"Ne istiyorsun?" sorusu bir fısıltıdan ibaret döküldü dudaklarımdan.
"Bu geceyi bana vermeni istiyorum," dedi pürüzlü bir sesle. "Uyuyamadığım tüm gecelere inat, ruhumu iyileştirmeni istiyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saksıdaki Ö.L.Ü.M. Çiçekleri
X
"Herkes kendi derdinde anca, herkesin yüreği lime lime..."
Turgut Uyar
Merdivenleri usulca inmeye başladığında bir bende bir de annesindeydi bakışları. Öyle bir bakıyordu ki bu bakışların nedeni, odadayken söylediğim sözler değil, birkaç saniye önce duymuş olduklarıydı.
"Lider?" Sumru Hanım, oğlunun az önce ağzından çıkanları duyduğundan emin olsa da sesinin tonunu yumuşatmıştı. Hatta gülümsediğini bile fark etmiştim. Her ne kadar zorlayıcı bir gülümseme olsa bile... Maksadı, oğlunun soru sormasından önce konuyu hemen başka bir yere çekmekti. "Ömür, boşanmayı kabul ettiğini söyledi," dedi rahat bir tavır takınmaya çalışarak. "Zaten er ya da geç..."
Lider aniden işaret parmağını annesine kaldırdı, susmasını ister gibi. Tam dibimizde durmuştu. Havadaki parmağını indirmeden gözlerime uzun uzun baktı. Alt kirpiklerinin dizili olduğu teni kıpkırmızı kesilmişti. Buz mavisi gözlerinde şaşkınlığın etrafına yayılmış bir hayal kırıklığı vardı. Bir şeyleri sindirmeye çalışıyordu, lakin mümkün olmayacak kadar zordu bu.
En sonunda dudaklarını araladı, gözlerimden gözlerini kopardı, annesine dikti bakışlarını. "Sen, benim oğlumun hayatından çıkıyorsun," dedi annesinin cümlelerini tekrar ederek ve kelimelerin üstüne bastırarak. Kaşları şaşkınlıkla havalandı. İşaret parmağının hedefi ben oldum, ancak ne gözlerini ne de yüzünü bana doğru çevirdi.
"Ben," dediğinde nefesi tükenmiş gibi duraksadı. Annesindeki gözlerini yere dikti, başını da bastığı yere eğdi. "Ben de seni..." Kısık sesi az önceki cümleyi anımsamadığından değil, bir şeyleri yerine koyamadığından cümleyi tamamlayamıyordu. Aklı karman çormandı. Belli etmesem de halim darmadumandı.
Yutkundu. "Ben de seni oğluna kavuşturuyorum." Zor bela söylediği cümlenin ardından aniden başını bana doğru kaldırdı. Gözlerindeki binlerce soru işaretini görebiliyordum. Hangi birine cevap verebilecektim?
Kaşları üst kirpiklerine değecek kadar indiğinde, başını usulca iki yana salladı. "Bu ne demek Ömür?" diye sordu. Hemen ardından tekrardan annesine baktı. "Bu ne demek anne?"
"Lider," diyerek sözlerine başladı Sumru Hanım. Elini kaldırıp oğlunun koluna dokundu. Ancak o an Lider, koluna sanki ateş değmiş gibi kendini geri çekti.
"Anne," dedi sabırsızca son harfi uzatarak. "Bana bir şeyler söyle!"
"Lider sakin ol," dedi Sumru Hanım, hala ses tonu yumuşaktı. "Her ne anladın bilmiyorum ama yanlış anladığın kesin."
