Huishoudster (Nederlands)

24. Een ongewild etentje.

(Dave)

Bij het ontbijt is alles rustig. Vanessa is verdiept in één van haar romans en ik lees de krant op mijn laptop. Ik nip van mijn koffie en kijk af en toe naar de prachtige vrouw die voor mijn neus zit. Vanessa krijgt mij in het oog en trekt één wenkbrauw omhoog. 'Waarom staar je zo naar mij?'

'Mag een man niet kijken naar de mooie vrouw voor zich?'

'Ja, maar niet met zo een rare blik.' Mijn mobiel trilt op dit moment en als ik kijk naar het scherm draai ik onbewust met mijn ogen. Vanessa vraagt onmiddellijk: 'Wie is het?'

'Mijn moeder,' antwoord ik voor ik opneem.

'Hallo, moeder.'

'Dag zoon. Heb je even tijd om te luisteren?'

'Voor jou altijd. Moeder,' antwoord ik met een vleug van sarcasme.

'Kom je morgenavond eten? Nu ik van je vader weg ben en mij gesetteld heb wil ik dit vieren met jou.'

'Goed, wij komen morgenavond bij jou eten.'

'Wij?'

'Ja, wij. Vanessa en ik. Wie anders?'

'Ow, ja. Goed. Ik verwacht jullie om 19 uur.'

Daarna is er geen geluid meer en kijk ik naar het zwarte scherm.

'We eten morgenavond bij je moeder?' Ik kijk bezorgd naar Vanessa. 'Ja, morgen om 19 uur worden we verwacht.'

'Goed, dan zal ik Barbara verwittigen dat ze morgen niets moet klaarmaken voor ons,' zegt Vanessa. Ik speur een lichte vorm van nervositeit in haar stem.

'Oké, is in orde.' Ik kijk naar mijn polshorloge en sluit daarna mijn laptop. Ik ga van mijn stoel en wandel naar Vanessa. Ik neem haar kin voorzichtig vast met mijn ene vinger en duw hem voorzichtig omhoog zodat onze ogen elkaar kruisen.

'Vanessa, je moet niet bang zijn voor mijn moeder. Ze plooit wel eens ze je leert kennen.' Vanessa zucht. 'Wil ze me leren kennen?' Vraagt ze met een droevig gezicht. 'Ze is een harde tante, maar geef haar de tijd.' Daarna kus ik Vanessa en kijk haar met een kleine glimlach aan. 'Alles komt goed. Wees gewoon jezelf en mijn moeder zal wel inzien dat je een pracht van een vrouw bent.' Vanessa glimlacht naar me. 'Goed, ik moet nu echt weg. Er is een vroege vergadering gepland met mijn vader.' Vanessa kijkt met een verrast gezicht mijn richting uit. 'Hoe komt dat ik van niets weet? Ik ben toch je persoonlijke assistente en plan jouw vergaderingen?'

'Mijn vader heeft het deze morgen heel erg vroeg gevraagd via sms. Ik weet niet waarover het gaat, maar hij zei dat het dringend was. Tot over een uurtje?'

'Goed, tot over een uurtje.'

We kussen elkaar en ik vertrek naar het werk.

Tijdens mijn 'vergadering' met mijn vader en zijn advocaat geraak ik geïrriteerd.

'Vader, moest ik daarvoor eerder komen? Kon je dit niet ergens anders doen?'

'Zoon, je moeder wil veel te veel. Ze wil mijn huis, mijn tweede verblijf, veertig procent van de aandelen en er zijn nog meer eisen.'

'Mmm, ja dat is wel erover. Heb je haar ook een voorstel gedaan.'

'Ja, maar ze begon me uit te lachen. Sorry, Dirk dat ik dit zeg, maar ze heeft één van de beste advocaten en kent de rechter.'

'Kan je dan geen andere rechter aanvragen?'

'Nee, dat heb ik gevraagd, maar het is te laat,' antwoordt Dirk.

'Vader wat zijn jou voorstellen?' Mijn vader stopt een blad in mijn handen en ik begin onmiddellijk te lezen. Als ik gedaan heb zucht ik diep.

'Je voorstel is redelijk. Ik heb morgen een etentje met moeder. Ik probeer het haar voor te stellen. Maar heb geen goede hoop. Je weet hoe ze kan zijn.'