Huishoudster (Nederlands)

40. Babyshower.

(Vanessa)

Maanden volgen elkaar in snel tempo op en voor ik het weet zit ik hier thuis met een dikke bolle buik, gezwollen enkels ne slapeloze nachten door het zuur in mijn maag. Barbara is druk in de weer met de voorbereidingen van de babyshower. Zij heeft de taart gehaald bij de bakker, heeft de versieringen in de living opgehangen en is nu bezig aan de zoveelste partij aan cup cakes. 'Barbara, ben je zeker dat ik nergens kan mee helpen? Ik ben zwanger. Niet ziek.'

'Sorry, orders van meneer Lavens. Jij moest rusten van de dokter en trouwens...Stefanie zal hier over een kwartiertje zijn om te helpen.'

Ik kruis mijn armen en mok op mijn stoel aan de keukentafel. Ik neem een cake, haal de wikkel er af en prop het in mijn mond.'

'Vanessa, je weet dat deze voor het feest zijn,' zegt Barbara met de spatel in haar hand. 'Weet ik, maar als ik niet mag helpen. Dan neem ik er één. Oemph.' Ik probeer recht te staan, maar mijn buik werkt tegen. Ik voel mij net een olifant op dit moment. 'Ik leg mij een beetje neer,' zeg ik dan maar, wetende dat ik toch niet zal mogen helpen. We glimlachen naar elkaar, maar ik kan niet verbergen dat ik teleurgesteld ben.

Ik wandel naar de zetel en plof me neer. Op dat moment gaat de bel, maar voor ik nog maar aanstalten maak om recht te staan, komt Barbara al via de keukendeur met haar handen wrijvend in een handdoek en zegt ze: 'Ik zal wel open doen. Niet veel later is Barbara er terug met Stefanie en Arthur. 'Hallo, feestbeest. Klaar voor een super namiddag?'

'Ja, als ik met iets mag meehelpen. Barbara wil mij geen werk geven,' antwoord ik met een pruillip. 'Ah, maar de dokter heeft gezegd dat je zo weinig mogelijk mag doen,' zegt Stefanie. 'Zo, weinig mogelijk is niet hetzelfde als niets,' klaag ik.

Stefanie en Arthur lachen. 'Ga je mee naar de keuken? Ik heb nog koekjes die versierd moeten worden.'

'Ja, graag,' antwoord ik blij.

Uren gaan voorbij en het feest is op volle gang. Ik heb al vele kleine kleertjes mogen uitpakken en velen gissen naar het geslacht van onze baby. Dave en ik weten het, maar we zwijgen tot onze kleine baby geboren is. Dave is onderweg naar hier. Net zoals iedere zaterdag loopt zijn ochtend werken al snel uit naar de namiddag. Ik heb het feest onderschat, want de vermoeidheid is in snel tempo mij aan het inhalen.

(Dave)

Mijn chauffeur staat mij op te wachten aan de voorkant van het kantoorgebouw. Ik ben niet echt blij met de uitloop van de vergadering. Ik wil bij mijn verloofde, familie en vrienden zijn. 16 uur is veel te laat. Eenmaal in de auto kijk ik naar mijn mobiel. Vier gemiste gesprekken en vele berichten van Vanessa, Arthur en anderen op het feest. Ik glimlach als ik lees dat Vanessa de sexy lingerie die ze kreeg van Arthur en Stefanie direct verstopte achter haar rug. Daarna zie ik nog een bericht. Maar deze is van een onbekend nummer: De vergadering is uitgelopen. Wat jammer voor jou. Ik moet zeggen dat je vrouw er heel erg rond uitziet. Een beetje te rond naar mijn gedacht. Er is een mooi cadeau van mij geleverd. Het zal een echt knalfeest worden als dit cadeau niet voor half vijf is uitgepakt. Groetjes!

'Knalfeest, wat bedoeld deze persoon met knalfeest.' Ik kijk naar mijn horloge en zie 16.19 staan. Ik bel naar Vanessa, maar deze gaat al snel over naar voicemail. Daarna probeer ik Arthur, maar die neemt ook niet op. Als ik bel naar mijn vader heb ik wel geluk. 'Vader is Barbara ergens in de buurt?'

'Ja, ze staat hier naast mij.'

'Hallo, meneer Lavens.'

'Luister goed naar mij. Is er een cadeau geleverd met een onbekende verzender.

'Euh, ja. Een redelijk zwaar cadeau.'

'Doe het open, nu.' Ik hoor het scheuren van papier en daarna het geluid van iemand een grote hap lucht neemt. 'Een bom,' fluistert mijn vader. Daarna voelt het dat de tijd stilstaat. Mijn ademhaling stokt en ik vrees het ergste. 'Iedereen naar buiten, er is een bom,' schreeuwt Barbara. Al snel hoor ik aan de andere kant van de lijn veel geschreeuw. Ik ben maar een paar minuten meer van mijn huis verwijdert, maar beveel mijn chauffeur om sneller te rijden. Ik kijk op mijn horloge. 16.29. 'Fuck, fuck.' Het geschreeuw is nog te horen en daarna het geluid van een harde knal voor er een bezettoon te horen is. Ik kijk uit het raam en een grote rookpluim is te zien van op de plaats waar mijn huis staat. Mijn vrouw, baby, vrienden en familie zijn allemaal in gevaar of dood.

En ik ben te laat om nog afscheidt van hen te nemen. Als de auto de oprit oprijdt staat mijn huis in lichterlaaie. Vele mensen staan er, maar geen zicht van Vanessa.

Ik spring uit de auto en roep met al mijn macht achter de vrouw waar ik van hou, maar door alle heisa is er niemand die antwoordt.

Ik ben haar kwijt. Ik voel het. Ik ben mijn vrouw en kind kwijt!