Huishoudster (Nederlands)

6. Eerste ontmoeting met de baas.

(Vanessa)

Ik schrik wakker van de vreemde geluiden in mijn huis. Het eerste wat in mijn hoofd naar boven komt is de gedachte dat er een inbreker in mijn huis rondloopt. Ik neem dan ook het eerste voorwerp dat ik tegenkomen in mijn handen. Ik wandel daarna heel erg voorzichtig naar de keuken en kijk achter de deurlijst naar een open koelkastdeur.

'Hey, wat doe jij in mijn keuken?' Roep ik met het tennisraket stevig in mijn handen (ja, het is niet het beste wapen, maar het geeft mij een gevoel van veiligheid). De deur van mijn koelkast slaat dicht en daar staat een bekend uitziende man voor mijn neus. Hij heeft een donkerblauwe zwemshort aan en hij kijkt met een grijns naar mij. Hij ziet er nog prachtiger uit dan op de foto's en groot. Heel erg groot. Ik ben ook niet van de kleinste met mijn 1,73 meter, maar hij is zeker 1,84 meter. Ik staar met open mond van zijn gespierde buik, naar zijn haarloze gespierde borstkas en ga dan langs zijn met stoppels behaarde kin, naar zijn nog mooier uitziende groenbruine ogen. Zijn zwarte natte haren liggen warrig op zijn hoofd. 'Ik zocht de melk, aangezien mijn huishoudster er geen heeft meegebracht van de winkel.' 'Meneer Lavens?' vraag ik geschokt, nadat ik tot het besef kom dat hij hier echt voor mij staat. 'In levenden lijve en jij bent Vanessa?' vraagt hij en zet de melk op het aanrecht. 'Heu, ja meneer,' antwoord ik verlegen. 'Noem mij maar Dave, zoals ik in het bericht al meedeelde. Meneer, zeggen ze al genoeg tegen mij op het kantoor.' Ik staar met open mond naar hem. 'Tong kwijt?' vraagt hij geamuseerd. Ik schud met mijn hoofd voor ik antwoord: 'Nee. Maar ik weet zeker dat ik melk meegebracht heb.'

'Geen volle melk,' zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw. 'Ze was op,' lieg ik. 'Allemaal?' vraagt hij met een veel te grote grijns. 'Ja, nee. De duurste niet,' beken ik.

'Neem dan de volgende keer de duurdere mee.'

'Euh...menee, Dave. Ik wist niet of dat mocht en was bang dat ik de limiet van de kaart zou overschrijden.' Hij lacht luidop. 'Sorry, maar een limiet van duizend euro die iedere week opnieuw aangevuld wordt, is moeilijk te overschrijden. Neem gewoon de volgende keer de juiste melk mee. Nog een fijne morgen Vanessa.' Hij neemt mijn melk mee en wandelt naar de living. 'Hey, en mijn melk dan?'

'Neem er uit de villa. Daar staat magere melk die toch niet gebruikt zal worden.' Ik volg hem tot hij mijn huis uit is. Hij rook naar zwembadwater en had een zwembroek en flipflops aan en dan kijk ik naar mijn vloer als het besef komt. Hij is net rechtstreeks vanuit het zwembad mijn huisje binnen gewandeld en heeft zo een waterspoor achtergelaten. Ik kijk boos naar de natte vloer en loop woest naar mijn keuken. Ik open de kast met mijn poetsbenodigdheden en werk het spoor weg dat hij heeft achtergelaten met mijn trekker en droge dweil. Zal dit iedere keer zo zijn als ik iets vergeten ben? Zal hij iedere keer, gewoon mijn huis binnenstormen en in mijn kasten zoeken achter iets of een spoor van water achterlaat. Dat hij daar maar geen gewoonte van maakt. Ik ben zeer gesteld op mijn privacy, ook al is hij mijn baas en woon ik hier gratis in.

De rest van het weekend heb ik hem gelukkig niet zo veel gezien. Ik moest iedere dag eten maken, maar de zondagmorgen zag ik in de koelkast dat het eten onaangeroerd was. Ik ben hier eigenlijk wel een beetje boos voor en stuur hem een bericht:

Ik maak geen eten om het daarna weg te gooien. Met vriendelijke groeten, Vanessa.

Ik stop de bakjes met eten in de diepvries en maak me daarna klaar voor mijn afspraak met Stefanie.

Het is iets na 14 uur als we aan een terrasje zitten We kijken naar de voorbijgaande passanten en hebben elk een koffie voor onze neus. Ik ben vandaag een beetje aan het mokken over het eten dat hij heeft laten staan en het feit dat ik het alleen zijn heb onderschat. 'Vanessa, je bent zo stil over je werk? Je bent het toch nog niet beu?'