TUTULMA

✴24.BÖLÜM✴

Şarkı; Teoman - Ruhun Sarışın

İnsanlar sınanırlar. Hayat onları zorlayabildiği kadar zorlar. Bazılarının sınavı çocukluktan hatta bebeklikten başlar. Kimsesizlikle sınanır bazen insanlar. Yoklukla sınanır, açlıkla sınanır, acıyla sınanır ama en çok sevdikleriyle istedikleriyle sınanır insan.

Ben en çok babam beni sevsin istedim ve babamla sınandım. Annem hep yanımda olsun istedim annemle sınandım. Derin'le dostluğumuz bozulmasın istedim Derin'le sınandım.

İşte sırf bu yüzden korkuyorum. Kimi sevsem onunla sınandım hep bugüne kadar. Araz'ı canımdan çok severken onunla sınanmak sonum olurdu heralde.

Hele de dün geceden sonra...

" Uyumadığını biliyorum küçük kuş. " Dün gece... Aklıma o anlar gelince bile saç diplerimden parmak uçlarıma kadar kıpkırmızı olduğumu biliyordum. Bu anlatılamaz bir duyguydu. Tarif edilemez.

" Çıplak demeyeceğim omzuma atacağım seni. Bakalım o zamanda numara yapmaya devam edebilecek misin? " Araz'ın sözleriyle yüzümün kızardığına adım kadar emindim. Dudaklarımı ısırmamak için kendimle mücadele verirken gözlerimi açmamakta kararlıydım. Yüzüne bakabileceğimden emin değildim şayet.

Araz elleriyle saçlarımı okşarken beni uyandırmak için kulağımdan fısıltılarını eksik etmiyordu.

" Utangaç kız çocuğu. " diye söylenirken sesindeki tatlılık içimi eritmişti ama gözlerimi açmamakta kararlıydım işte. " Kız çocuğu dedim ağız alışkanlığı. Utangaç küçük bir kadın. Benim kadınım. " Sözleriyle hem daha fazla utanıp hem erirken hala gözlerimi açacak cesareti kendimde bulamamıştım. Dün gece onun olmuştum. Zaten onundum ama bu çok değerli bir duyguydu. Dün gece ki anlar aklıma üşüştükçe yüzümü yastığa daha çok bastırdım.

" Aç artık şu gözlerini. Mavilerini benden esirgeme. Ayrıca sana hayatında görüp görebileceğin tek erkekten utanmaman gerektiğini söylediğimi hatırlıyorum. " Haklıydı. Söylemişti ama utanıyordum. Hem de çok. Çoktan da çok.

" Yataktan çıkmak istemiyorum. Dün gecenin part ikisini yaşayalım diyorsan zevkle. " Sözleriyle homurdanıp kafamı yastığa daha çok gömdüm. Az daha iradeli davranırsam yastıkla bütünleşeceğime emindim.

" Bunu sen istedin. " bacaklarımın altında hissettiğim ellerle yerle temasım kesildiğinde ağzımdan küçük bir inleme kaçtı. Araz beni kucağına almıştı. Neyse ki vücudumda çarşaf sarılıydı. Neyse ki...

Gözlerimi kapatıp göğsüne sokuldum ve yüzümü saklamaya çalıştım. Araz bu halime kahkaha atıp beni yere indirdi. Ellerim sıkı sıkıya çarşafa tutuluydu. Düşmesi istediğim son şey olurdu muhtemelen. Gözlerimi açıp etrafıma baktığımda banyoda olduğumu fark ettim. Araz'a bakmamak için banyoyu inceliyormuş gibi yaparken yine yüzüm yerdeydi. Gözlerine bakacak cesareti bulamıyordum kendimde.

Yanaklarımı ellerinin arasına aldı ve başparmağıyla elmacık kemiğimi okşamaya başladı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım.

" Pişman mısın? " diye sorduğunda sesinde pişman olmamam için yalvarır bir ton vardı. Tabiki de pişman değildim. Bildiğim en doğru kararı verdiğimden emindim. Gözlerimi açıp bakışlarımı nihayet gözlerine çevirdiğimde bir cevap istiyordu. Daha doğrusu arıyordu. " Olma. Utanma da. Hüma sen benim için herhangi biri değilsin. Bugüne kadar çok kızla birlikte oldum ama bu en özeliydi. En güzeliydi. Ve sen benim sonumsun. Biz yanlış bir şey yapmadık. Hayatında benden başka biri olamaz. Bu saatten sonra seni kimse de almaz. Başıma kaldın daha ne isterim. " deyip güldüğünde bende onunla birlikte güldüm. İlki olmadığımı biliyordum. Bunun en büyük kanıtı dün geceki tecrübe akan dokunuşlarıydı. Araz gibi birinin ilki olmak zordu zaten. Sayısız kızla birlikte olduğunu da biliyordum. Ama onun hayatında artık sadece ben olduğumu da biliyordum. Tıpkı benim hayatımda olduğu gibi. Ancak şöyle bir şey vardı ki o benim ilkimdi. İlk sevgilimdi. İlk öpücüğümü alan adamdı. Bana ilk kez sarılan. Bekâretimi alan adamdı. Her şeyiyle ilkimdi o benim.