"Ne istiyorsun?" sorusu bir fısıltıdan ibaret döküldü dudaklarımdan.
"Bu geceyi bana vermeni istiyorum," dedi pürüzlü bir sesle. "Uyuyamadığım tüm gecelere inat, ruhumu iyileştirmeni istiyorum."
Benim için 3 yaşında olan bu kurgum, sizin için daha 9 ayını yeni doldurdu.
Geçen yıl, bugün, 2 yaş duyurusunu yaptığımda ilk 8 bölüm yayımdaydı ve kitap zannedersem 1000 okunmaya bile ulaşmamıştı. Aradan geçen on iki ayla beraber yeniden kıyasladığımda toplamda elimde olan (özel bölüm dâhil) 22 bölümle beraber 6000'i geçmiş okunmaya ulaştık.
"3 yılda 22 bölüm ve 6000 okunma az değil mi?" Bu soru aklınıza takılabilir. Hemen açıklama yapayım:
Ben 27.02.2021 tarihinde Saksıdaki Ölüm Çiçekleri hikâyesinin kurgusunu oluşturduğumda, uzun süre hiçbir yerde paylaşmayıp elimde taslak olarak tutuyordum. Daha sonrasında 2022 yılının Eylül ayında kitabı burada sizlerle paylaşma kararı aldım.
Zihnimden kalemime dökülenler birilerine de ulaşmalıydı. Ulaştı da. Çok güzel insanlar geldi aramıza. Hikâyeyi gerçekten hissederek okuyan okurları gördüm. Çok mutlu oldum ve hâlâ oluyorum.
2023 yılına girdikten birkaç ay sonra bu mutluluğum kesilir gibi oldu. Bunun nedeni, okunmalar olmasına rağmen oy karşılığını alamamamdan dolayıydı. Hikâyeyi kaldırıp daha sağlam temelli bir kurguya dönüştürüp yeniden burada yayınlamayı düşündüm. Acele davranıp kitabı buradan kaldırdım. Sonra dedim ki kalemim yazdıkça gelişecek. Daha iyisini hiçbir zaman bulamayacağım. Daha iyisinin de iyisi her zaman çıkacak. O yüzden 2023 Haziran ayında kaldırdığım bölümleri yeniden yükledim. Bu toplam 14 bölüme tekabül ediyor.
O tarihten bugüne dek, yani geçen 8 ay boyunca ben sadece 8 bölüm atabilmişim. Bu sayı oldukça düşük, biliyorum.
Şöyle düşünün; elimin altında Word dosyası açılı bir bilgisayar var ve benim bir yandan da koşmam gerekiyor. Koştuğum bu yolda önümde bir sürü engeller var. Hem o engelleri geçmeye çalışıyorum, hem de kurgumu sayfaya dökmek için klavyede tuşlara basıyorum.
Yani aslında yaşıyorum. Hayattayım. Keşke tek mücadelem yazmak olsaydı. Çünkü bir şeyler yazmayı seviyorum. Aslında ben Ömür karakterine bürünmüyorum, Ömür karakteri bana bürünüyor. Sizlere bazen Ömür'ü değil, kendimi okutuyorum.
Sizlerden bu zamana kadar tepki almadım. Burada toplasak bir minibüsün içini dolduracak kalabalığa bile sahip değiliz. Belki de o yüzden daha anlayışlı bir kitleye sahibim.
Binlerce şükür.
Umarım her yıl, kitabın yeni yaşını kutlarken, burada böyle minik anılar oluştururum. Sizleri seviyorum.
Bu arada yeni yaşımıza özel, 22. bölümü aranızdan birkaç kişiye ithaf etmek istiyorum. Lütfen milyonlara ulaşmayan kitabımızı küçümsemeyin sjskjsjskj. Bugüne dek atılan bölümler arasından oy veren ve yorum yapanlardan seçeceğim. Özel istek varsa, bu satıra kendinizi belirtebilirsiniz.
Daha nice yaşlarımız olsun.
Gelecek bölümde görüşmek üzere!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
