"Avcı olmak için girdiği yolda av olanın hikayesi."
--
-Acının şiddetli oluşu değil, sürekli oluşu yoruyor bizi.
" sanırım Oğuz Atay'ın bu sözü benim hayatımı anlatıyordu. Ve bende hayatıma acı katanlara Oğuzcum Atay'dan şunu demek isterdim."
- Hiç...
Hayat ne garipti... Biz planlar yaparken aslında kurulmuş bir düzenin içinde kendi adımlarımızı attığımızı sanan bir piyonlardık. Kararlar alıyorduk, bir şeylerden vazgeçiyorduk ya da bir şeylerden emin oluyorduk. Hayatımızı kendimiz yönetiyoruz sanıyorduk ama aslında öyle değildi bir den bir şeyler oluyordu ve hayat sana yürüdüğün yollardan farklı yollar sunuyordu. Mecburen istemediğimiz o yollardan yürüyorduk ve sonunda büyüyorduk...
Elimde tuttuğum telefona ne kadar süredir bakıyordum bilmiyorum. Twitter'da ki gündeme bakmak için girdiğim de trendlerde Kuzgun ismini görmem kaşlarım çatılmış bir şekilde ismine tıkladığım da bir davet, bir mekan girişini andıran yerde gene siyah takımlar içerisinde poz vermişti ve yanında en az kuzgun kadar uzun sarışın güzel bir kadın vardı. Kuzgun kolu ile kadının belini sarmış her zaman ki o ciddiyeti ile poz verirken yanında ki sarışın kadın 32 diş sırıtarak poz vermişti.
Bir süredir bu fotoğrafa baka kalmıştım Twitter dan çıkıp telefonu koltuğumun üzerine bıraktığım da yerimden kalkıp kendime kahve yapmak için mutfağa gittim. Yaptığım kahve beni kesmemişti ikincisini yapmış salona geri dönüyordum. Çalan telefonumu koltuktan tekrar elime aldığım da arayan Zeytep'ti.
" Diloşumm"
" Efendim kuzum"
" Çıkan haberleri gördün mü?"
" Ne haberi, kuzgun ile olanları mı?"
" E- evet"
" Gördüm güzelim"
"ya şey Dila ben Gökhan'a sordum."
" Bir tanem bana senin bir açıklama yapmana gerek yok. Hatta kimsenin bir açıklama yapmasına gerek yok biliyorsun en son ada da görüştük bir daha da iletişimimiz olmadı ve olmamasını isteyen de bendim. Şimdi Kuzgunu bir kızla magazinde gördüm diye kimsenin bana açıklama yapmasına gerek yok".
Zeynep e söylediklerime ben bile inanmamıştım. O kadının sarı saçlarını ellerime dolamak istemediğimi inkar edemeyecektim ama bunu Zeynep in bilmesine gerek yoktu.
Neden o fotoğrafa bir süre nefret ile baktığımı ben bile bilmiyordum zaten. Zeynep'te bana pek inanmamıştı sanırım " hıı tamam o zaman aşkım yarın görüşürüz şirkette"
Telefonu kapattığım da içimde bir sinir, bir öfke hayır nedenini de bilmiyordum. Birden odama gidip kıyafet dolabını açıp giyecek bir şeyler arıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dolaptan kırmızı mini bir elbise çıkarttığım da telefonumu tekrar alıp rehberden melisi bulup aramaya basmıştım.
