Huishoudster (Nederlands)

17. Verdriet

(Vanessa)

Ik kan nu alle verhalen geloven van de dames die ooit verkracht geweest zijn. Het was beschamend om bij de gynaecoloog het onderzoek te laten doorgaan Het is niet dat ze me niet goed behandeld heeft of geen begrip had voor mijn situatie, maar je lichaam zo blootstellen na een verkrachting is toch wel lastiger dan ik dacht. Ook heeft ze mij een voorschrift voor de morning-afterpil gegeven nadat ik in paniek schoot dat er een eventuele zwangerschap kon van voortkomen. En de test voor eventuele Soa's is zo kleinerend. Ik wou geen seks met hem, het was me opgedrongen. Maar dat was nog niet het ergste van mijn zorgen. Ik wou zo snel mogelijk naar huis om een douche te nemen en al het vuil van deze avond van me weg wassen.

'Vanessa? Wil je jou hier douchen?'

'Nee, ik wil hier zo snel mogelijk weg.'

'Oké, wil je dan terug naar jouw appartement of kan je ergens anders overnachten?'

'Ik zou graag ergens anders willen blijven, maar mijn vriendin is op reis en mijn familie is geen optie.'

'En de meneer die in de wachtzaal zit? Dave, ik ben hem helemaal vergeten!

'Nee, dat kan ik niet verwachten van hem. Ik zal naar mijn appartementje gaan.' Tranen rollen langs mijn wangen naar beneden en mijn onderlip begint te trillen.

'Vanessa, ik denk niet dat je appartement een goed idee is.'

Ik denk een tijdje na. Dave heeft mij gered en hij is de enige die ik vertrouw op dit moment. Stefanie is mijn beste vriendin, maar haar plaats is nu geen optie. En nog een pluspunt, hij heeft een logeerkamer en zijn huis heeft de beste beveiliging die ik al ooit gezien heb.

'Als Dave het goed vindt, dan wil ik wel bij hem verblijven.'

'Goed, ik zal het gaan vragen. Ondertussen kan je terug jouw kledij aandoen.' De gynaecoloog gaat even de kamer uit en ik trek snel de kledij aan in het kleedhokje. Als ik terug in de spreekkamer kom staat mijn gynaecoloog voorovergebogen voor haar computer. Ze kijkt op van haar scherm en toont een glimlach. 'Meneer Lavens heeft toegestemd. IK bel je nog met de resultaten van het uitstrijkje en je bloed. Tot ziens Vanessa en hou je goed.'

'Bedankt,' antwoord ik met een klein lachje.

Na de rit naar huis en mijn kleine ongemakkelijke gesprek met Dave, maak ik me klaar voor de douche. Als ik naakt wacht met mijn hand onder de koude waterstralen, kijk ik naar mijzelf in de spiegel. Mijn linkeroog en wang zijn allebei blauw en over mijn hele lichaam zitten er blauwe plekken. Ik voel het zelfvertrouwen wegebben. Ik ben verre van een mooie vrouw op dit moment.

Als ik het warme water op mijn huid voel neem ik snel de fles met douchegel in mijn handen. Ik spuit een grote hoeveelheid in mijn hand en begin op een snel tempo alle gel op mijn huid te smeren. Ik spuit meerdere malen met de gel op mijn hand tot ik de hele fles heb leeggemaakt. Maar het vies gevoel blijft. Ik begin uiteindelijk te huilen en laat me zakken in een hoekje met mijn handen voor mijn ogen en mijn knieën dicht tegen mijn borstkas.

Waarom moet dit mij overkomen? Waarom?

Nadat ik mij heb afgedroogd, ga ik naar de logeerkamer. Er ligt een stapeltje kledij op rand van het bed. Een T-shirt, een slaapbroek en sokken die veel te groot zijn. Ze zijn wel super zacht. Als ik kijk op het nachttafeltje staat er een glas en een flesje water. Stonden deze dingen er al voor ik hier binnen kwam? Ik leg me neer in het bed en kruip in een balletje voor ik mijn ogen sluit en zo in een diepe slaap val.

