LÂL

¹³

"Tarık bu kızda virüs var. " yattığım yerde biraz daha küçülerek onların konuşmasını dinlemeye çalıştım. Sessiz konuşmuyorlardı ama benim kulağımdaki uğultu onları duymamı zorlaştırıyordu.

"Ye yapayım Yasemin?" Tarığın bağırmasıyla irkildim, eminim Yasemin de benimle aynı tepkiyi vermişti. "Özür dilerim bi tanem." Ben hariç herkese çok şefkatli bi adamdı babam, ben hariç herkese verecek sevgisi vardı. Benim farkımı ise ben bilmiyordum, sorunu hep cinsiyet diyerek çözmüştüm kafamda ama değildi, bugün babamın sokakta oynayan bir kıza nasıl sarılıp ona hediyeler aldığını görmüştüm. Beni tekmelediği sokakta tanımadığı bir kıza şefkat göstermişti.

"Ya bize de geçerse?" Yaseminin korku dolu sesine gülümsedim. Bu hoşuma gitmişti, Yaseminin benden korkması beni çok mutlu etmişti. "Bende astım var. " diye dehşetle devam etti Yasemin. "Eğer bana da bulaşırsa çok zor atlatırım. "

Sonrasını kimse düşünmemişti, Tarık yüzündeki maskeyle bir hışımla odama girip kolumu kavradı. Ne yaptığını anlayamasam da şu an bağıracak yalvaracak gücüm olmadığı için sadece hareket etmeye zorluyordum kendimi.

Benim odam çok soğuktu, orada çok üşüyordum ama Tarık beni salona yürüttüğünde buranın o kadar soğuk olmadığını fark ettim. Hava buz gibiydi ama burası sıcacıktı.

Tarık kolumu bırakmadan dış kapıya kadar sürükledi beni ardından hızlıca kapıyı açıp beni önüne attı. "Yasemin geçirirse atlatamaz." Diye mırıldandı sadece, bu bana karşı yapılmış bir açıklama değildi. Onun için istesen kadar da önemli değildim ama vicdanıyla ilgili bir problemi var gibi görünüyordu.

"Mont." Diye mırıldandım kapının önünde tir tir titrerken, Tarığın gözü bana kaydı uzunca bi süre izledi o halimi. Bir şeyler söylemek istiyor gibiydi ama bunu yapmadı, eli yavaşça vestiyerdeki montuma yöneldi sonra ne olduysa birden bundan vazgeçip kapıyı sertçe çarptı suratıma.

Montum yoktu, hava çok soğuktu, iki gündür tek lokma yememiştim ve karnım açtı. Adımlarımı zar zor çektim kapının önünden. Kendime sıcak bi yer bulmak zorundaydım çünkü eğer bulmazsam burada bi yerde ölecektim. Bakışlarım sokağın sonuna kaydı, yürümek beni ısıtabilirdi hızlı yürürsem ısı sorununu halledebilirdim.

Yürüdüm, nereye gittiğimi bile bilmiyordum öyle karşıma çıkan sokaklardan en beğendiğime giriyor gezinip duruyordum etrafta. Isı sorunum çözülmüş sayılırdı, çünkü bulduğum bir avmye girmiştim ve kapanma saatine kadar buradan çıkmayı düşünmüyordum. Şimdi tek bir sorun vardı, başımı döndürecek kadar beni zorlayan açlığım.