Ipagpatawad Mo

Chapter 32

Hannah's POV

Humihikbi akong umiiyak sa apartment ko ngayon. Ito ang maganda kapag nakatira kang mag-isa eh. Kasi malaya kang nakakapaglabas ng emosyon mo.Hindi ko talaga maiwasan ang umiyak dahil sa sinabi ni Andrei kanina sa akin. Tama nga naman. Sino ba ang papatol sa isang katulad ko na maduming babae? Isang bayaran? Kung meron man, sigurado akong hanggang laro lang at hindi seryoso.

Pero hindi ko naman hiningi sa kanya ang seryosohin niya ako. Gusto ko lang naman gawin yun kasama siya kahit isang gabi lang. Dahil malaki ang pagsisisi ko sa mga ginawa ko sa kanya dati. Nagsisisi ako dahil huli na nang marealize ko na mahal ko na pala siya. That's the time when he can't accept and forgive me anymore.

"Lord, grabe namang problema ang binigay niyo sa akin. Sabi nila hindi ka nagbibigay ng problema na hindi namin kaya, paano ko kakayanin 'to? Dati ang companya namin, tapos napunta pa ako sa ganito? Ito na ba talaga ang bad karma ko? " nakaupo na nagsasalita ako mag-isa habang ang mga luha ko ay tumutulo na papunta sa sofa.

Kung alam ko lang na ganito pala ang kapalit sa ilang taon ng pagiging pagkamayaman namin, sana naging mahirap nalang ako. Pero gaya nga ng sabi nila, ang pagsisisi palaging nasa huli..

Pinahid ko nalang ang mga luha ko at humiga nalang sa sofa na inuupuan ko.

Kinaumagahan,nagising nalang ako na sumasakit ang likod ko. Walangya talaga! Sa susunod kasi dapat sa kama mahiga.

Trrk trrk...

Aish! Nagrereklamo na ang tiyan ko. Anong oras na ba? Pagtingin ko sa orasan malapit na pala mag 12 noon. Kaya pala.

Nagmadali nalang akong naligo at nagbihis tapos lumabas na para kumain.

Maglilibot nalang ako sa mall pagkatapos. Malayo pa naman ang duty hours ko.

Andrei's POV

"Oh bro! Saan ang punta mo ngayon?"palabas na ako ng kwarto ng biglang pumasok si Franc sa suite ko.

"Ang alam ko kapatid kita at hindi nanay."pilosopong sagot ko. Ano na naman kaya ang problema nito at napadpad sa lungga ko. "Tsaka bakit ka nga pala napadpad na naman dito?"

"Gusto ko lang magrelax dito. Nag-away na naman kami ni Marga."

"Aish! Kung kailan ikakasal na kayo saka naman kayo palaging nagdadrama."napailing nalang ako.

"Alam mo naman ang mga babae, pa iba2x ng mood."

Hindi ko nalang pinansin ang huling sinabi. Kailangan ko kasing magmadali. Pupunta ako kay Hannah. Alam kong mali ang pagkakaintidi niya kagabi sa mga sinabi ko at kung hindi ako magmamadali ngayon ,baka wala na akong Hannah na maabotan . Baka malabas pa yun ng iba.

"Sige bro! Ikaw na bahala diyan."sagot ko nalang at nagmamadaling lumabas na papuntang elevator.

Dumating ako sa bar na marami ng tao. Umupo ako para mag order ng maiinom.

Biglang sumikip ang dibdib ko ng mahagilap ng mata ko si Hannah at may kahalikan na ibang lalaki. Hindi ko talaga maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Parang ang hirap huminga at gusto kong suntukin ang lalaki na kahalikan niya.

Hindi ko namalayan na lumapit na pala ako sa kanila. Hinila ko si Hannah at biglang sinuntok ang lalaki. Natumba yung lalaki at nagulat.

"Ano ba dude!? Ano ba ang problema mo?" Nagtatakang galit na tanong ng lalaki habang pinahid ang dugo sa gilid ng kanyang labi.

"Next time matuto kang pumili ng kahalikang babae!"sagot ko

Tumayo ang lalaki bago sumagot. "Eh gago ka pala eh!"tinuro turo pa niya ako. "Kaya nga kahalikan ko yan dahil siya ang pinili kong bayaran! Ano mo ba ang babae na yan? Isa lang siya dito sa mga binabayaran!" Galit na sabi ng lalaki.

