόταν στα μάτια του.  «Αλήθεια.»
«Γιατί δεν με θέλεις;» 
«Τι;»
Σηκώθηκε από την καρέκλα, εγώ ήμουν ακόμα αγκιστρωμένη στην αγκαλιά του.  «Με Ακουσες.»
Περπατούσε, και δεν είχα ιδέα πού μας πήγαινε. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου μακριά του.Πέσαμε στη σκηνή, το σώμα του έπεσε πάνω μου,στηρίζοντας το βάρος στα χέρια του. 
«Μην λες μαλακίες Χάρπερ.»
Η φωνή του ήταν αυστηρή.
«Ποτέ δεν ήθελα κάτι τόσο πολύ στην ζωή μου.»
Πέρασε τη μύτη του κατά μήκος του στήθους μου, με το δέρμα του να ακουμπάει στο δέρμα του στήθους μου.  «Αλλά αξίζεις περισσότερα.»
Άρχισε να απομακρύνεται από μένα, αλλά τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και τον κράτησα πάνω μου.  «Μην το ξαναπείς αυτό.»
Με παρακολουθούσε.Τα μάτια του έψαξαν το πρόσωπό μου.
«Θέλω να είσαι ο πρώτος άντρας που θα με αγγίξει και ο τελευταίος.Σε παρακαλώ, μη με κάνεις να σε παρακαλέσω.»
Μετά βίας τελείωσα τη φράση μου προτού το στόμα του χτυπήσει δυνατά με το δικό μου.
Δεν ήταν ένα φιλί όπως στις ταινίες όπου τα στόματά μας κινούνταν τέλεια μεταξύ τους με γαλήνιο ρυθμό.Αντίθετα, το φιλί μας ήταν απελπισμένο.
Πήρε το κάτω χείλος μου μέσα από τα δόντια του και οι γοφοί μου σηκώθηκαν για να συναντήσουν τους δικούς του, εκλιπαρώντας για περισσότερα.Τα χέρια του ήταν τυλιγμένα στα μαλλιά μου και το στήθος μας τεντώθηκε το ένα πάνω στο άλλο.Τράβηξε το στόμα του μακριά από το δικό μου και βόγκησα από την απώλεια.Αλλά μετά η γλώσσα του γεύτηκε από το λαιμό μου.
Έπιασα τα μαλλιά του στα χέρια μου καθώς προχωρούσε στο σώμα μου.  Ο αέρας χτύπησε το στήθος μου καθώς τράβηξε τις ράντες του σουτιέν μου προς τα κάτω.Με κοίταξε,θαυμάζοντας το κορμί μου, κι εγώ ανατρίχιασα κάτω από το βλέμμα του.
«Είσαι πολύ όμορφη».
Έβαλε το χέρι του στη βάση του λαιμού μου πριν το τρέξει στο στήθος μου και το πιάσει στο χέρι του.Τα μάτια του κράτησαν τα δικά μου καθώς χαμήλωσε το στόμα του, με παρακολουθούσε, με πείραζε, και όταν η γλώσσα του συνάντησε τη θηλή μου, σχεδόν βγήκα από το δέρμα μου.
Πήρε το χρόνο του μαζί μου, το στομάχι μου έσφιξε και το εσώρουχό μου μούσκεψε τη στιγμή που έπιασε το κουμπί του τζιν σορτς μου.
«Είσαι σίγουρη;»
Με κοίταξε επίμονα στα μάτια και εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι ανεξάρτητα από το πού θα καταλήγαμε από εδώ, αυτή η στιγμή θα ήταν πάντα μια από τις πιο αληθινές στιγμές που θα ένιωθα ποτέ.  Ήμασταν ωμοί και σίγουροι και εντελώς ερωτευμένοι. 
«Δεν ήμουν ποτέ πιο σίγουρη για τίποτα στη ζωή μου». 
