ZEMHERİ

28. Bölüm

Öncelikle herkese selaaammm.🌸🫶🏻💞

Önceki bölümleri düzenlediğim için bu bölüm biraz geç geldi affınız ola. 💗

Ve artık sonlara yaklaştığımız için bölüm aralıkları uzun olacak (zaten uzundu biliyorum) fakat elimden geldiğince sık atmaya çalışacağım. Ve sonlara geldiğimiz için tüm bölümleri içime sine sine atmak istiyorum.

Keyifle okuyun bebeklerim. 💙🦋

Bol bol yorun yapıp oy verirseniz çook mutlu olurum. 🌸

***

Hep birlikte kahvaltıya oturduğumuzda muazzam bir kahvaltı söz konusuydu.

İlk başta konuşmuyorduk ama abimin attığı laf ile hepimiz konuşmaya başlamıştık.

"Birkaç güne düğününüz var sizin, her şey hazır mı?" Akın abinin yönelttiği soru ile kafamı kaldırdım. Çünkü benim daha hiçbir şeyden haberim bile yoktu. Gelinliğimin nasıl olduğunu bile bilmiyordum.

"Evet abi, her şey hazır sadece Çağanlar davetiye işini halledecek ve tamamız." Zamir'in düğünden bahsederken bile gözleri parlıyordu. Gerçekten çok heyecanlı olduğu her halinden belliydi.

"Keşke bana da bir haber verseydin." Dedim yapmacık olan sinirimle.

Yanağımdan ufak bir makas alıp gülümsedi. "Olacak güzelim, yarın her şeyden haberin olacak. Biraz sabır eyle."

Akın abi söze dahil oldu. "Oğlum sanki tek sen evleniyorsun." Diyince Meltem abla kahkaha atmaya başladı.

"Boklunuzu alın gözüm onu görmek istemiyor!" Yiğit'in mutfağa girmesiyle tüm gözler ona döndü. Maya'yı kollarının altından tutmuş geliyordu.

"Amca!" Diye Maya'ya mı gülsem Yiğit'in ona bezmiş bakışlarına mı gülsem bilemiyordum.

"Al artık veledini be, yeğen dedik ağrımıza bastık, uğruna ölümü göze aldık hele şunun yaptığına bak! Sıçtı lan sıçtı!" Sanki büyük hainlikmiş gibi Maya'yı sallaya sallaya anlatıyordu olanları.

"Şimdi kusacak Yiğit sallamasana öyle." Meltem abla bir olay daha kaldırmak istemez gibi Yiğit'i uyarınca Yiğit daha da iğrendi.

Zamir'e dönerek Maya'yı uzattı. "Al lan yeğenini, senin üzerine kussun." Zamir kollarını Maya'ya açınca çırpınmaya başladı.

"Gel bebeğim benim, amca sana mamalar yedirecek." Zamir Maya'yı kucağına aldığında sofraya ufak bir göz gezdirdi.

"Yengem şu yumuşak peynirden yedir biraz ona ben yediremiyorum belki senden yer." Meltem abla öyle söyleyince Zamir kafasını salladı eliyle peynirden alıp Maya'nın ağzına götürmesiyle Maya'nın ciyak ciyak ötmesi bir oldu.

"Amcam etini mi koparıyorum?" Maya kucağıma atlayınca aklıma gelen fikirle Zamir'i durdurdum.

"Abla en çok neyi seviyor?" Meltem ablaya sorduğum soruyla yumurtayı gösterdi.

Kafamı sallayarak bir ekmeğin alt tarafına peynir üst tarafına da yumurta koyup Maya'nın ağzına götürdüm. "Peyniri çıkaralım." Sanki demin ortalığı yıkacak kadar bağırmamış gibi düzgünce konuşuyordu.

"Sen bilmiyor musun?" Diye sorduğumda kaşları çatılmıştı.

"İğrenç!" Diyerek kafasını geriye çekmeye başladı.

"Eğer yemeği görmezsen tadını almazsın ki." Dediğimde duraksamıştı fakat tiksinen bakışları yerindeydi. "Gerçekten." İnandırmak istemiştin ve sanırım başarmıştım.