Huishoudster (Nederlands)

3. Zoektocht naar een nieuwe huishoudster.

(Dave)

'Pff, Ilse, je maakt het mij echt moeilijk. Acht kandidaten om uit te kiezen? Kon je er niet minder selecteren?'

'Joke en ik hebben van de 29 dames, acht eruit gekozen die het meest in het profiel passen. Het is nu aan jou om de meest geschikte kandidaat te kiezen.'

'Weet ik, maar acht?' Ik druk een nummer in op mijn vaste telefoon. 'Hey, James. Kom eens naar boven. Ik heb je hulp nodig?' Ik leg de hoorn neer en kijk in Ilse haar ogen. 'James? Waarom haal je jouw hoofd van security erbij?' Vraagt ze met haar armen gekruist.

Op dat moment wordt er op de deur geklopt. 'Binnen,' roep ik. James komt mijn kantoor binnen en vraagt: 'Wat is er baas?'

'Trek deze namen eens na en geef me een volledig rapport.'

'Oké, baas,' zegt hij en neemt de map aan. Hij verlaat mijn kantoor. 'Dave? Echt?' roept ze boos

'Wat Ilse. Ik wil alleen maar de beste. Jij wil niet meer langer blijven, dus ben ik kieskeurig. Ik zal nooit meer zo een goede huishoudster hebben als jij.'

'Je vleit me, Dave. Maar beloof me dat je hen een kans geeft?'

'Oké, oké. Ik beloof het. Maar je zal het horen als de eerste mij niet aanstaat.'

'Jah, dat ben ik zeker.'

'Pff, nog een maand en dan ben je weg. Ik zal je kookkunsten en je goede zorgen voor mijn huis missen.'

'Weet ik jongen en ik zal het ook missen,' zegt Ilse met tranen in haar ogen. Ik hou me sterk, maar ik heb ook een krop in mijn keel.

Een paar dagen later.

'En? Wat is het verdict?' vraag ik aan James. 'Drie kandidaten hebben een strafblad. Twee anderen zou ik niet aanvaarden als ik jou was en deze drie zijn de enige die overblijven.' James overhandigd mij de map. 'Bedankt James. Ik kan het wel verder afhandelen.' James knikt en verlaat mijn kantoor. Ik open de eerste map. James heeft wel veel onderzoek gedaan naar de dames, zo te zien. Al hun vorige werkgevers, hun diploma's en ook hun gezinssituaties staan er in. Het laatste zijn foto's van de dames. Niet dat ze mooi moeten zijn voor de job, maar het is wel leuk om er een gezicht op te plakken. De eerste vrouw heet Catherine. Zij heeft geen strafblad, geen diploma en werkt al vele jaren in het plaatselijk ziekenhuis. De tweede heet Deborah. Alles ziet er goed uit, maar ze heeft een kindje van twee jaar. Dus die vliegt er uit. Niet dat ik geen vrouwen met kinderen als werkneemster wil, maar het is een inwonend contract. Hoe zou ze dit kunnen doen met een kind bij haar? Daarna ben ik bij de laatste kandidate, Vanessa Bosmans. Ik kijk in haar dossier. Ze is 28 jaar, ongehuwd en heeft gewerkt als huishoudhulp. Ze heeft moeten stoppen door haar toenmalige vriend. Iets wat je normaal niet ziet op een cv, maar dat zal wel het zoekwerk zijn van James. Ze heeft en diploma van secretaresse, met een grote onderscheiding zo te zien als je de cijfers van haar rapport moet geloven. Waarom dan de keuze om huishoudster te worden, dat is zo beneden haar kunnen? En dan kom ik bij haar foto. Het is een vrouw met een maatje meer dan ik gewoon ben. Ze heeft bruine haren die op de foto in een paardenstaart zitten. Ze heeft een wipneusje en de rest zal ik eens in het echt moeten zien. Ik bel naar het interimkantoor -dat ook één van mijn bedrijven is- en er wordt opgenomen. 'Hallo, met A job for you? Waar kan ik u mee helpen?'

'Hallo, dit is meneer Lavens. Ik heb een keuze gemaakt tussen de dames. Het wordt Vanessa Bosmans.'

