Horror-sposób na porażkę

108 8 13
                                    

Tak więc zacznijmy od jednej podstawowej informacji: Horror (łac. strach) jest sposobem budowania świata przedstawionego na wzór rzeczywistości i praw nią rządzących po to, aby wprowadzić w jego obręb zjawiska kwestionujące te prawa i niedające się wytłumaczyć bez odwoływania się do zjawisk nadprzyrodzonych. Gatunek opisywany także jako fantastyka grozy. 

Wnioskując po tej definicji, rodem z wikipedii, możemy zrozumieć, że horror nie jest:

a) SMUTną historią z seksualizowaniem potwora i szczegółowo opisanymi scenami łóżkowymi 

b) Lekkim romansem osadzonym w świecie fantastycznym, gdzie potwór jest kochanym, nieśmiałym, koniecznie przystojnym królem wampirów/wilkołaków/innej rasy nadludzkiej i zakochuje się w głównej bohaterce

c) historią o porwaniu kobiety, która zakochuje się w oprawcy i śpi z nim po dwóch dniach

d) zwykłą fantastyką, która przez ałtoreczkę w wieku 9/10 lat uznana jest za zbyt straszną nawet dla starszych czytelników

Nie mówię, że tego typu historia jest zła (zwykle jest, ale można znaleźć także taką, gdzie wszystkie wątki zostaną poprawnie rozwinięte) ale chciałabym zwrócić uwagę, że nie należą one do i tak bardzo rozwiniętego gatunku, jakim jest horror.

Horror często nazywamy podgatunkiem fantastyki, jednak, ja sama nie koniecznie się z tym zgadzam, biorąc pod uwagę jak wiele horrorów jest opartych na rzeczywistych wydarzeniach. Mimo to w większości wypadków obraz przedstawiany za pomocą horroru, jest surrealistycznym przedstawieniem danego wydarzenia, przykładowo, za pomocą jakiejś tajemniczej, budzącej w czytelniku strach obecności. 

Ale omówmy to, w jaki sposób należy napisać tego typu książkę/opowiadanie:

Najwięcej schematów zawiera postać jawnie dobrą oraz jawnie złą. Czyli jednego protagonistę, który będzie pełnił główną rolę postaci naszej historii

Może to być więc dobra postać, która przy spotkaniach z antagonistą (złą postacią, ale zaraz do tego dojdziemy) będzie odczuwała strach. W takim wypadku główne postacie będą dwie:

-Protagonista-dobra postać pełniąca funkcje przerażonej, dążącej do pokonania zła. Może posiadać drugoplanową rodzinę/przyjaciół, którzy będą pomagać lub odwrotnie, stanowiąc przy tym dodatkowy punkt dla antagonisty.

-Antagonista-zła postać budząca postrach, tajemnicza, przerażająca, dążąca do zabicia/doprowadzenia do szaleństwa głównego protagonisty

Inny schemat:

-Antagoniści- kilka głównych postaci, rodzina/przyjaciele, tkwiący w głównym ciągu przerażających zdarzeń. Są to raczej dobrzy bohaterowie nieświadomi zła. 

-Protagonista- (Bez zmian)

I ostatni schemat:

-Antagonista-główny bohater, z którego perspektywy odbywa się cała scena. Jest zły, dąży do zabicia i doprowadzenia do szaleństwa bohatera/bohaterkę/bohaterów opowiadania

Mary Sue- Czyli mini poradnik jak uniknąć porażkiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz