Huishoudster (Nederlands)

33. douche

(Vanessa)

Ik word terug wakker van de verpleegster die al vroeg in de weer is om mijn parameters op te nemen. Ze ziet dat ik wakker ben. 'Een goede morgen Vanessa. Ik ben bijna klaar, dan kan je terug slapen,' fluistert ze tegen mij om zo Dave niet uit zijn slaap te wekken. Ik kijk vermoeid naar haar als ze vraagt hoe mijn pijn is van een schaal van nul tot tien. 'Zo lang ik stil lig is het een twee. Als ik moet rondwandelen een vier, denk ik. Ik moet wel...ow....ik moet brake...' De verpleegster heeft mij snel een braakzakje en ik ledig mijn kleine maaginhoud met luide braakgeluiden.

Ik zie door het braken door dat Dave recht zit en zich uitrekt. Zijn slaperige hese stem komt dichterbij als hij vraagt: 'Pluimpje? Alles in orde?'

'Geen nood, meneer Lavens ze hebben geen vitale organen geraakt, maar wel haar spieren en alles heeft een paar dagen bijna tot geen eten gezien. Ze heeft volgens mij gisteren te veel vettigheid gegeten. De verpleegster kijkt naar de lege verpakkingen van de Mc Donalds.

Ondertussen ben ik gedaan met braken en kijk ik schuldig haar richting uit. Ze glimlacht naar mij. 'De volgende keer zal je het moeten houden bij een kleine portie en niet te laat in de avond. Goed, ik ben klaar. De dokter heeft vandaag nog enkele afspraken geregeld voor jou. En als je wil kan je douchen. Mijn collega's van de ochtenddienst plakken de wond af met een water afwerende pleister en dan helpen ze je om te douchen.'

'Nee, ik wil alleen. Geen hulp!'

'Vanessa, zij zijn het gewoon om mensen te helpen.'

'En ik wil het niet. Ik wil zo snel mogelijk mijn normale leven terug oppikken. Ik wil deze periode zo snel mogelijk vergeten. Ik...ik....' Mijn adem stokt als ik mijn tranen probeer tegen te houden. De tranen lopen uit mijn ogen. Mijn ademhaling wordt sneller en ik krijg het benauwd. Dave neemt me vast in een stevige omhelzing en aait mijn haar. 'Hey, ze zullen je niet helpen. Ik blijf in de kamer en als je hulp nodig hebt. Dan ben ik er. Als dat goed is voor de verpleegster, natuurlijk?'

'Natuurlijk, meneer Lavens. En wij zijn maar een belletje verwijdert. Ik laat jullie alleen. Neem nog wat rust. Vandaag wordt een drukke dag.'

En het is waar dat het een drukke dag wordt. De verpleging is om 7 uur bij mij en verzorgt mijn wond. Ze begeleidt me naar mijn badkamer en zet alles klaar om te douchen. Ze wil mij helpen met mijn nachtkledij, maar ik weiger. Ze geeft het dan ook na een paar pogingen op. Ze zet eerst de douche aan voor ze de badkamer verlaat. Ik zit op de stoel en kijk rond mij voor ik mijn kledij af doe. Wat ik jammer genoeg met veel moeite klaar krijg. Ik sis als ik mijn armen te ver omhoog haal en kijk naar mijn verminkte lichaam in de spiegel. De meeste blauwe plekken zijn al terug aan het genezen. Hebben ze mij zo zwaar toegetakeld bij de ontvoering? Ik herinner mij niet meer veel van wat er bij de ontvoering gebeurd is. Enkel de dagen dat ze me vasthielden en ik bijna geen eten kreeg door Karen. Ik sta recht en wandel naar de douche. Ik voel aan de warme waterstralen en ben blij als ik er met mijn haren en gezicht ondersta. Ik sta eerst een hele tijd recht voor ik shampoo op spuit in de palm van mijn hand en deze omhoog breng om mijn haren te wassen. Het voelt zo goed om hier te staan. Ik neem daarna de douchegel maar laat ze per ongeluk vallen op de grond. Ik reik naar de fles en voel een stekende pijn op de plaats waar de kogelwond zit. Ik moet iets te luid geschreeuwd hebben, want Dave stormt paniekerig de badkamer binnen en staat bij mij onder de douche. Zijn T-shirt en boxershort zijn al snel doorweekt. 'Wat is er, pluimpje?'

'Niets, ik wilde gewoon de douchegel nemen en ben volgens mij te snel naar beneden gegaan. Ik kreeg pijn aan mijn wonde.' Dave draait mij om, om naar de wond te kijken. 'Geen bloed op de pleister.' Daarna blijft hij een tijd stil. Ik draai me om en zie zijn gepijnigde blik. 'Wat is er met jou?'

'Al die blauwe plekken op je lichaam. Dit komt allemaal door mij.'

'Dave, dit is niet jouw schuld. Alstublieft, geef jezelf niet de schuld voor dingen die anderen gedaan hebben,' antwoord ik als ik mijn hand op zijn wang leg.