'Oké, meneer Lavens. Wij regelen alles.'

'Is goed,' antwoord ik en leg neer. Ik neem de foto van Vanessa nog eens in mijn handen en draai met mijn bureaustoel een rondje. Dit wordt mijn nieuwe huishoudster. Hopelijk heb ik goed gekozen? Mijn gedachten worden gestoord door het geklop op mijn deur. 'Binnen,' roep ik. Mijn secretaresse komt met een zwierende beweging binnen. Zij is net als alle andere meiden in mijn leven. Zij wil een stukje van mij, het liefst mijn lul. Ik haat dat geflirt, maar laat hen doen. Het streelt mijn ego, maar in mijn broek komen ze niet. Niet zonder mijn toestemming dan toch! 'Zijn alle regelingen getroffen voor mijn reis van aanstaande vrijdag?'

'Ja, meneer. Je penthouse in Washington is klaar en de bedrijven zijn op de hoogte van je komst. Ook heb ik er voor gezorgd dat je de zaterdag kan gaan eten in je lievelingsrestaurant.' 'Mhm, is goed. Bedankt Anaïs.'

'Graag gedaan, meneer Lavens,' zegt ze op een veel te flirterige toon. Ze kijkt met een honger naar mij en ik kijk terug op een neutrale manier naar haar. 'Dat is alles Anaïs, ik heb je hulp niet meer nodig.'

'Ow, goed. Tot morgen, meneer?'

'Nee, morgen zal ik er niet zijn,' zeg ik nog voor ik naar mijn computer kijk en verder werk.

Deze avond, is de laatste avond dat ik mijn huishoudster kan uitzwaaien voor ze op haar verdiende pensioen gaat. Ilse is net als een tweede moeder voor mij. Ze was eerst mijn ouders hun huishoudster en ik heb veel te danken aan haar. Zij heeft vele pleisters op wondjes gelegd en als ik ziek was zorgde zij voor mij. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb meerdere oppassen versleten en mijn ouders waren er wel. Maar het meeste van mijn opvoeding heb ik te danken aan deze vrouw. Zij was de enige constante waarde in mijn leven. Ik kon dan ook niet anders dan haar trakteren op een etentje bij één van de toprestaurants in de streek.

Tijdens het eten raken we in gesprek.

'En Ilse, de dag nadert van jouw pensioen. Nog niet op andere gedachten gekomen?'

'Is dat jouw manier om afscheidt van mij te nemen, Dave?' vraagt Ilse met een opgetrokken wenkbrauw. Ik glimlach en schud met mijn hoofd. 'Je kent me veel te goed. Ik zal je missen.' 'En ik jou ook. Bedankt voor het appartementje. Het ziet er mooi uit. Maar het is een veel te groot cadeau voor mijn pension.'

'Wat moest ik anders geven. Je hebt altijd in het conciërgehuis gewoond. Dus vond ik dat een mooi afscheidscadeau.'

'Een veel te groot cadeau, dus. Dave!'

'Ja?'

'Beloof me, dat je de volgende huishoudster met respect behandelt?' Vraagt ze met een serieuze blik.

'Wat bedoel je daar mee?' Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.

'Ik weet hoe je kan zijn. Je kan hard zijn en je humor is redelijk sarcastisch. Niet iedereen kan daar mee overweg. Zeker niet iemand die jou totaal niet kent.'

'Ik zal de braafheid zelve zijn. Wanneer heb je afgesproken met haar voor de rondleiding?'

'Het interimkantoor heeft vandaag gebeld. Morgen geef ik haar een rondleiding rond 10 uur.' 'Ah, jammer. Ik ben dan al op weg naar de luchthaven. Ik zal even geduld moeten hebben om mijn nieuwe huishoudster het bloed van onder haar nagels te halen,' zeg ik poeslief.

'Daavve, nee. Je stelt je professioneel op en jaagt de dame niet weg.'

Ik lach om Ilse haar probeersel om streng over te komen, terwijl een lach op haar gezicht niet meer te verbergen is. Ik vind het erg dat dit een eind is van een heel erg lang hoofdstuk.