Πίεσε το μέτωπό του πάνω στο δικό μου, η ανάσα του σκληρή στα χείλη μου.  Τράβηξε αργά το σορτς μου κάτω από τα πόδια μου και μετά το εσώρουχο μου.  Πήρε το χρόνο του και άγγιζε κάθε εκατοστό του δέρματός μου. 
Με φίλησε μέχρι τα πόδια μου,και το στομάχι μου σφίχτηκε καθώς έσπρωχνε τους μηρούς μου να χωρίσουν. 
Τα πόδια μου έτρεμαν κάτω από το άγγιγμά του. 
Η καρδιά μου έτρεξε κάτω από το βλέμμα του. 
Με παρακολουθούσε, χωρίς να απομακρύνει ποτέ το βλέμμα του από το δικό μου, καθώς χαμήλωσε το στόμα του ανάμεσα στους μηρούς μου. 
Η πλάτη μου ανασηκώθηκε καθώς πίεζε τα χείλη του πάνω μου, και έπιασα τους ώμους του όταν η γλώσσα του με γεύτηκε για πρώτη φορά. 
Δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Ποτέ δεν είχα νιώσει τόσο εκτεθειμένη, τόσο λατρεμένη. 
Πήρε το χρόνο του μέχρι που ήμουν ένα χάος από κάτω του, και τη στιγμή που το σώμα μου παραδίνονταν, ένιωθα ότι θα έβγαινα από το δέρμα μου.Στάθηκε απέναντί ​​μου και έσκυψα το σώμα μου παρακαλώντας τον για περισσότερα.  Αλλά δεν κουνήθηκε. 
Απλώς με κοίταξε, με παρακολουθούσε και με τρέλανε. 
«Σε παρακαλώ, Μάθιου», τον παρακάλεσα, απελπισμένη για αυτόν. Έτρεξε το χέρι του στο μέτωπό μου, βγάζοντας τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου πριν ωθήσει τον εαυτό του μέσα μουαργά. 
Ο πόνος ήταν στιγμιαίος και συντριπτικός, αλλά δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ γιατί το στόμα του ήταν δίπλα στο αυτί μου και ψιθύριζε λόγια που ποτέ δεν πίστευα ότι θα είχα ακούσει. 
«Σ’ αγαπώ,Χάρπερ». 
«Μάθιου.»
Το όνομά του ήταν μια κραυγή στα χείλη μου. 
«Γαμώτο σε αγαπώ.» 
Άρχισε να κινείται μέσα μου αργά, προσέχοντας να μην με πληγώσει. 
«Κι εγω σε αγαπω.» Πίεσε το στόμα του στο δικό μου και μετά πήρε το χρόνο του προσκυνώντας το σώμα μου.  Προσκολληθήκαμε ο ένας στον άλλο σαν να ήταν η μοναδική στιγμή που είχαμε, και ψιθυρίζαμε ο ένας τα ονόματα του άλλου καθώς με έφερε στο χείλος του γκρεμού.Δεν ανησυχούσαμε για τον αδερφό μου.Δεν ανησυχούσαμε για το τι θα σκεφτόταν κάποιος άλλος ή για το τι θα φέρει το αύριο. 
Το μόνο πράγμα που μπορούσα να δω στο μέλλον μου ήταν αυτός. 
…

Ο Μάθιου και ο Ουές ήταν στο σαλόνι μου όταν μπήκα στην πόρτα από το σχολείο.Προσπάθησα να μην αντιδράσω όταν είδα τον Μάθιου να κάθεται εκεί, αλλά μου έκλεισε το μάτι όταν ο Ουέσλι δεν κοίταζε και δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελώ 
«Πώς ήταν το σχολείο;»ρώτησε ο Ουές.  «Βαρετό.Είμαι τόσο έτοιμη να τελειώσει». 