Hannah's POV

Kaya nga kahalikan ko yan dahil siya ang pinili kong bayaran! Ano mo ba ang babae na yan? Isa lang siya dito sa mga binabayaran!"
Pagkatapos sabihin ng lalaki ang salitang yan, hinila ko na si Andrei dahil masyado na talaga akong nasasaktan sa mga sinabi niya.

"Drei, halika na."hinatak ko na ang kamay nya palabas ng bar. Bahala na kung wala na naman akong kita ngayon.

"Teka nga Hannah! Bakit ka ba nakikipaghalikan sa lalaking yun?" Biglang iwinaksi nya ang kamay ko pagkalabas namin ng bar.

"At bakit ko naman hindi gagawin yun eh trabaho ko yun eh. Ilang araw na nga akong walang kita dahil palagi ka nalang sumusulpot diyan!" Galit na sabi ko dahil nanliliit na naman ako sa sarili ko.

"Pera lang ba ang mahalaga sayo? Babayaran kita!"

"Oo. Dahil yun ang kailangan ko kaya ako nandito!" Pagkatapos kong sabihin yun, bigla niya akong kinaladkad papunta sa kotse niya.

He open the door at tinulak ako papasok. Dali2x naman siyang umikot papunta sa driver's seat.

"Ituro mo sa akin ang daan papunta sa tinitirhan mo. Ihahatid na kita." Simple pero may authority na sabi niya.

Tinuro ko nalang sa kanya ang daan.

"Dito na ba?"

"Yes boss."at agad akong bumaba ng kotse. Bumaba rin siya.

"Papasok ka ba? " tanong ko sa kanya dahil hindi pa rin siya gumagalaw sa kinatatayuan niya at nakasandal lang sa kotse nya.

"Pwede ba?"

" Nasa sayo yan, yun nga lang maliit lang ang apartment ko kompara sa tinitirhan mo. Sumunod ka na lang kung papasok ka." Lumakad na ako papasok ng apartment.

Tss...susunod naman pala eh.

"Pasensiya ka na dito. Ito lang ang kaya ko." Sabi ko sa kanya pagkapasok namin.

"Okey lang naman. Sanay naman ako sa ganito. Mas maliit pa nga dito ang tinitirhan ko dati diba?"

"Oo nga pala. Nakalimutan ko, bigatin kana kasi ngayon." Diretsong sabi ko habang papunta ako sa kusina. "Ano bang gusto mong maiinom?"

"Ganun pa rin naman ako tulad ng dati
Hannah. Ano bang meron sa ref mo?"

Pagtingin ko sa ref juice lang pala ang available.

"Ah, juice lang pala ang meron." kinuha ko ito at nagtimpla." Ang humble mo talaga Drei. Baka masunog ako sa kabaitan mo. "

Habang nagtitimpla ako ng juice, bigla nalang niya akong niyakap ng nakatalikod.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Lalo na nang hinalikan niya ang leeg ko. Halik na puno ng emosyon. Yung halik na nararamdaman mo ang pagkasabik dito pero hindi sa agresibong paraan.

Hindi ako nakagalaw sa ginawa niya. Unti2x niyang binaba ang spaghetti strap na suot ko. Napaungol nalang ako sa ginawa niyang paghalik.

"Drei..." I don't know why he's doing this or whatever his plan is. All I know is that I'm starting to like what he is doing. I can't stop and resist him.

Andrei's POV

I know this is not the right thing for me to do. Because despite of the kind of work she have, it doesn't mean na hindi ko na siya kailangan irespeto. I still respect her. But because of what had happened last night, kailangan kong iparamdam sa kanya na hindi ganun ka baba ang pagtingin ko sa kanya gaya ng iniisip niya.

Alam kong hindi na ako ang lalaking una sa kanya dahil sa klase ng work niya, but I don't care. Because I know I still love her. Yung iba nga pumapatol pa sa may anak na eh.

Hinarap ko siya sa akin the time na binanggit nya ang pangalan ko.

"Just please don't stop me Hannah." then I kiss her lips fully.

Tumugon lang siya sa halik ko. Hindi na talaga siya kailangang turuan. The she kissed me, expert na talaga.

I lower down my kisses into her neck and trying to remove her clothes living only her bra and panty.

Napalunok ako sa nakita ko. Exposing her almost naked body to me makes me feel aroused. I know it's hard now. She's blushing habang naglalakbay ang paningin ko sa kanyang kabuuan. Tinakpan naman nya ang mukha nya sa kanyang dalawang kamay.

"Please stop looking at me like that Drei. Nahihiya ako." Parang bata na sabi niya. Napangiti nalang ako.

"You're so hot Hannah. Nadala lang ako."pagpuri ko sa kanya at hinalikan ko ulit siya.