ZEMHERİ

19. Bölüm

On iki yıl derken Zamir neyden bahsetmişti?

Zamir içine derin bir nefes çekti. Yiğit'ten çıt çıkmıyordu. Kafamı yavaşça abime doğru çevirdim. Onu tekrar görememekten ölesiye korkuyordum.

Kafamı abime çevirdiğimde oda bana bakıyordu.

Abim sol kolunu omzuma attı ve salona doğru yürümeye başladı.

"Anlatacağım şimdi abiciğim, gel önce oturalım."

Yavaşça kafamı salladım ve abimle salona geçtik.

"Zümra güzelim eğer şimdi dinlemek istemezsen sonra konuşabiliriz bu konuyu, diğer evde de bir şeyler  olmuş, Yiğit anlattı. İstersen şimdi gidip güzelinden bir uyku çekelim, sonrasında da sana olanları, neden gittiğimi, neden erken gelemediğini anlatayım olur mu?" Diyen abimin sesi yatıştırıcıydı. Gerçekten olanlar artık beni yormaya başlamıştı. Şimdi ise yıllar önce kaybettiğimi sandığım abim gelmişti ve onunla biraz dinlenmeyi. Gittiği günkü uykumuza devam etmeyi istiyordum. Hem de çok.

"Olur abi, ben o gece yarım bıraktığımız uykuyu tamamlamak istiyorum." Dedim dolmaya başlayan gözlerimle. "Babam kızar mı korkusu olmadan doya doya sarılmak istiyorum sana ben."

"O gece yarım bıraktığımız uykuyu tamamlayalım o zaman küçüğüm." Abimin güzel sözlerinden sonra gözyaşlarımı durduramadım. Gerçekten benimleydi. Birlikte uyuyacaktık eskisi gibi. Ama eskiden farklı bir şekilde. Biri kızar mı korkusu olmasan.

Dünyanın en güzel anındaydım şu anda.

Ardı arkası kesilmeyen gözyaşlarım hıçkıra hıçkıra ağlaya dönüşünce abim göğsündeki başımı kaldırdı ve ona bakmamı sağladı. "Bana bak küçük insan, ağladığını görürsem tekrar giderim." Diye tehdit eden abime kötü kötü baktım önce.

Sonra gözlerim tekrar dolmaya başlamıştı. Gerçekten gider miydi?

"Bi kere benim için böyle ağlamadın be kızım." Diyen Zamir ilgi odağıma girdi.

Söylediklerine Yiğit yarıla yarıla gülmeye başladığı sırada Zamir'e orta parmağımı gösterdim. Ve bende Yiğit gibi olmasa da hafif gülmeye başladım.

"Karı koca ilişkinize bayılıyorum!" Diyen Yiğit daha da şiddetli gülmeye başladı.

"Evi yok mu lan bunun?" Diyen abim de bezmiş gibiydi.

"Burasıda onun da evi susun." Diye araya girdim yapay bir sinirle.

"Ya işte öz yengem ya!" Diyerek ayağa kalktı Yiğit. "Bu kız da beni savunmasa ezeceksiniz beni." Yüzümü ellerinin arasına alıp yanaklarımı sulu sulu öptükten sonra oynaya oynaya geri yerine döndü.

Gülmemi bitirdikten sonra abime döndüm. Ben ona dönünce oda hızla bana döndü.

"Uyuyalım mı artık." Dedim abime halsizce.

Abimin hızla ayaklandı ardından beni kucağına alarak merdivenlerden çıkmaya başladı.

Küçükken de böyle yapardı hep. Ne zaman uykumun olduğunu söylesem beni kucağına alır yatağıma kadar götürür ve sonrasında uyuturdu. Ben uyuduktan sonra yanımdan giderdi çünkü bizi o halde görürse evi yakacak bir babam vardı. Ve ben bunun sebebini hiçbir zaman öğrenemedim. Belki de nedeni yoktu.

Bilemiyorum.

Zamir'le olan adama geldiğimizde yatağın yanındaki komodinde kocaman bir paket çikolata durduğunu gördüğümde gözlerim parladı.