Huishoudster (Nederlands)

26. Ontvoerd

(Dave)

De volgende namiddag zit ik in een lange vergadering met de eigenaar en aannemer van een nieuw hotel. Er zijn wat onenigheden en er zijn al andere belangrijke vergaderingen aan de kant geschoven voor deze. Ik voel mijn mobiel voor wel een vierde keer trillen in mijn broekzak, maar de meeste van mijn mensen weten dat ze me op het werk moeten bereiken.

Een paar tellen later worden we gestoord door het geklop op de deur. 'Binnen,' roep ik. Een zenuwachtige secretaresse komt de kamer binnen. 'Wat is er,' vraag ik geïrriteerd.

'Meneer Lavens, er is iemand aan de lijn die zegt dat hij u dringend moet spreken. Hij wacht op lijn twee in uw kantoor.' Ik kijk streng naar de jonge vrouw, wat haar blik doet afwenden.

'Kan Vanessa niet opnemen?'

'Nee, meneer. Ze is er niet. Ze was iets weg na de middag, maar ik heb haar niet meer terug gezien.'

Al zuchtend neem ik mijn mobiel uit mijn zak en kijk naar het nummer dat mij wilde bellen. Het is het nummer van de beveiligingsfirma die mij de laatste vier keer wilde bellen. '

Excuseer mij. Ik moet een belangrijk telefoontje plegen. Ik bel jullie om een volgende vergadering in te plannen.' Ik sta onmiddellijk recht en ga rechtstreeks naar het telefoontoestel in mijn kantoor. Ik neem de hoorn en tik op twee.

'Meneer Lavens.'

'Meneer? Dit is Sergei. Ik achtervolg de auto die Vanessa heeft meegenomen. Ik...'

Het geluid van brekend glas en ene harde knal verbreekt ons telefoongesprek.

Ik staar met open mond naar de hoorn die de bezettoon laat afspelen. Mijn Vanessa is ontvoerd?

Ik gooi met het eerste dat in handbereik is. De map -die net op mijn bureau lag- vliegt tegen de muur met een harde knal en springt open. Alle papieren vliegen rond in mijn kantoor tot ze op de grond neervallen. Enkele van de werknemers komen kijken. Waaronder ook de security van het gebouw.

Ik kijk recht in zijn ogen en beveel: 'Dirk, bel onmiddellijk je leidinggevende. Vanessa is ontvoerd.'

De man knikt en snelt zich weg. Ikzelf neem mijn mobiel en bel met de politie. Ik leg hen uit dat mijn verloofde ontvoerd is en dat haar bodyguard waarschijnlijk een ongeval gehad heeft.

Ze melden me dat ze van het ongeval al wisten en dat ik onmiddellijk naar het bureau moet komen.

In het bureau aangekomen moet ik alles vertellen wat ik weet. Ik heb het moeilijk om bij mijn positieven te blijven, zeker als ze de vraag stellen wie haar iets zou willen aandoen.

Wij hebben veel vijanden gemaakt...Nee...Ik heb veel vijanden gemaakt en Vanessa moet de gevolgen dragen.

'Mijn neef, maar die zit in de cel. Mijn twee exen Sara en Karen. Mijn moeder, maar ik denk niet dat zij tot zoiets in staat is. Pff, dat zijn de mensen die onze relatie niet goedkeuren.'

'Mhm, jouw neef is dat Kevin Lavens?'

'Ja?' Antwoord ik wat achterdochtig.

'Kevin Lavens is vorige week vrijgelaten onder voorwaarden.'

'Heu, wat? Hij had zeker meer dan een jaar gekregen?'

'Ja, maar ik zie dat hij vrij is. Maar...' De politieagent kijkt tussen de papieren en vraagt: 'Is er niemand van jullie verwittigd geweest? Hier staat duidelijk dat dit gebeurd is.'

'Niet dus, anders zou ik hier niet zitten zoals nu. Mijn neef heeft haar verkracht en jullie denken er niet eens aan om mijn verloofde op de hoogte brengen? Als jullie haar niet ongedeerd aan mij terug geven dan doe ik jullie iets aan,' roep ik woest. Ik sta recht en wandel zonder nog een woord te zeggen het kantoor buiten.