ZEHR-i TUTKU +18

ZT 19

Edeceğim laflar beni anlatmaya yetermiydi , içimden konuştuğum o sözler beni dinlemeye yetermiydi.

Küçükken en büyük hayalimdi , psikolog olmak. Beni anlayan hiçkimse yoktu , ama ben insanları dinlemek istiyordum , belkide istememdeki tek sebep benim acılarımdan daha kötülerini duymak istediğim içindir.

Bu şekilde kendimi avutacaktım ve içimdeki o sesi bastıracaktım.

Zaman yavaş yavaş beni silerken , bende hayallerimi kendimle beraber silmiştim.

Geriye sadece kül olmuş bir ben kalmıştım.

'Ne düşünüyorsun'

Kafamdaki sesler öldür onu diye bağırsada , bedenim buna inkar ediyormuş gibi hareket etmiyordu.

Ondan nefret ediyormuydum , asla..nefret bile hayatınızda olan birine besleyebileceğiniz bir duygudu, ama merih benim hayatımda değil , sadece çıkarlarım için kullandığım bir insandı.

Ne derdi insanlar ; sokaktan geçen biri gibiydi benim için.

'Bir soru sordum'
' seni öldürmeyi '

Merih bu dediğimle gülümserken gözlerimi onun o iğrenç mavi gözlerine değdirmiyordum bile.

' hadi ya , nasıl yapacakmışsın bunu '
'Ne zaman gideceğim'
'Gitmeyeceksin'
'Sebep'
' canım öyle istiyor'

Bıkkınlıkla nefes verdim, tamam beni buraya kilitledin en azından yemek yememe falan izin verseydin.

'Aç olmalısın'
'Sayende'
'Bu senin cezan '
'Başka ceza verebilirdin'
'Ama ben böyle istedim ve yaptım'
'İyi bok yedin'

Ettiğim küfürün merihi sinirlendirmesi falan gerekirken aksine kahkaha patlatmıştı.

'Alem kızsın be ikra '
'Eve gitmek istiyorum'
' evin burası'
'Benim evim yok merih '
'Evin benim'
'Hayır , benim evim sokaklar '
'Sokaklar geceye bağlıdır güzelim.. geceler gündüzlere , gündüzlerse bir hiçliğe bağlıdır..'

Ne demek istiyordu , onu anlamak zaten zorken kullandığı bu cümleler kafamı daha çok karıştırmıştı.

' ne diyorsun merih'
' diyorumki senin sokak diye tabir ettiğin o yer bir hiç , tek gerçek var oda senin sokaklara değilde geceye bağlı olduğun..bu yüzden kaçmak istiyorsun , karanlık senin yüzünü gizliyecek tek gerçek , sen korkuyorsun'
'Ben korkmuyorum'
'Evet korkuyorsun'

Ben korkusuzdum , ben hiçbir şeyden korkmazdım , ben...ben sadece insanlardan uzak durmak istiyordum.

'Düşüncelerin bile kararsız ikra '
' kapa çeneni'
'Gerçeklerden kaçamazsın'
'Kaçtığım falan yok '
' o zaman anlat bana , ne yaşadığını anlat '
'Sana anlatacak tek bir kelimem dahi yok'
'O zaman kabul ediyorsun korkak olduğunu'

Yumruklarımı sıkarken , parmaklarıma kan gitmediğine emindim bile.
Beni gaza getirmeye çalışıyordu ama düşmek gibi bir aptallık yapmayacaktım.

Merih karahanlı benim hayatıma karışan son insan bile değildi.

'Ne oldu neden sustun '
' kapa çeneni'
'Sinir bozucu sessizliğine daha ne kadar devam ettireceksin'

Mümkünse sonsuza kadar devam ettirecektim.
Konuşmayacaktım , merih karahanlının karşısında çaresiz konumuna gelmeyecektim.

' hadi ama ikra , kabul et sen kimsesizsin ve bana ihtiyacın var '

Dediği cümle beni oturduğum koltuktan kaldırmıştı.

'Laflarını bilde konuş merih karahanlı..kimsesiz olabilirim ama sana ihtiyacım yok'
'Köpek gibi var '
'HAYIR YOK'