Huishoudster (Nederlands)

10. Trouwdag van mijn zus.

(Vanessa)

Vandaag is het jammer genoeg de dag dat ik mijn zus en Emiel in het huwelijksbootje zie stappen. Jaloers ben ik al lang niet meer. Ik ben eerder teleurgesteld in hen allebei. Zij hebben mij bedrogen en trouwen al. Zij hebben alles wat ik wil. Een huisje, de trouw en later zullen er ook snel kinderen bijkomen.

We moesten ons verzamelen in het huis van Emiel en Melissa. Zo kon ze ondertussen alles tonen en het er bij mij inwrijven dat ik als oudere zus nog niet veel bereikt had in mijn leven. Mijn moeder moest natuurlijk mijn zus haar woord versterken. Och, wat haat ik mijn familie nu nog meer op dit moment!

Dave kon er jammer genoeg niet op tijd bij zijn voor de ceremonie. Wat meerdere malen door mijn familie aangekaart werd. En ik moet toegeven dat mijn jaloezie er toch gekomen is, want ik word misselijk van het klef gedoe van mijn zus en Emiel. Waarom hebben zij al het geluk en ben ik hier degene die gestraft wordt van hun bedrog? En waar blijft Dave? Gaat hij toch niet afkomen? Stuurt hij toch zijn kat? Zal ik mijn familie het genot moeten geven door hen te vertellen dat hij er niet bij zal zijn? Alstublieft, Dave kom af, ik heb je nodig! Ik het gemeente huis en de kerk verveel ik me steendood. Iedereen negeert me of bekijkt me met een blik vol medelijden. Ja, ze hebben mij in zak gezet en nu zitten ze hier lekker klef te doen. Ik weet het ondertussen al!

We zijn momenteel op de locatie waar de trouwfoto's genomen worden. Het is op een domein met een bos, een grote vijver en een kasteel. De hele groep wandelt met het trouwpaar mee. Mijn moeder komt naast mij wandelen, waarschijnlijk om me nog eens een beetje meer te kleineren. 'En waar is je grote liefde? Hij komt zeker niet opdagen,' zegt ze met een grijns.

'Hij komt. Hij moest gewoon nog naar het kantoor voor enkele dringende zaken,' antwoord ik wat afwezig. 'Mooi excuus, die zaken zullen zeker een hele dag in beslag nemen. Geef het op, liefje. We weten allemaal dat je niemand hebt.' Ik kook van woede en mijn zus doet er nog een schepje bovenop: 'Vanessa, we nemen dan een foto van ons met alle koppels. Na mijn schoonouders is het jouw beurt. Je moet maar tussen ons staan aangezien je date een 'no show' is.'

'Nu is het genoeg,' roep ik woest met gebalde vuisten en mijn pumps stampend op de kiezelstenen. 'Jullie moeten nu allemaal onmiddellijk ophouden. Mijn zus en Emiel hebben bedrog gepleegd achter mijn rug en jullie steunen hen? Ik word hier al de hele dag de grond in geboord door jullie. Ik hoor jullie allemaal trouwens heel erg duidelijk. Ja, zus. Ik ben niet jou en heb je strakke lijn niet. Ja, ik heb terug werk als huishoudster en verdien er trouwens goed geld mee. En ja ik ben hier zonder...'

'Hey, pluimpje. Ik ben er eindelijk geraakt,' hoor ik de meest gewenste mannelijke stem achter mij zeggen. Ik zucht opgelucht en draai me om. Daar staat een lachende Dave in een prachtig zwart maatpak. Zijn zakdoek en das hebben verrassend dezelfde kleur als mijn donkerblauw lang jurk. Zijn haren zitten strak in de gel en zijn baard is in een strakke zakelijk baard getrimd. Ik kan mijn lach niet verbergen en fluister dromerig: 'Je bent er?'

'Natuurlijk, ik wil mijn vriendin niet alleen laten.' Hij legt zijn hand in mijn zij en trekt me tegen zijn zij. Hij kust eerst mijn voorhoofd en houdt daarna mijn kin met één vinger omhoog zodat hij me een kus kan geven op mijn lippen.

'Aghum,' schraapt mijn moeder met haar keel.

'Sorry, Dave. Dit is mijn moeder. Claudine.'

'Hallo, mevrouw. Ik ben ...'

'Dave Lavens. Ik ken jou,' onderbreekt mijn moeder hem verbaast. Dave schudt haar de hand en geeft haar felicitaties voor de trouw van haar dochter. Hij neemt mijn hand vast met de zijne en we wandelen naar het pas getrouwd koppel. Ze zijn aan het lachen en zijn zich nog niet bewust van ons. Net op het moment krijgt Dave een oproep binnen. Zijn telefoon staat op trillen, maar ik voelde hem tegen mij. Dave kijkt naar het scherm en geeft mij een teken dat hij even weg moet. Hij gaat onder een boom gaan staan net uit ons zicht. Mijn zus draait zich om en zegt: 'Ben je hier voor onze foto? Kom anders maar tussen ons staan.' Ze legt haar hand op mijn schouder en trekt me bij haar.