Huishoudster (Nederlands)

25. drugskartel

(Dave)

Toen ik Karen' s intense blik naar Vanessa zag dan wist ik dat er iets niet pluis was. Die vrouw is uit een verleden dat ik graag achter me zou willen laten. Ik zwijg tegen Vanessa. Ik moet de bewakingsfirma bellen en haar een persoonlijke bodyguard geven.

In mijn kantoor bel ik dan ook snel naar het enige nummer die ik in uiterste nood bel. Het nummer van het hoofd van de firma. Er wordt onmiddellijk opgenomen.

'Dave, is er iets?' Vraagt de zware mannenstem aan de andere kant van de lijn. De stem van een oude vriend van mij en Arthur.

'Hey Tony, alles goed?'

'Met mij wel, maar aan het uur van jouw telefoontje, denk ik niet dat het een vriendschappelijk gesprek zal zijn.'

'Je hebt jammer genoeg gelijk. Ik bel voor de diensten van Sergei.'

'Sergei? Is het zo ernstig?'

'Ik hoop van niet. Karen heeft haar oog op Vanessa gezet.'

'Vanessa, jouw verloofde? Waarom denk je dat Karen haar iets wil aandoen?'

'Karen haar gezichtsuitdrukking was heel erg verontrustend en ik heb het gevoel dat ze te ver wil gaan. Je weet wie haar familie is.'

'Mhmm, wanneer zou je Sergei zijn diensten willen gebruiken?'

'Zo snel mogelijk. Karen is haar vaders oogappel. Die man doet alles voor zijn dochter.'

'Ik had je in de tijd nog gewaarschuwd toen je de naam Karen Bianchi liet vallen.'

'En nu weet ik heel erg goed hoe haar familie is. Daarom vraag ik bescherming voor mijn verloofde.'

'Goed, ik verwittig Sergei zo snel mogelijk en laat hem je bellen. We moeten nog eens snel afspreken, maar dan wel onder vrienden.'

'Zullen we zeker. Tot ziens, Tony.'

'Tot ziens, Dave.'

Een kwartier later rinkelt mijn telefoon.

'Met Dave Lavens?'

'Hallo meneer Lavens. Dit is Sergei. Tony heeft me gebeld voor een klus bij u,' zegt een zware stem met een Russisch accent.

'Ja dat is correct. Je moet iemand heel erg belangrijks veilig houden.'

'Jouw verloofde?'

'Ja, wil je de job?'

'Da, wanneer spreken we af?'

'Morgenochtend aan mijn huis. Vanaf dan vertrouw ik er op dat je haar nooit uit het oog verliest.'

'Da. Je hebt mijn woord. Tot morgen.'

'Tot morgen.'

Ik plof me neer in mijn bureaustoel en zie de schaduw van iemand door de kier van mijn deur.

'Vanessa, ik weet dat je aan de deur staat,' zeg ik zo zacht mogelijk. Vanessa duwt tegen de deur met haar hand en opent ze voorzichtig. Ze slentert naar mijn bureau en tikt met haar vinger zachtjes op het hout. 'Zo, je hebt een bodyguard voor mij geregeld? Is dat niet wat overdreven?'

'Nee, zeker niet. Je weet niet hoe Karen en haar familie zijn. Ik vrees het ergste. Ik had het moeten weten na die eerste keer bij de auto. Ze weet van onze verloving en wil niets liever dan het dwarsbomen.'

'Maar, waarom? Ik snap het niet. Wat heb ik haar ooit misdaan?'

'Pluimpje, dat is niet ver te zoeken. Je trouwt met mij en zij is stik jaloers.

Vanessa draait haar gezicht van mij weg en ik sta recht om naar haar toe te wandelen. Ik stop voor haar neus en neem haar kin tussen mijn vingers. Ik duw zachtjes mijn lippen op de hare en kus haar. Vanessa sluit haar ogen. Na de kus rust ik met mijn voorhoofd tegen de hare en kijken we in elkaars ogen. 'Vanessa, het is beter dat er een bodyguard bij je is. Karen haar familie is één van de grootste drugskartels van ons land.'

'Dat heb ik gehoord. Sorry, dat ik stond te luistervinken.'

'Luistervinken? Pluimpje, jij luistervinkt niet. Ik heb geen geheimen voor je. Is dat geen basisvereiste in een goede relatie?'

Een glimlach verschijnt op Vanessa haar lippen. 'Dat is waar. Een goede relatie heeft geen geheimen.'

Ik kus haar nog eens voor ik haar in mijn armen neem en zij gewillig haar benen rond mij slaat. Ik wandelen met haar naar onze kamer en we hebben terug een nacht vol passie en weinig nachtrust.