* Son Bakış * Düzenlemede

* 34 Bölüm *

" ne savaş mı geldi?" 

"konuşmak istedi ve."

"o buraya geldi konuşmak istedi ve sende konuştun mu ?."

"annecim bir dinle."

Deliricem ya savaş ne istiyordu anlamıyordum. Nasıl evime gelip annemle konuşur, ne hakla. Kuzgunun duyucak olması ayrı canımı sıkıyordu.

"kapıya gelmiş çok üzgün görünüyordu onu dinlemem için yalvardı. Bilirsin savaşı çok severdim. Nazoşum derdi yap hep, nazoşum beni bi dinle deyince içeri aldım."

" ee"

"bitik bir haldeydi Dila gerçekten üzgün görünüyordu. O gün seni bu evin önünde bırakıp gittiği gün aslında gitmek istememiş hiç."

" nasıl yani ?."

"savaşın abisi turan vardı ya hani? O Fransa istihbaratın da çalışıyormuş ve bir görevdeyken açığa çıkmış oradaki bir örgüt kardeşleri yavuzu kaçırmışlar ve turanı tehdit etmişler ve turan da bağlı olduğu istihbarata haber vermemiş kardeşini feda edeceklerini düşünüp savaştan yardım istemiş.

Birilerine anlatırsa tüm ailemizin ve sevdiklerinin hayatını tehlikeye atarsın demiş turan savaşta mecburen sana bir şey söyleyememiş ve gitmesi gerektiği için gitmiş ailesi için mecbur kalmış." Duyduklarım ile beynim zonkluyordu adeta. Oturduğum yerden kalkıp odamda turladıktan sonra sigara yakıp tekrar annemin karşısına oturdum.

" bir süre o örgüt için çalışmış savaş ve turan bakmışlar olacağı yok bu örgüt gittikçe bunları kötü yola çekiyor turan olanları çalıştığı birliğe bildiriyor ve bir şekilde örgütün çökertilmesine sebep olup kurtulmuşlar. Savaş bir süre toparlanamamış, ailesi ve seni korumak için senden uzak durmuş.

Yoksa hiçbir güç beni Dilan'dan ayıramaz, kopartamazdı diyor onu takip ediyorlarmış seninle en ufak iletişime geçse sana zarar vereceklerini düşünüp uzak kalmış. Sonrada karşına çıkmaya cesaret edememiş ama gözüm hep üzerindeydi, hep takip ettim, uzaktan uzağa izledim diyor."

"anne ne diyeceğim bilmiyorum yani gerçekten şok oldum. Ben savaşın gitmesi ile dağıldım, yok oldum. Beni sevmediğini düşündüm, her şeyin yalan olduğunu düşündüm, bir sürü şey düşündüm ama bu asla aklıma gelmezdi. Ama üzerinden yıllar geçti şuan savaşın haklı sebeplerinin olması bir şey değiştirmez ha yıllar geçmemiş olsaydı bir şey değişmezdi. Yaşandı, acıttı ve bitti."

"kızım savaş çok iyi bir insan mecburmuş ama annecim."

" anne ben savaşla barışmak istesem senin onca olanı unutun mu? Deyip bana kızman gerekirken sen şimdi savaşı mı savunuyorsun.?."

"savunmak değil güzel kızım. Sadece ben savaşı çok severdim, çok saygılı, efendi dürüst bir adamdı o. Gözlerine baktığım da sana olan aşkını görür, hissederdim seni terk etmesi ile ondan senin kadar nefret ettim ama şimdi oda çok acı çekmiş hele de çok zor durumlarda kalmış."

" annem savaş konusu çoktan kapandı ve" deyip duraksamıştım.

" benim hayatımda birisi var." Demem ile annem şaşkınlıkla bakıyordu.

" nasıl yani kızım."

"anne benim görüştüğüm birisi var daha yeni sayılır"

"neden söylemedin kızım bize?."

" fırsat olmadı öyle anne yani yeni zaten, yeni ama güçlü bir bağ var aramızda. Ama eğer hayatımda o olmasaydı da gene savaşla bir yolum olmazdı kapandı o defter."