aspiration.

3 | Yetimhaneden Kaçtım

"Güzel oluyor." Binaya yapılan ısı yalıtımını izliyordu. 20 gün sürecekti ve 20 gün sonra burası ile bir bağlantısı kalmayacaktı. Verilen süre içerisinde çocukların kıyafetlerini de aldıktan sonra evinden dışarı çıkmayacaktı, bunu istiyordu.

Aslında buradan ayrılmak, bir daha bu çocukları görmemek gibi bir niyeti yoktu ancak ne zaman buraya gelse eskisi gibi evine huzurlu bir şekilde döneniyordu çünkü müdür, buna pek de olanak sağlamıyordu.

"Bu mu güzel oluyor?"  İşin ehlini biliyormuş gibi böbürlenerek konuşması Taehyung'un sinirini bozuyordu.

Taehyung diğerlerine göre daha değişikti. Diğerleri kendilerini sinirlendiren ilk şeyde, karşı tarafa tehdit savurur hatta canını bile alabilirdi. Ama Taehyung beklerdi, şans verirdi. Kimse onun tam anlamda şeytani tarafını görmezdi.

Zaten şeytani tarafı görünse karşısında ki kişi yaşamazdı.

Cevap verme tenezzülünde bile bulunmadan elleri cebinde işçileri izliyordu. Bazı çocuklarda onları izliyor, bazıları ise beraber oyun oynuyordu. Büyük olanlar zaten dışarı çıkmamıştı.

Jenny adında çocuk, Haneul'un yanına gitti ve ona, "Bunlar ne, ne için burada?" diye sordu. Bu yaşlar etrafta olan şeyleri merak etme yaşları olduğu için tebessüm etti.

Haneul ise çocuğu omuzundan tutup, "Senin anlamayacağın şeyler, işine git." diye tersledi. Taehyung ise çocuğun gözlerindeki hayal kırıklığını görünce yanına gitti ve dizlerinin üzerine eğildi. Elini sırtına attı ve sıvazlayarak konuştu.

Böyle bir yerin müdürü olup, burayı evleri gibi kabullenmek zorunda kalan çocuklar için zor bir durumdu. Haneul gerçekten de bazenleri ne yaptığının farkında değildi ya da bilerek böyle yapıyordu.

"Bu insanlar siz sıcakta durun diye buradalar." Çocuğun gözlerine hayal kırıklığına dair hiç bir iz yoktu. Ağzını kocaman açarak onlara baktı.

"Kim gönderdi bunları?" Elini yanağına götürdü ve soğuk olduğunu fark edince atkısını biraz daha yukarı kaldırdı.

"Kimse göndermedi, ben çağırdım."

"Yaptıkları şeyler ile sıcakta mı kalacağız?"

"Evet." Küçük küçük zıpladı, ellerini birbirine çarptı, küçük elleri öyle sevimli duruyordu ki..

"Yaşasın! Zaten hiç sıcakta kalamıyorduk. Büyük ablalar, abiler Haneul'un fatura yüzünden peteği kıstığını söylüyor." Bunu demesiyle birlikte ikisi de bakışlarını ona çevirdi. Haneul ise geriye doğru gitti ve yüzü çok değişik bir hal aldı.

"Merak etme, artık öyle bir şeyi istese de yapamaz."

"Teşekürler insancıklar, teşekkürler Tete."

Çocuk koşarak yanlarından gidince Haneul hemen kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Öyle bir şey yapmıyorum, çocuklar yalan söylüyor."  Taehyung ise dinlemedi. Adamları yanındaydı. Onlarla beraber çıkışa doğru yol aldı. Yetimhane'de fazla vakit kaybetmişti, yürütülen bir şebeke vardı ve ne var ne yok bilmiyordu.

Beraber arabaya binip depoya gideceklerdi. Yol da da mal sahiplerini aramayı planlıyordu.

"Biraz hızlı sür, yetişelim." Arkasından gelen 4 araba ile birlikte yetimhane kapısının önünden yol aldılar.

Her gün o kadar dinç oluyordu ki oradan oraya gitmek ona yük olmuyordu. Aksine, her gün tempo içerisinde olmanın ona fayda kazandırdığını, böyle yorucu işleri yaparken vitamine ihtiyaç olmamasını savunuyordu.