***

'Blijf van mij,' jammer ik. Kevin lacht gemeen als hij boven op mij ligt. Het doet pijn als hij diep in mij penetreert en als een gekke hond mijn ingewanden openscheurt. Ik sla naar hem en probeer van onder hem weg te komen. Maar hij priemt mijn armen vast. Ik kijk rond mij en ik zie enkel zwart. Kevin zijn ogen worden rood. Deze nachtmerrie moet stoppen. Ik roep en tier. Ik probeer al wriemelend van onder hem weg te geraken.

'Vanessa, stop het...Vanessa,' hoor ik als een fluistering in de wind.

***

(Dave)

Ik schrik wakker en hoor getier uit de andere kamer. Ik spring uit mijn bed en snel me naar de logeerkamer. Als ik het licht aanzet kijk ik onmiddellijk naar Vanessa.

Het ziet er naar uit dat ze een nachtmerrie heeft. Ze ligt al woelend te slaan met haar armen in de lucht. Ik zet me naast haar en probeer haar armen bij haar polsen vast te grijpen. Daar wordt ze eerst woester van en mompelt iets over Kevin voor haar lichaam opeens helemaal verstijfd. Ik kijk naar haar ogen en onze blikken kruisen elkaar. Door de angst in haar ogen laat ik haar armen los. 'Sorry, Vanessa. Maar ik wou niet, dat je jezelf pijn deed.'

Vanessa kijkt nog altijd met angst in haar ogen in de mijne. Ik wend mijn blik af en kijk naar mijn gekneusde hand. 'Ik zal je alleen laten. Slaap zacht?' Ik sta recht en wandel terug naar de deur. 'Dave?' fluistert Vanessa. Ik draai om. Vanessa zit recht en kijkt smekend naar mij.

'Ja?'

'Blijf je deze avond in mijn kamer tot ik slaap?'

'Op de grond?'

Vanessa kijkt rond zich en dan naar haar vingers waarmee ze ongemakkelijk beweegt.

Ik moet niet lang nadenken als ik haar voorstel om beneden op de bank te slapen met als argument dat ik niet ver van haar zal zijn als ze me nodig heeft. Een glimlach verschijnt op Vanessa haar lippen. Ze knikt en neemt haar kussen. Ik haal mijn kussen uit mijn kamer en we gaan allebei de trap af.

Ik haal de dekens die op een stoel liggen en geef er één aan Vanessa. Ze legt zich in op de bank en kijkt naar mij terwijl ik mij ook goed leg op de andere bank.

'Dave?'

'Ja?'

'Bedankt dat je me gered hebt.'

'Geen dank. Ik ben blij dat ik alles op tijd door had. Had ik James niet gestuurd dan...' Ik stop mijn zijn en kijk in de waterige ogen van Vanessa. Ik zet me recht en dit is de eerste maal dat ik in het bijzijn van een vrouw een traan laat vallen.

'Godverdomme, ik mocht niet weg zijn geweest met die verdomde Sarah. Dan was dit allemaal niet gebeurd. Ik voel me schuldig voor alles, Vanessa. Vergeef me.'

Vanessa zet zich recht en kijkt met grote ogen naar mij.

'Dave er is niets te vergeven.'

'Jawel.'

Ik ga zitten bij Vanessa en neem haar hand. 'Was ik niet weggeweest, dan... was alles anders. Misschien had je dan al iemand die jou niet gebruikte en die jou echt graag ziet.'

'Dave?'

'Mijn neef heeft jou misbruikt om mij te pakken. Hij heeft jou gebruikt om mij pijn te doen.'

'Wat bedoel je?'

'Ik...jij... bent speciaal voor mij. Ik...'

Vanessa geeft me een zachte kusje op de wang. Ik schrik en weet niet wat ik moet doen. Moet ik de kus beantwoorden? Moet ik voorzichtig zijn?

Vanessa kijkt in mijn ogen e, vraagt stilletjes: 'Dave? Wil je me een knuffel geven?'

Dat moet ze me geen twee keer vragen. Ik neem haar dicht bij mij en geef haar een stevige knuffel. Ik geef haar een kus op haar haren en rust met mijn kin op haar hoofd. We zitten er zo een hele tijd en ik weet niet wanneer ik in slaap ben gevallen, maar ik heb haar niet meer los gelaten.