Huishoudster (Nederlands)

29. Dave Lavens zal boeten!

(Iemand anders)

Over mijn oren zit ik in het papierwerk. Mijn bedrijven, club en mijn drugslab zijn allemaal in gevaar. Eén luizige tip naar de politie en alles wordt onder de loep genomen. De fiscus controleert mijn bedrijven, onaangekondigde razzia's en dan het achtervolgen van mijn drugskoeriers. Alles staat op het spel en er mogen geen fouten meer gemaakt worden. Ik ga naar mijn raam en kijk naar de dansende mensen op de dansvloer. Mijn minnares Lidia komt bij mij staan en geeft mij een glas Whisky. 'Heb je nog iets nodig voor ik vertrek, schatje.'

Ik kijk naar haar met een glimlach. 'Nee, ga maar naar huis. Ik red mij wel.' Lidia komt bij mij staan en geeft mij een kus op de lippen, die ik met alle gretigheid aanvaard. Ik verdiep ze met een honger tot ik ...Fuck sirenes.

'Lidia, ga weg langs de achterkant. De flikken zijn er.'

'Kut, weeral een razzia.'

'Ik weet het niet? Het kan. Vertrek, nu!' We geven elkaar nog een kus op de lippen voor Lidia verdwijnt.

Mijn telefoon gaat en ik grom als ik op de display Victoria zie verschijnen. Ik neem op: 'Dag liefje.'

Gehuil klinkt aan de andere kant van de telefoon. 'Marco, de politie is hier. Ons meisje is dood.' Ze huilt nog harder en ik moet naar mijn stoel grijpen voor ik alle evenwicht verlies. Ik plof me neer op mijn stoel en gooi mijn telefoon op mijn bureau. Ik zit met mijn handen in mijn haar en rust met mijn ellebogen op mijn bureau. 'Marco, heb je me gehoord. Onze Karen is dood.'

'Maar...maar hoe?'

Een geklop stoort me en ik kijk naar de deur voor ik roep: 'Binnen!'

Twee politieagenten komen binnen. De grootste van de twee vraagt: 'Meneer Bianchi, hebt u even de tijd voor ons?'

'Schat, ik moet afscheidt nemen. De politie is hier.'

'Ja, goed,' antwoordt ze al snikkend en legt neer.

'Is dit over mijn dochter,' vraag ik onmiddellijk aan de agenten.

'Euh, ja. U bent al op de hoogte?'

'Dat was mijn vrouw aan de lijn. Ik....Karen?'

'Sorry meneer. We hebben Karen en vier mannen dood aangetroffen in een verlaten huis.'

'Onder welke omstandigheden?'

'We weten het niet. Het parket is nog bezig met hun onderzoek. Een andere vrouw was afgevoerd naar het ziekenhuis...éné.... Vanessa Bosmans. Kent u haar toevallig?'

'Vanessa Bosmans? Ken ik een...Vanessa?' Ik denk na van waar ik die naam ken. Maar ik dwaal de hele tijd af naar mijn lieve Karen. Zij is mijn alles, mijn oogappeltje en is weggerukt uit mijn leven. Als ik te weten kom wie dit gedaan heeft, dan zal die persoon boeten. Vanessa...Opeens schiet er iets binnen. Karen was de laatste tijd heel erg boos. Ze praatte de hele tijd over een heks. Een heks die...

'Meneer Bianchi, weet u over wie het gaat?' Vraagt de kleinere agent. Ik kijk woest naar de man voor ik terug mijn pokerface opzet. 'Ik zou het niet weten agent. Maar als ik het weet dan zal ik u verwittigen.'

'Goed, hier is ons nummer. En onze oprechte deelneming voor het verlies van uw dochter. Van zodra het parket haar lichaam vrijgeeft zullen wij u een seintje geven.'

'Goed. Ga maar,' zeg ik nogal bot. Mijn tranen komen naar boven en niemand mag mij zien huilen.

Wanneer de agenten weg zijn, vallen mijn tranen op mijn bureau. 'Och Karen, wat heb je uitgestoken?' Roep ik met mijn handen in de lucht. Ik bel naar mijn mannen dat ze onmiddellijk naar mijn bureau moeten komen in de club.

Een half uur later heb ik mijn tranen weggewerkt en staan er tien mannen in mijn kantoor. Ik kijk naar hen en verloop hun lichaamstaal. Twee van hen zijn nerveuser dan de anderen.

'Lars en Chris, jullie blijven hier. De anderen mogen weg.' De anderen verlaten snel de ruimte en de laatste sluit de deur achter zich. Ik sta recht wandel rond mijn bureau. Ik leun met mijn achterwerk en twee handen aan de rand. 'Vertel...wat weten jullie over Karen?'

Chris en Lars kijken naar elkaar en het is Chris die als eerste zijn mond opent.

'We moesten van Karen iemand ontvoeren en haar naar het huis brengen dat Kevin Lavens net gekocht had voor het nieuwe lab. Daarna had ze anderen om op die vrouw te passen.'

'Waar moest je die vrouw ontvoeren?'

'Aan het bedrijf van Dave Lavens. Wij wisten echt niet dat het zijn verloofde was. Het was wanneer we het op het nieuws zagen dat we wisten dat we een grote fout gemaakt hadden.'

'Een grote fout, dat is zeker. Dave Lavens is mijn grootste vijand en dat weten jullie. Waarom hebben jullie mij niets verteld?'

De twee mannen slikken een ongemakkelijke brok weg en ik zie hoe zweet aan hun haarlijn ontstaat. Ze weten wat komen zal en ik kan hen enkel maar banger maken.

'We kregen een som geld,' zegt Lars.

'Hoeveel?' Vraag ik.

'Vijfduizend euro.' Ik schater het uit van het lachen. 'Jullie hebben je leven geriskeerd, een celstraf proberen te ontlopen voor een schamele vijfduizend euro?' Ik lach nog altijd en wijs met mijn wijsvinger naar de twee mannen. Daarna ga ik naar de achterkant van mijn bureau en haal twee pakjes van vijfduizend euro uit. Ik gooi ze op mijn bureau en wijs naar het geld. 'Hier, neem het maar. Ik zou slimmer geweest zijn en het dubbele gevraagd hebben.' De twee mannen aarzelen en als ze naar het geld grijpen haal ik mijn Glock uit en schiet hen allebei in het hoofd. Ik ga naar mijn telefoon en druk op één.

De beltoon gaat één keer over en een zware bekende mannenstem neemt op: 'Hallo, baas.'

'Twee lichamen moeten opgeruimd worden in mijn kantoor in de club.'

'Oké.'

Ik druk op de knop van mijn telefoon en steek mijn sigaret aan voor ik mijn kantoor verlaat.

En ik weet één iets: Dave Lavens zal boeten voor de dood van mijn dochter!