LÂL

⁸

İstemiyorum moruk bunu

Kuruyan dudaklarımla, aynı yatakta yine aynı şekilde acı çekerek şarkı dinliyordum. Bundan yorulmuştum. Şarkılarımın kötü hatıralarıma bulanmasından ve ben tekrar dinlemek istediğimde mutlu olsam da zihnimde kötü kalmalarından çok yorulmuştum ama yastığımın altında çalan şarkıyı kapatmak yerine biraz daha açtım sesini. Onlar kötü hatıralara bulanıyorsa bile benim şarkılarımdı benim onlardan vazgeçmem asla mümkün değildi.

Bu şarkıyı istemiyorum amına koyim

Çünkü Lâl söylemiyor moruk bunu psikolojim söylüyor şu an.

Kendime göre değiştirdiğim iki kelime tebessüm etmeme neden oldu, şarkının aslı şarkıyı yazan kişinin ismini barındırıyordu ve bir dinleyen olarak orayı değiştirmem benim için yazılmış gibi hissettiriyordu.

Bu ben değilim.

Düşüncelerime sızan şarkı sözleri gözlerimi kısmama neden oldu, bu şarkıyı ilk dinleyişim değildi ve her dinlediğimde söyleyen ile beraber ikna oluyordum buna. Bu şarkıyı benim psikolojim dinliyordu ve bu ben değildim.

Uykusuz gecelerin en dibinde yorulmuş bir kaç şiir var ellerimde

Ve yorulmuş bir beden, yorulmuş bir beyin, yorulmuş bir ruh.

Ve ölümle yüzleştiğim bu kentin çerçevelerinde, resimlerinde, her yerinde ben varım.

Bundan emin değildim, ben var mıydım? Lâl diye birinden bu kentin haberi var mıydı emin değildim. Ama ölümle yüzleştiğim bu evin çerçevelerinde, resimlerinde her yerinde ben vardım.

İstemesemde her defa bu yatakta aynı lanet güne uyandım.

Bedenim dahil her parçamı yenik düşürdü ruhumdaki bu ağrı

Kesik bir nefes aldım yattığım yerde, acaba Aşkın da benim gibi hissederek mi kalkıyordu her sabah? Yoksa onun bahsettiği ruh ağrısıyla benimkisi farklı şeyler miydi?

Her lanet gecenin sonunda bir ses tırmalıyordu kulağımı

'Benim güzel kızım ders mi çalışıyor yine?' Kulağımda çınlayan sesi bastırmaya çalışarak şarkıya odaklandım.

Çok yoruldum, tanrım bile bir kez hayal etmedi duracağımı

Çok yoruldum, ve üzgünüm Allahım ben çoktan durdum.

Gideceğim yönü bulamadım hiç ben intihar bile geçti içimden

Devam ediyordum, ben yönümü bulamamaya ve intihar düşüncesini benimsemeye devam ediyordum.

Çektiğim her dert her gün acımasızca intikamını aldı sesimden.

Çektiğim her dert bedenimden alıyordu intikamını, sesimden alıyordu ve beni Lâl olmaya mahkum ediyordu. Konuşamıyordum, konuşmak için şarkı söylemek ve yalvarmak dışında nedenlerim yoktu, çektiğim her dert nedenlerimi tek tek benden götürüyordu.