Kabanata 6.
Kinabukasan, hindi ko inaasahan ang pagbisita ng aking ama. Wala rin akong ideya kung bakit bigla siyang bumisita.
What is his purpose for visiting me today?
Now, I'm quite curious.
My father is lucky today because I'm in a good mood to entertain them.
I can already see the outlines and silhouettes of the things inside my bedroom. Maging ang figure ni Erida ay nakikita ko na rin. Yun nga lang, sobrang blurred pa ang kaniyang mukha.
Siguro bukas o sa isang araw ay makakakita na ako ng malinaw.
"You're ready, Madam."
"Tie my blindfold." Utos ko kay Erida matapos niya akong ayusan.
"Let's go." Hindi ko na hinintay pa si Erida. Hawak ang walking stick ay nauna na akong maglakad sa kaniya.
Medyo sanay na rin ako sa paglalakad dito sa Varyntian Mansion. Hindi ko na kailangan na magpa-alalay kay Erida sa tuwing pupunta kami sa madalas namin puntahan.
"We're here, Madam." Bulong sa akin ni Erida.
Narinig ang pagbukas ng pinto kaya naglakad na ako papasok. Agad akong ngumiti ng maramdaman ko ang presensya ng dalawang tao sa loob ng silid na 'to maliban sa amin ni Erida.
"Greetings, Father." Nakangiti kong bati sa aking ama bago ako umupo.
Ramdam ko ang presensya ni ama sa aking harapan. Sigurado rin ako na ang katabi niya ngayon ay si Lorania, ang aking nakatatandang kapatid.
"How's your stay here, Larika?" Seryosong tanong sa akin ni ama nang makalabas si Erida.
Ngayon ay kaming tatlo nalang ang nandito.
Umayos ako ng upo at hindi ko tinanggal sa aking mukha ang malambing kong ngiti.
"It's very good, Father. My husband and everyone here are very nice to me. Thank you for asking, Father."
"You know, Larika. You are also my daughter. You can tell me if your husband have done something cruel to you. Don't hide anything."
Natigilan ako ng marinig ko ang sinabi ni ama. What the hell? Napahawak ako sa aking labi upang mapigilan ko ang aking pagtawa.
Yumuko ako bago ko kinalma ang aking sarili.
"Father, what are you talking about?" Nagtataka kong tanong sa aking ama. Hindi na rin ako ngumiti para makita niyang hindi ako masaya.
"Larika, don't act like you don't know anything! He tried to kill you, right? You tried to run away just so you could escaped from your mass murderer husband. You want me to replace you. That's what you want."
Hindi ako nakaimik sa lahat ng sinabi ni Lorania. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang pagkakarinig ko o sadyang hindi ko lang siya maintindihan.
I tried to run away? When? Bakit hindi ko alam?
"That's not true," saad ko sa kanila.
"Don't lie. Be honest. I'm your sister. You can tell me if you don't want to be here. I'm willing to be your substitute."
Naramdaman kong tumabi sa akin si Lorania bago niya hinawakan ang aking kamay.
"I'll help you, Larika. I will stay here in your stead. I'll sacrifice myself for you. Although I've been very harsh to you before but that's only because I want to toughen you up. You are so soft, Larika."
Hindi ako umimik.
"So, as you sister, I am very much willing to be your substitute."
It's crystal clear now. Their intention.
