Bombay Sapphire 💙💎

Rozdział 23

Winny czy niewinny?

Pov. Michał

Dostałem to, czego chciałem.
Po raz pierwszy zjebałem relację, na której mi naprawdę zależało.

Czy żałowałem? Dobre pytanie.

Teraz jest mi już wszystko jedno... Zjebałem i czasu nie cofnę.
Może wyjdę na ego topa ale jeśli nie ona to znajdzie się inna. Takie życie.
Mimo to stałem w miejscu obserwując, jak dziewczyna znika mi z pola widzenia. Kochałem ją...

Straciłem Vanessę już na zawsze.
Brawo Michał.

Nasza miłość runęła, jak domek z kart. Bezpowrotnie.

- Kurwa mać, to nie miało tak wyjść!! - walnąłem pięścią w ścianę busa, kręcąc głową ze zrezygnowania. - Do chuja pana.

- Naprawdę Matczak?! Dopiero teraz otrzeźwiałeś? Nieco kurwa za późno. - oświadczył brunet, który nadal przebywał ze mną w busie .

- Zamknij się. Nie pomagasz.

- Że miałeś w ogóle tupet zrobić coś tak okropnego?! - ciągnął swoje pierdolenie w dalszym ciągu, przez co popadłem w furię.

- Zamknij mordę. - przerwałem, tym razem uderzając w stół,na którym znajdowały się szklanki.

- Jesteś psychiczny. Mówiłem przestań z ziołem bo to Cię sprowadza na dno staryy... Sam widzisz, straciłeś Vanessę już dla niej nie istniejesz.

- Pierdolenie. Odkręce to jeszcze, nawet jeśli ma minąć jebany rok czy dwa. Wróci do mnie. - powtarzałem sobie, nerwowo chodząc w kółko.

Bo wróci prawda? Byliśmy razem szczęśliwi... Stanowiliśmy jedność na tym popieprzonym świecie.

- Nie wierzę? Ty siebie kurwa słyszysz?! Ona Cię już znienawidziła, czego nie kumasz? - obudził mnie nagle z letargu, drąc bardziej ryja.

- Wyjdź Tadek, nie chcę Cię słuchać. Było minęło. Kurwa, nie cofnę czasu. - uniosłem się, wskazując mu palcem drzwi do wyjścia. - To się da odkręcić, to nic wielkiego.

- Ty udajesz głupiego czy nim jesteś?! Kurwa. Nadal nie czaisz co narobiłeś?!

- Powiedz zatem prosto z mostu zamiast przeciągać. - krzyknąłem, przypadkowo strącając szklankę z blatu.

- Widzisz do czego to prowadzi? - westchnął, przecierając skronie.

- Jeszcze do niczego. Poza tym że mnie wkurwiasz, jest git zaraz pójdę do klubu się napić, by o tym wszystkim zapomnieć. - oznajmiłem, opierając się o szafkę.

- No jasne i przy okazji wykorzystać kolejne dziewczyny, taki jest twój życiowy cel?! Jeteś prawdziwym skurwysynem - wycedził przez zęby mierząc mnie nienawistnym wzrokiem. - Traktujesz je jak przedmioty, a one uważają Cię ciutnie za Boga.

- Ja jestem skurwysynem? - zaśmiałem się sarkastycznie wskazując na siebie palcem. Niesamowite. To Ty doprowadziłeś swoją laskę do płaczu. - odchrząknąłem wpatrując się w sufit. - Teraz będziesz zgrywał aniołka.