Pulang Panyo

Chapter 37

Blood

I want to slap her so hard but I tried my best to remain calm. Kaya naman hindi ko siya pinansin. Ayaw ko nang muling magpadalos-dalos sa aking galit.

I must trust my husband, I'll listen to him first instead of believing this pathetic bitch.
Tinalikuran ko siya para bumalik sa pwesto ni Leo. Siya ang tatanungin ko tungkol sa sinasabi ng impaktang ito. Ngunit bigla akong hinila pabalik ni Sandra, ang malanding architect. Mahigpit niyang hinawakan ang aking braso kaya naman napaharap ako sa kanya.

"Don't touch me!" I hollered in annoyance then nudged his dirty hand that is wrapped around my arm.

Kaagad naman niyang kinalas ang kamay niyang nasa braso ko. "Sinagad ng asawa mo kaya mabilis kaming nakabuo." Nag-init ang magkabilang tenga ko sa narinig kaya naman mabilis na dumapo ang palad ko sa kanyang pisngi.

She winced in pain and was about to slap me back when I immediately grabbed her wrist and gripped it. "Bitch!" Then I slapped her again. Napayuko siya sa lakas ng sampal ko kaya naman hinaltak niya ang aking buhok para makaganti sa akin.

"Akin si Leo, Nadia! Noong panahong baog ka, nagpapakasasa sya sa katawan ko!" Sigaw niya habang patuloy sa pagsabunot sa akin.

So I grabbed a handful amount of her hair "Fuck you, whore!" then I slammed her head on the mannequin beside me. Nang humiyaw siya ay nagsilapitan ang mga sales lady sa direksyon namin at kami ay inawat ng ilan.

I was about to slammed her head again when I saw Leo approaching our direction. Kaya naman sinamantala ni Sandra ang pagkakataon para itulak ako. My head then slammed on the corner of the fitting room's wall. All of a sudden, I felt numb then something started dripping down my cheek. Kaagad akong dinaluhan ni Leo at pinangko. "Love..." Puno ng pag-aalala ang boses niya habang mabilis na tumatakbo at buhat ako.

Hinawakan ko ang aking noo at nang makita ko ang aking kamay ay puno na iyon ng dugo. I wanted to say something but I couldn't utter a word and everything went black. "Love, wake up please." I opened my eyes and I immediately squeezed them shut as I felt my head throbbing so hard.

"Love!" Leo exclaimed then he held my hands. Nang nilibot ko ang aking mata ay puro puti lamang ang aking nakikita. Nasaan ba ako?

Hinawakan ko ang aking ulo at may naramdaman akong benda na nakadikit sa aking noo. Kaya naman unti-unti kong naalala ang nangyari kanina. "Don't move, love." Awat ni Leo sa akin nang akmang babangon ako mula sa kama.

"I'll call the doctor." He said and about to press the intercom. Kaya naman hinawakan ko ang kamay niya.

"I'm fine." Agap ko sa kanya at saka umupo at sumandal sa headboard ng hospital bed.

"What are you feeling? Saan pa ang masakit sayo, love?" Sunod-sunod na tanong niya sa akin ngunit hindi ko siya sinagot.

"Kelan mo sasabihin sa akin ang pagbubuntis ni Sandra ha Leo?!" Matigas na tanong ko sa kanya at saka ko hinawi ang kamay niyang nakawahak sa braso ko.

"You don't need to know." Matamang sagot niya sa akin.

"Tangina Leo! Edi totoo nga?!" Sigaw kong muli at saka lumayo sa kanya. Naramdaman ko na ang pagtuyot ng aking lalamunan at ang pag-init ng aking mga mata.

I squished my eyes to burst the tears forming there and swallowed hard to remove the lump on my throat. Pero tuluyan pa ring bumagsak ang mga luha ko pababa sa aking nag-iinit na pisngi. "Sinungaling ka, gago ka!" Sigaw ko at saka ko siya pinagsusuntok sa dibdib.

Kaagad naman niya akong hinawakan sa braso at saka niyakap ng mahigpit. "Love, please be calm. I'm sorry." I scoffed upon hearing his apology.

"Paano ako magiging kalmado ha? Nambuntis ka ng ibang babae dahil hindi kita kayang bigyan ng anak?! Putangina ka! Lumayo ka sa akin." Sigaw ko at saka ko siya pilit na tinulak para makalas ang mahigpit na yakap niya sa akin.