Highschool Detectives ①

CHAPTER 37: AMETHYST IDENTITY

"He's not here," sambit sa amin ng Secretary niya nang pumasok kami sa office ni Mr. Morris.

"I need to talk to him. I know you have his number, so I can call him right away," I said.

"He's not here because he's in a private meeting in London," sagot ng sekretarya habang naglalagay ng makapal na lipstick na putok niyang labi.

"What?!" sabay naming sabi ni Xavien na halos hindi makapaniwala.

Mahigit ilang linggo na rin kasi simula nang magparamdam siya sa amin. I didn't get any news from him, dahil na rin busy ako sa school at sa mga nangyari.

"Huh? Hindi niya ba nasabi sa inyo na aalis siya ngayong linggo? I thought both of you and Zeiro got a notification from him, pero mukhang hindi niyo alam," aniya pa ni Keira. Mukhang wala rin siyang alam tungkol dito.

"In a private meeting?" Xavien asked.

"He didn't tell me much information, also he's in a hurry and went to London. Emergency meeting daw," she said at kinuha ang kanyang dala na makapal na mga dokumento. "hindi ba't magkikita rin naman kayo ro'n sa bakasyon?"

I already forgot about what he told us when we went on a trip after the incident happened last time because of the 'Where's the X' case he gave, and I don't want to remember every piece of memory from that day.

"Y-Yes, pero malayo pa iyon." wika ko.

"Then you have to wait. Marami pang inaasikaso si Mr. Morris ngayon, he's busy and the chancellor's take the full responsibility here at Amethy High," aniya niya pa.

Wala na rin naman kaming nagawa at napagpasyahan na pumunta sa Canteen pero bago pa ako makapasok ay hinila ni Xavien ang kamay ko dahilan para mapasandal ako sa kanyang dibdib.

Shit! Kailangan ba gano'n lagi kalakas ang paghatak sa kamay ko?! Parati na lang ako nasusubsob sa kanya sa tuwing hinihila niya ako para kausapin.

I felt his hand slowly caressed my head like a child, as my body leaned to him. Hindi ba siya nahihiya?

Sobrang dami ng tao na nakatingin sa amin ngayon dahil sa kanyang ginagawa.

Ginulo niya lang ang buhaghag kong buhok at nang igawi ko ang tingin sa mga mata niya ay sumilay ang ngiti sa labi nito na para bang walang bukas.

He's genuine smile made myself happy for a second because it's been a long time since I saw that smile of him. Parati kasi siyang nakangisi at nakabusangot ang mukha, lalo na kapag kasama sina Athena, Quade at Larken dagdag mo pa ang dalawang lokong makulit na panay ang takas sa Amores High na sina Chase at Zeiro.

"I'm sorry for being jealous...and I'm sorry for what happened earlier; I didn't have a chance to explain to you," he said in a soothing, manly voice. Para tuloy siyang maamong tupa sa expression ng kanyang mukha ngayon.

I didn't bother to let out a single word. Tanging mabilis na paglunok lang ang aking nagawa habang nakatingin sa bawat isa. I felt his sincerity deep inside, masyado akong nagpadalos sa aking emosyon at hindi man lang siya pinakikinggan kanina.

"I know what was on your mind the second you saw us kissing. Rivon isn't the person you shouldn't trust; I have a feeling that you might be in danger when you're around her," he muttered.

"W-What do you mean?"

Bago pa siya tuluyang magsalita ay bigla na lamang lumapit si Larken. "Halika na, kanina pa'ko nagugutom nakakapagod kaya 'yung kaso kanina," aniya. Hinila ako nang loko at sinamaan ko ito ng tingin.

Pagkatapos kumain ay nagpatiuna na silang bumalik dalawa at ako naman ay may kukunin pang libro sa Library ngayon. Sakto naman na may konting oras pa ako para gumawi roon bago mag-ring ang bell para da susunod na klase namin.