Kabanata 45.
**WARNING: VIOLENCE**
Ngumisi ako at mahinang natawa dahil sa nanginginig na si Lorania.
Naglakad ako palapit sa harap ni Lorania.
My dear older sister, Lorania. She really really loves me so much...
I also want to take one of her eyeballs but before that I want to play with her.
"Lorania," tawag ko dito.
Mas nanginig ang buong katawan ni Lorania bago muli siyang humikbi. Tinanggal ko ang piring na nakahawak sa kaniyang mga mata.
Bumungad sa aking paningin ang kaniyang luhaang mata at pisnge. Malambing ko siyang nginitian.
"Sister, naalala mo pa ba nung bata tayo. Madalas tayong maglaro ng 'Guess what I draw', lalo na noong nabulag ako."
Hindi ko inalis ang aking paningin sa mga mata ni Lorania. Gusto kong makita ang bawat emosyon na nararamdaman niya sa mga oras na 'to.
Matapos kong magsalita ay agad na nabahiran ng matinding takot at galit ang kaniyang mga mata. Masaya ako na makita iyon dahil madidisappoint ako kapag hindi siya natakot o nagalit sa akin.
Tumingin ako sa bibig ni Lorania na may busal. Nagdadalawang isip ako kung tatanggalin ko ba iyon o hindi. Alam ko kung gaano kalakas ang boses at sigaw ni Lorania. Mas malakas pa iyon kay ina, I mean kay Carollaine.
Lagi kong nakakalimutan na hindi ko na nga pala siya dapat tawagin na ina. Bilang isang taong malapit ng mamatay ay kailangan kong sundin ang bawat hiling niya ni ina, I mean ni Carollaine.
Muli kong tinuon ang atensyon ko kay Lorania.
Ngumiti lang ako bago ko tinanggal ang busal sa bibig niya. Ibabalik ko nalang iyon mamaya kapag kukunin ko na ang isa niyang eyeball para hindi ako mabingi sa sigaw niya.
"Fuck you, Larika! You bitch! You evil wicked bitch! I hate you to death! Go to hell and die! What did you do to mother! You bitch! Demon! Monster! Disgusting evil witch!"
Muli akong napatakip sa aking tenga. Hindi nga ako nagkamali. Mas malakas talaga ang sigaw niya kumpara kay ina, I mean kay Carollaine.
"Sister, don't be so loud, okay? Calm down." Malambing kong pahayag.
"N-No! You evil wicked monster! Go to hell! Larika! If you dare to hurt me—AAHHHH! FUCK YOU LARIKA!"
Tinusok ko ang hawak kong dagger sa kaniyang kamay bago pa niya matapos ang sinasabi niya.
Mahina akong natawa dahil sa kaniyang malakas na reaction.
Hinugot ko ang dagger sa palad ni Lorania at muli siyang napasigaw.
"AAAHH! I'm going to kill you! Just you wait! You bitch!" Umiiyak nitong saad sa akin.
Napanguso ako.
"Ayaw mo bang makipaglaro sa akin, Lorania? Hindi ba ay paborito mo akong kalaro noong bata tayo? Paborito mong drawingan yung likod gamit ang kutsilyo, tapos ipapahula mo sa akin kung ano ba yung ginuhit mo sa likod ko. Hindi mo na ba tanda?"
Masama akong tiningnan ni Lorania. Nanginginig ang buong katawan niya.
"N-Nababaliw k-kana!" Nanginginig nitong sigaw sa akin.
Umiling ako sa kaniya.
"Paanong bigla akong naging baliw? Pinapaalala ko lang sayo yung larong paborito mo. Mali ba ako? O ang paborito mo bang laro ay kapag binabali mo ang bawat buto ng daliri ko? Iyon ba 'yon?" Masaya akong napatango.
