အပိုင်း ၇

10.8K 216 32
                                        

EP 7

လွန်း မနက်နိုးလာတော့ ဘာရယ်မဟုတ်အခန်းထဲကိုတချက်ကြည့်မိလိုက်သည်။ တစ်ယောက်သူကတော့ မရှိပေ။

အိပ်ရာပေါ်ကဆင်းကာ ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်သည်။

မနေ့တုန်းက ပင်ပန်းထားလို့ထင်ပါရဲ့တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ အခုရေချိုးလိုက်တော့ လူကလန်းဆန်းသွားပြီဖြစ်သည်။

လွန်းရေချိုးခန်း​ကနေ ပြန်ထွက်လာတဲ့ အထိထိုသူကပြန်မရောက်သေးပေ ။

"ဒီအချိန်ကြီး အလုပ်သွားတာတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူး"

လွန်း နာရီတချက်ကြည့်တော့မနက်6နာရီခွဲ။

လွန်း ဆက်တွေးမနေတော့ပဲ အခန်းပြင်ထွက်ဖို့လုပ်တုန်း အခန်းတခါကပွင့်လာသည်။

တဘက်တစ်ထည်ကို လည်ပင်းတွင်တင်၍ အားကစားဝတ်စုံနဲ့သူက မျက်နှာမှာချွေးများကမနည်းမနောနဲ့ဖြစ်သည်။

"နိုးပီးလားလွန်း ကိုယ်က မနိုးလောက်သေးဘူးထင်နေ တာ"

"ကျွန်တော့်ကို ကာလနဂါးများမှတ်နေလား"

လွန်း ပြောလိုက်တဲ့ဘုကျကျစကားကို သူကဟက်ဟက်ပတ်ပတ်ရယ်တော့ လွန်းအံကြိတ်လိုက်မိသည်။

"နောက်နေ့ ကိုယ်နဲ့လိုက်ပြေးမလား"

"မပြေးဘူး "

"ဘာလို့လဲ လွန်းရဲ့ ကျမ်းမာရေးကောင်းပါတယ်"

"အဲ့တာကြောင့်မို့ ပိုတောင်မလုပ်တာလေ အသက်တိုအောင်"

လွန်း တမင်ရွဲ့ပြောနေပေမယ့် ထိုသူလွန်းကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေက ရယ်မြူးရိပ်များကို လွန်းမြင်နေရသည်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ကိုလွန်း သူ့မျက်နှာကိုစွဲလုပ်ပလိုက်ချင်တယ်စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ရုပ်က။

မုန်းရဲ့မနက်ခင်းလေးက အခုဆိုအဓိပ္ပါယ်လေးတွေရှိနေပြီဖြစ်သည်။ အမြဲတယောက်ထဲစားနေကြပေမယ့် အခုတော့ချစ်ရသူလေးနဲ့အတူစားရတာက ပို၍ပင်စားကောင်းစေတယ်ထင်ပါသည်။

တခုပဲ လွန်းက အခုထိသူ့ကိုအမြင်မကြည်သေးတာဖြစ်သည်။

မုန်း အရင်လိုအထီးမကြန်တော့ပေမယ့် အချစ်မခံရသေးဘူး။

သေလောက်အောင်မုန်းတယ်​သေ သည်ထိချစ်မယ်...(Completed )Onde histórias criam vida. Descubra agora