My Little 🐰7
Chapter 7-
මිනිත්තු ගණනක දැඟලීමෙන් , කෑ ගැසීමෙන් හා හැඬීමෙන් හෙම්බත් වූ ශාන් ඉකි ගසන්නට විය. ඉකිය අතරින් ඔහු බිම වැතිරීගෙන ම යීබෝගේ කෝට් එකෙන් අදිමින් ගොත ගසන්නට පටන් ගත්තේ ය.
"ගගා... මගෙ ගගා.... මමා... එයා.... එයා යනවා නේද ගගා...? ආයෙ... එන්නෙ නෑද...? මට තුරුල් වෙලා දොයියන්න එන්නෑද...? මගෙ රත්තරං කියලා... කතා... කරන්නෑද...? ගගා... කියන්නකෝ.... ගගා.... මට ඉන්න බෑ...... ගගා.... ඇයි....? ඇයි මට ... ඉතලක්... කාලුත්... නැත්තේ...? ඇයි මමාත් මාව දාලා යන්නේ...? මාව වැඩක් නැද්ද කාටවත්...?"
ශාන් කඳුළු පෙරමින් යීබෝගේ මුහුණ දෙස බලාගෙන ම කතා කළේ ය. යීබෝට කිසිවක් කියාගත නොහැකි ව හඬමින් ම ශාන් ව අල්ලාගෙන සිටියේ ය.
" ගගා... ගගා... මමාට කියන්නකො... ඔයාගෙ පැටියා... ආයෙ... දඟ කරන්නෑ... කියලා... මං ප්‍රොමිස් වෙනවා කියලා.... මං ආයෙ... දඟ කරන්නෑ.... දඟ කරන්නෑ...හ්....මමා.... මමා....හ්... ගගා...හ්..... ආ...හ්.....ආ...... හ්......ම්...."
කෑ ගසා හඬා වැළපී කොතෙක් දැඟලුවත් වේදනාව දරාගත නොහැකි තැන අවසානයේ ශාන් සිය පපුව දෝතින් මිරිකා ගනිමින් ශාලාවේ පොළොව මත ම ගුලි විය.
ශාන්ගේ විලාපය දරාගත නොහැකි ව යීබෝ ඔහුව ඔසවා තම පපුවට තබා තද කර ගත්තේ ය. ඔහු ශාන්ගේ කනට කර කිසිවෙකුටත් නෑසෙන පරිදි කතා කළේ ය.
"ඇති මගේ රත්තරං.... දැං ඇති... ගගාට බලං ඉන්න බෑ මගෙ පැටියා.... ඔය තුරුල් වෙලා ඉන්න ගගාගෙ පපුව පැලිලා යයි මගෙ රත්තරං..... දැං ඇති.... ගගා ඉන්නවා... මගෙ පැටියව තුරුල් කරගෙන ම ඉන්නවා.... දැං ඇඬුව ඇති මගෙ වස්තුව...."
යීබෝ හඬමින් ම පවසා ශාන්ගේ මුහුණ දෙස බැලුවේ ය. වේදනාවෙන් මිරිකී රත් පැහැ වුණු ශාන්ගේ මලානික දෑස දුටු යීබෝගේ හදවත පැලෙන්නට ළං විය.
" ආහ්...... ගගා.... රිදෙනවා..... ගගා...හ්.... රිදෙනවා........"
ශාන් පපුව මිරිකා ගනිමින් කළ කෙඳිරිගෑමට යීබෝ කලබල විය. යීබෝ ශාන්ගේ පපුව අතගාමින් කතා කළේ ය.
" ඇයි මගෙ පැටියා.....? ඇයි....? පපුව රිදෙනවද....?"
ශාන් වේගයෙන් හුස්ම ගනිමින් තත්පර දෙක තුනක් යීබෝගේ දෑස දෙස බලා හිඳ කතා කළේ ය.
YOU ARE READING
MY LITTLE 🐰 (Completed)
Fanfictionවසර ගණනක් බලා සිටියත් පෙනෙන ඇහෙනා දුරක සිටියත් ලබා ගන්නට කවමදාවත් නොහැකි වේවිද ඔබේ හැඟුමන් 💕💕💕ගගා💕💕💕 දාලා යන්නට හිතන්නත් බැරි නැතුව ඉන්නට කොහොමවත් බැරි මගේ ජීවන සවිය ඔබමයි ආදරෙයි මං මහ ගොඩක් 💕💕💕බබා💕💕💕