Πέταξα το σακίδιό μου στο έδαφος και ο Μάθιου έγνεψε καταφατικά προς την κουζίνα.  Πήρα το δρόμο προς την κουζίνα και άρπαξα μια σόδα από το ψυγείο. Όταν έκλεισα την πόρτα του ψυγείου, ο Μάθιου με κόλλησε πάνω της και πίεσε τα χείλη του στα δικά μου. 
«Τι κάνεις;» ψιθύρισα ενώ κοίταξα πάνω από τον ώμο του τον αδερφό μου. 
«Δεν άντεξα να μην σε αγγίξω ούτε ένα δευτερόλεπτο», μουρμούρισε στο δέρμα μου καθώς έτρεχε τη μύτη του στον λαιμό μου. 
«Θα μας πιάσει.»
Έγειρα το κεφάλι μου πίσω στο ψυγείο και του έδωσα καλύτερη πρόσβαση. Έγλυψε τον λοβό του αυτιού μου, προκαλώντας μου να γκρινιάξω απαλά πριν αρχίσει να με φιλάει στο λαιμό. 
«Πες μου να σταματήσω», μου ψιθύρισε στο αυτί.Δεν μπορούσα να του πω να σταματήσει, και το ήξερε.
Δεν είχα καμία απολύτως δύναμη άρνησης όταν επρόκειτο για εκείνον.  Έπιασα το μπλουζάκι του στα χέρια μου και πίεσα τους γοφούς μου πάνω στους δικούς του.Τύλιξε το ένα του χέρι γύρω από την πλάτη μου και το άλλο το πέρασε πάνω από το στομάχι μου. 
Δεν του είπα να σταματήσει όταν το χέρι του πέρασε το στήθος μου πάνω από τη μπλουζα μου και δεν του είπα να σταματήσει όταν το χέρι του γλίστρησε κάτω από το τζιν μου. Πίεσα το πρόσωπό μου στον ώμο του όταν το δάχτυλό του πέρασε πάνω από την κλειτορίδα μου.  Ήταν ευγενικός και μαλακός και αργός, και με τρέλανε.Τα χέρια μου έσκαψαν γύρω του καθώς ένιωσα τον οργασμό μου να χτίζεται.Υπήρχε κάτι τόσο επικίνδυνο και συναρπαστικό στο να το κάνω κρυφά πίσω από την πλάτη του αδερφού μου. 
Ήξερα ότι έπρεπε τουλάχιστον να ένιωθα κάπως ένοχη, αλλά αντίθετα ένιωσα αδρεναλίνη για την πιθανότητα να με πιάσουν.Τα πόδια μου έτρεμαν καθώς ο Μάθιου κινούσε το δάχτυλό του όλο και πιο γρήγορα εναντίον μου, και όταν μπήκε ένα δάχτυλο μέσα μου, διαλύθηκα εντελώς.Χτύπησε το στόμα του πάνω στο δικό μου για να μαζέψει το βογκητό μου, και δάγκωσα τα χείλη του καθώς ο οργασμός μου με διαπέρασε. 
«Μάθιου!», φώναξε ο αδερφός μου από το άλλο δωμάτιο, και σφίχτηκα καθώς με διαπερνούσαν τα τελευταία κύματα ευχαρίστησης.
«Ναι;» Ο Μάθιου ξαναφώναξε ενώ με κοιτούσε στα μάτια. 
«Φέρε μου μια σόδα.» 
Ο Μάθιου  χαμογέλασε κρυφά πριν πιέσει άλλο ένα φιλί στα χείλη μου.Με κοίταξε επίμονα καθώς έβαζε το δάχτυλό του στο στόμα του.Τον παρακολουθούσα, με τα πόδια μου να τρέμουν ακόμα από το άγγιγμά του και η καρδιά μου να τρέχει ακόμα από τη βιασύνη.  Άρπαξε το αναψυκτικό μου από τον πάγκο, με φίλησε άλλη μια φορά και μετά βγήκε στο σαλόνι στον αδερφό μου.