SAKSIDAKİ ÖLÜM ÇİÇEKLERİ

Ö.L.Ü.M. - II

Saksıdaki Ö.L.Ü.M. Çiçekleri

II

"Kapı ardına kadar açıkken neden hapishanede kalırsın?"
Hz. Mevlana

"Sarmalardan ye sarmalardan," diye konuştu Gurur gülerek. Abisinin tabağına ekleme yapıyordu. "Dünden beri ağzıma bir tane atamadım. Yok, efendim neymiş, hepsini Lider yiyecekmiş."

"Ayıp ediyorsun abi," dedi Narin dalga geçer gibi. "Tencerenin üzerinden verdim ya sana!"

"İnanmıyorum..." Şaşkınca konuşan kişi Yeliz Hanım'dı. "Ben de diyorum, tencerenin üzerine sarıp ekledikçe neden dolmuyor."

Gülüşmeler olduğunda, "Ama ne yapayım hala?" diye açıklama yaptı Narin. "Kedi gibi masum masum bakıyordu gözüme. Kıyamadım..."

Uzun zamandan sonra keyifli bir şekilde yemek masasında olan bu aile arasında hâlâ bir yabancı gibiydim. Önümdeki tabağımda pirinç taneleriyle oynuyordum, kafam dağılsın diye de onları dinliyordum. İştahım yoktu, çoğu zaman da böyleydim, o yüzden kimsenin yadırgayacağı bir şey değildi bu halim.

"Ellerinize sağlık." Araya giren kişi Lider olunca bakışlarımı ona çevirdim istemsizce. Masaya geldiğimizden beri konuşmamıştı. Başköşeye oturtmuşlardı. Sağ çaprazında ben otururken, sol çaprazında annesi Sumru Hanım oturuyordu. Annesinin yanında halası Yeliz Hanım, onun da yanında gelini Diyar oturuyordu. Benim yanımda Narin, Narin'in yanında da Gurur, diğer başköşede de Arhan Bey oturuyordu.

Hafifçe tebessüm ederek önce annesinin yanında oturan halasına sonra da benim yanımda oturan kardeşi Narin'e baktı. "Siz mi sardınız?"

Yemekle ilgilenen çalışanlar vardı fakat Lider için istekli bir şekilde yemek işine yardım etmişlerdi. O yüzden böyle bir soru sorma gereğini düşünmüş olmalıydı.

"Evet," dedi Narin mutlulukla karışık heyecanla. "Hep beraber sardık. Senin için..."

"Narin ile halan Yeliz sardı," diyerek araya girdi Sumru Hanım. "Lazanyayı da sen benim elimden seviyorsun diye kimseye dokundurmadım." Ciddi bakışları gözlerime dokunup çekildi. "Diğerlerini de Nesime yaptı sadece." Omzunu silkti. "Onun dışında kimse de başka bir şeye karışmadı. Zaten gerek de yoktu."

Narin güldüğünde annesine takılırcasına konuştu. "Lazanya hamurunu bile annem kendisi yaptı."

Lider'in bakışlarının bana çevrildiğini hissetmemle bu defa ona bakmadım. Tabağıma indirdim bakışlarımı. Onun için bir hazırlık yaptığımı söylememizi beklemişti belki de. Ama diğerlerinin içinden gelmişti, benim de içimden gelseydi yapardım elbette.

"Aaa!" Şaşırma tepkisini veren Sumru Hanım'dı. "Lazanya yaptım diyorum, ama bu kızlar neden masaya getirmemişler?" Söylendikten sonra mutfağa doğru seslendi. "Nesime? Ceyda?"

"Gerek yok anne," dedi Lider. Elini masanın üzerinde duran annesinin eline götürdüğünü gördüm. "Doydum ben. Vallahi yiyecek yerim de kalmadı."

"Olmaz öyle şey oğlum..." Tekrardan içeriye seslendi. "Ceyda?"

Sanırım kimse duymuyordu, yoksa Sumru Hanım'ın sesini duyduklarında ışınlanmaları an meselesi olurdu. Tekrardan sesleneceği vakit, "Ben getiririm," diyerek mırıldandım. Elimdeki çatalı tabağımın kenarına bıraktığımda masadan kalktım.