အပိုင်း ၃၃

5.8K 117 3
                                        

ep 33

မနက်ကတည်းက မပြောမဆိုနဲ့ company သွားတဲ့ လူကြီးကြောင့် လွန်းတစ်ယောက် စိတ်ကောက်နေပါသည်။

သူနဲ့ ဟိုဒင်းဟိုဟာလုပ်ပြီး အဖျားပျောက်တာမှ မကြာသေး ပစ်ထားရက်သောသူကြောင့် ဝမ်းနည်းမှုတို့က ကြီးစိုးနေသည်။

"အင်း ...အခုတလော ငါဝမ်းနည်းလွယ်လာတယ်"

တကိုယ်တည်းရေရွက်ရင်း အခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။အိမ်မှာလည်း သူလုပ်စရာဘာမှမရှိ။ ဟန်လင်းရောင်ကတော့ဖြင့် မီးဖိုထဲမယ်အိမ်အကူကောင်မလေးတွေနဲ့ချက်ပြုတ်နေလေသည်။

လွန်း အိမ်အောက်ထက်ကိုရောက်ပြီးမကြာ ဟန်လင်းရောင်က လွန်းအနားရောက်လာသည်။

"စစ်သွေးရေ "

"ပြောလေ အကိုဟန်လင်း"

"မနက်ဖြန် အကိုနဲ့ စျေးဝယ်ထွက်ကြရအောင် အဝတ်စားလေးနည်း"ပါး"ဝယ်ရအောင်လို့ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့လဲ တွေ့စရာရှိသေးလို့"

"အဲ့တာဆို ကျွန်တော်လိုက်လို့ဖြစ်ပါ့မလားဗျာသူငယ်ချင်းရောဆိုတော့"

"ဖြစ်ပါတယ်ကွာ အကိုလဲပါတာပဲကို "

"အင်း ဟုတ်ပြီလေ မနက်ဖြန်သွားကြမယ်"

လွန်း ဆိုဖာကိုမှီပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ထူထူထောင်ထောင်နေရအောင်လည်း စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ဖြစ်နေသည်။

တီ..တီ

အိမ်ရှေ့ကနေ ကားဟွန်းတီးသံကြားလိုက်တော့ လွန်းခေါင်းလေးထောင်ကြည့်လိုက်သည်။

တံခါးပေါက်ရှေ့မှာ ထိုးရပ်လိုက်တဲ့ကားလေးကခဲဖြူရောင်လေး။ ကားထဲက ဆင်းလာတဲ့သူကတော့ လွန်းရဲ့ချစ်ယောက်ျားမုန်းပင်။

လွန်း ကြောင်အစွာကြည့်နေစဥ် မုန်းကခပ်ပြုံးပြုံးစနောက်တော့သည်။

"အချစ် လာလေကွာ ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ ကိုယ့်ယောကျာ်းကို မမှတ်မိတော့ဘူးလား"

လွန်း အပြေးလေးသွားကာ ခဲဖြူရောင်ကားလေးအားကြည့်လိုက်မိသည်။

"လှလိုက်တာ ကိုကို ကားလဲလိုက်တာလား"

မုန်း လွန်းခါးလေးကိုဆွဲဖတ်လိုက်တာကြောင့်..လွန်းလန့်သွားရသည်။

သေလောက်အောင်မုန်းတယ်​သေ သည်ထိချစ်မယ်...(Completed )Место, где живут истории. Откройте их для себя