TUTULMA

♦ALINTI♦

" Soruma cevap alamadım. " dedim küçük bir kız çocuğu gibi mızmızlanarak. Eli havada kalmıştı. Bileğimden tutup beni kaldırdı ve

" Cevaplar bedel ister ufaklık. " dedi. Sesinde yaramaz bir çocuğun ses tonundaki tını vardı.

" Ne saçmalıyorsun? " dedim ama o beni duymamış gibi çekiştirmeye devam etti. Teni tenime değerken hissettiğim heyecan göz ardı edemeyeceğim kadar yoğundu. Bana ne olmuştu böyle? Bu hale gelene kadar kendimi neden durduramamıştım ki? Dokunuşunun onun tarafından hiçbir anlamı olmamasına karşın ben bana her dokunduğunda içimde büyüyen dalgalar arasında boğuluyordum.

" Bırak kolumu. " dedim bileğimi ondan çekerken. Gözleri gözlerimi bulduğunda orada hiçbir şey göremedim. Duygularını görmeme izin verseydi her şey daha kolay olmaz mıydı?

" Bırakmayacağım bücür. " dedi ve tekrar tuttu bileğimi ama ben yine çektim.

" Ya anlamıyor musun? Eve gitmek istemiyorum. " Bu sefer bileğimi tutmak yerine aramızdaki mesafeyi kapattı ve yüzüme düşmüş saç telimi kulağımın arkasına sıkıştırdı. Aramızda bir nefeslik mesafe vardı. Dudaklarıma doğru konuştuğunda elim istemsizce kaslı koluna tutundu. Düşmekten korkmuştum. Bacaklarımın beni taşıyabileceğinden emin değildim.

" Eve götüreceğimi kim söyledi. "

Tüm gençlerin ve kendini genç hisseden herkesin 19 Mayıs Atatürk' ü Anma Gençlik ve Spor Bayram'ı Kutlu Olsun...

Bölüm en kısa zamanda sizlerle...