Lain: Son Yazgı (Ⅲ. Kitap) | Miraculous

28. Bölüm "Aedonya ile Bianoste"

"Yaşam için kutsallığa yalnızlığı yolculuk belirledi. Ruhlarımız birleşti, sonsuza dek..."

Amaranthe, Unified

🐞🐾

💦 Hâkim Bakış Açısı 💦

Bir hayatın bir diğerine bağlanması binlerce yıl önce gerçekleşmişti. Şimdiyse aynı bağın daha mucizevi bir şekilde yaşanılması onlar için eşsiz bir durumdu. Yaradılış'ı yaşatan Aedonya ve Yaradılış'ı yaşayan Bianoste...

Kadın yüz üstü çimlere uzanmıştı. Bir eli durgun görünen gölün kıyılarında dolaşıyordu ve parmak uçları ara sıra gölün berrak suyuna dokunuyordu. Adamsa aradan yüzyıllar geçmiş gibi hissedip dünü hatırlıyormuşcasına şoktaydı. Kendi kendine konuşuyordu. "Bu inanılmaz!" diyordu. "Bu şekilde gerçekleşmesi..."

"Ne düşünüyorsun kocacığım?" Aedonya biraz cilveyle söyledi bunu. Bir koluna yaslandı ve gölün suyuna elini daldırdı. Doğa ona iyi geliyordu. Doğayı hissetmekse onu daha güçlü kılıyordu.

"Sanırım sana yeniden âşık oldum." dedi Bianoste onun yanına otururken. Kadının gülüşünü izlerken onu kendisine çekti ve bedenine yasladı. Aedonya açılan beyaz elbisesini düzelterek kocasının kolları arasında rahat bir pozisyona geçti. "Yeniden mi âşık oldun?" diye sordu hoşuna gider gibi.

"Defalarca kez olabilirim. Bu yaptığın mucizeviydi."

"Bunu yalnızca ben yapmadım. O kız da başardı."

"Her şeyden habersizdi. Kaburga kemiğinden sevgilisine can yaratıldığından bile haberdar olmayacak."

"Hayır, olacak." dedi ve başını adama kaldırdı. Kehribar gözler doğanın renkleriyle daha âşık olası görünüyordu. "Onu düşmanından koruduğum gün ona ruhumu paylaşmıştım. Benim ona gösterdiğim her şeyi biliyor."

"Ne?" Bianoste'in nefesi kesildi. Bu da ne demekti? "Bunu neden yaptın?"

"Onunla daha iyi iletişime geçebilmek ve farkındalığı yaşaması için. Sevgilisini nasıl kurtaracağını kendisi öğrendi. Ona yardım ettim ama o aslında her şeyin farkındaydı."

"Yani ne yaptığını biliyor?"

Kadın başını salladı. "Biliyor."

"Onların yazgıları diğer zaman aygıtlarında da aynı mı?" diye sorduğunda bu sorunun Aedonya'nın bileceğinden şüpheliydi ama kadının bundan da haberi vardı. Tanrıça, dedi içinden. Bu kadın şüphesiz bir tanrıça.

"Bu yazgı yalnızca tek bir aygıtta gerçekleşebilir Bioneste. Her zaman boşluğunda Yaradılış'ı gerçekleştirmek mümkün değil. Bunu yapabilmek için her seferinde ruhumu paylaşmam gerekiyor." Güldü ve elinin tersini kocasının göğsüne koydu. "Bunu yaparsam en sonunda ruhum kalmazdı."

"Onlar farklı o zaman. Diğer zamanlara göre çok farklı." Yutkundu ve başını kaldırdı. Gözlerinin önüne kedi mucizesinin sahibinin suretini getirmeye çalıştı. O da kendisinin olduğu gibi kedi mucizesine sahipti. Onun da hayattan bağlantısı kesilmişti ve Aedonya tarafından yeniden hayata bağlanmıştı. Bunu Bianoste de yaşamıştı. Zamanında Aedonya tarafından gardiyan seçildiği gibi şu anda da o çocuk gardiyandı. Arada tek bir fark vardı o da o çocuğun sonradan sahip olduğu bir ruhtu. İşte mucizevi olan buydu. Bir his canavarının ruha sahip olması ve insanlığa kavuşması... O çok gençti. Yaşadıkları ise çok ağırdı. Yükü omuzlayamamış, her şeyden vazgeçmek istemişti ama unuttuğu bir şey vardı ki o da Aedonya: En başından beri bu hikâyeyi takip eden Kutsal Ruh.