ZEMHERİ

18.Bölüm

Zamir'in boynuna sardığım eller yavaşça çözülmeye başladı. Gördüğüm silüet hızla yok oldu.

Hayır hayır hayır, tekrardan deliriyor olamazdım.

Gördüğüm silüet bizi on iki yıl önce babamın öldüresiye döverek sokağa attığı ve sonrasında öldüğü haberini aldığımız ve kendi ellerimle beş yaşında göndüğüm abimdi.

Abim beni hep sevip korumuştu, o gün yediği dayakta benim yüzümdendi. Babam hep beni döven, sevmeyen, bir güzel sözü esirgeyen bir adam olmuştu. Alışmıştım buna ben zamanla. Ama abimi benden esirgeyip almasına hiçbir zaman alışamamıştım.

İlahi Bakış Açısı

12 yıl önce...

"Abi, hadi hadi bana kitap okuyacaksın bırak elindeki kalem ve kâğıdı." Dedi küçük Zümra.

Daha beş yaşındaydı ve abisine neredeyse tapıyordu. Abisi de aynı şekilde ona. Cansel'i de tabii çok seviyordu ama Zümra onun için her zaman ön plandaydı.

Ve Cansel genel olarak aileden sevgi gördüğü için ona pek de sevgi göstermesine gerek olduğunu düşünmüyordu Atlas.

Neredeyse abisinin boyunun yarısı olan Zümra abisinin kolunu çekiştirmeye başladı.

"Abiciğim lütfen hadi, birazdan babam gelip kızacak."

Onların yakın olmasına en büyük engelde babalarıydı. Zümra'dan ölesiye nefret ederdi. Nedenini kimse bilmiyordu asla ama gözlerinden okunuyordu babalarının Zümra'ya olan nefreti. Ne zaman Atlas ve Zümra'yı yan yana görse kıyamet kopardı evde.

"Tamam güzelim, son birkaç cümle kaldı ödevim bitsin geleceğim." Diyen Atlas ödevini hızla yazıyordu. Babası işten genellikle geç gelirdi ve Zümra'nın uyku saati çoktan geçmiş olurdu. Bu yüzden Atlas çoğu zaman Zümra'yı masal anlatarak veya açlarını okşayarak uyutuyordu ve bundan asla sıkılmıyordu.

Zümra Atlas'ı yere oturarak beklemeye başladı.

Aradan geçen dakikalar sonra Atlas ödevini bitirdi ve Zümra ile odaya geçtiler. Zümra hızlıca yatağına uzanarak abisinin kitap alıp gelmesini bekledi.

Çok kitapları yoktu Zümra'nın, babası Zümra'ya değil kitap almak çoğa zaman güzel sözü bile esirgerdi. Bu yüzden ona Cansel ve Atlas almıştı çoğu kitabını ama onun oda demeye bin şahit isteyecek odasında durmuyordu kitaplar. Genellikte kitaplar Cansel'in odasında dururdu. Atlas'ta oraya gidip bir kitap seçip Cansel ile odaya girmişti.

"Aa ablamda mı masal dinleyecek benim gibi?" Diye soran Zümra'nın sözleriyle ikizler güldü.

"Hayır abiciğim bu sefer ablan okuyacak biz uyuyacağız." Dedi Atlas Zümra'nın yanına uzanırken. Zümra buna şaşırmıştı çünkü babası görürse çok kızardı.

"Ama abi babam görürse çok kızar kalk çabuk yanımdan." Dedi aceleyle.

"Kızmaz, ablan kapıyı kilitleyecek. Hem sen benimle yatmak istemiyor muydun sürekli, bak yatıyorum işte kızım daha ne olsun." Diyerek Zümra'nın başını göğsüne yasladı.

O gün Zümra'nın doğum günüydü, babası ona hediye almadığı gibi annesinin ve ikizlerin de ona hediye almasına izin vermemişti. Atlas her ne kadar bu işim sonunun kötü olacağını bilse de Zümra ile uyumaya karar vermişti.