Huishoudster (Nederlands)

37. Een zak.

(Vanessa)

Een paar weken zijn voorbijgevlogen en ik ben ondertussen terug aan het werk. Het is vermoeiender dan ik dacht en ben iedere week één dag thuis van het werk. Orders van mijn baas. Hij heeft er voor gezorgd dat hij die dag geen vergaderingen heeft en enkel papierwerk in orde moet brengen. Dave is al een uur of twee geleden vertrokken naar het werk. Ik zit op mijn gemak op de bank en drink een koffie, terwijl ik door mijn mails scrol op de laptop.

De bel gaat en een tijd later komt Barbara met Stefanie achter haar de woonkamer ingewandeld. 'Hey, alles goed?' Vraagt Stefanie als ze me een kus op de wang geeft en ik haar op hetzelfde moment één teruggeef. 'Ja, hoor en met jou?' Antwoord ik als ik recht sta vanuit de bank en haar een knuffel geef. 'Hier, ik heb een cadeautje mee voor jou. 'Dank u,' antwoord ik enthousiast en kijk in de zak die ze mij overhandigd.

'Waarom geef je mij twee zwangerschapstesten cadeau?' Vraag ik al kijkend naar de twee doosjes in de zak. 'Omdat jij al meer dan een maand misselijk blijft en ik er mijn twijfels over heb dat dit nog te maken heeft met je verwondingen,' zegt Stefanie met een grijns.

Ik staar een tijdje naar de dozen, niet wetende wat ik moet doen. 'Vanessa, eens testen kan geen kwaad.'

'Wij hebben veilig gevrijd. Het kan niet, tenzij?' Vraag ik mij al peinzend af. Wij hebben voor de ontvoering gevrijd zonder condooms, maar dan pakte ik nog de pil. De kans is dus zeer klein, maar niet onmogelijk. Ik lach het weg. Ik ben zeker geen zo'n vrouw die na één vergeten pil zwanger wordt of...

'Tenzij, wat?' Vraagt Stefanie nieuwsgierig. 'Ik weet het niet,' antwoord ik met een zucht.

'Probeer het? Is het niets, dan is het niets,' zegt ze schouderophalend.

'Goed, maar jij kijkt niet naar hoe ik op het stokje plas,' zeg ik al wijzend naar haar.

'Nee dank u, ik blijf zitten op de bank tot je terug komt.'

Ik ga in snelle pas naar de badkamer en open de twee verpakkingen. Ik kijk naar de beker aan de wastafel en neem deze. Ik zet me op het toilet en plas in de beker. Nadat ik de beker in de wasbak heb gezet neem ik de twee testers en duw het uiteinde in mijn urine. Daarna stop ik de doppen er op en begeef me terug naar Stefanie.

Als ik de woonkamer binnen wandel kijkt Stefanie van haar telefoon naar mij. 'En? Gelukt?' 'Mhmm, ik heb ze hier bij mij.' Ik leg ze op de tafel en zet me naast Stefanie. 'Nu, wachten maar. En... wat als je zwanger bent?' Ik wrijf met mijn handen over mijn knieën en voel dat de zenuwen naar boven komen.

'Ik weet het niet, we hebben nog niet echt gepraat over kinderen. Ik wil ze wel en dat weet jij, maar ik weet niet wat hij er van denkt. Stefanie kijkt naar haar telefoon en zegt: 'Het moment van de waarheid is daar.'

'Goed,' antwoord ik kijkend naar de testers op een afstand.

'De testers gaan niet vanzelf naar jouw komen.' Ik plaats mijn handen voor mijn ogen en zeg met een klein stemmetje: 'Ik durf niet kijken. Kijk jij maar.'

'Goed, ik zal wel kijken,' antwoordt ze en ik hoor haar verschuiven op de bank. 'Vanessa,' zegt ze met een zucht. 'Wat, wat?' Vraag ik nog altijd met mijn trillende handen voor mijn ogen. 'Ik word meter,' zegt ze. Ik haal mijn handen van voor mijn ogen en staar haar met open mond aan voor ik naar de tester kijk. Je kan er niet naast kijken. De twee roze streepjes zijn zo duidelijk als het maar kan zijn. Ik neem de andere tester van de tafel en zie net hetzelfde op deze. Stefanie en ik kijken met wijde opengesperde ogen naar elkaar voor we het in schreeuwen uitbarsten. We vliegen in elkaars armen. 'Ik word een moeder,' zeg ik op een schelle toon. 'Oh mijn god, ik moet het aan Dave vertellen. Ik kan niet wachten.' Ik neem mijn telefoon een bel naar hem. Ik hoor de beltoon drie keer voor hij opneemt: 'Hallo Vanessa, alles in orde?'

'Nee, ik wil dat je zo snel mogelijk naar huis komt. Ik...'

'Sorry, ik moet naar huis. Mijn assistent regelt de rest wel. Ik ben daar...'

Oei, heb ik hem gestoord tijdens een belangrijk iets?

Een kwartier later is Stefanie naar huis. Ik heb de testen verstopt in een lade in de woonkamer en zit nu zogezegd naar de tv te kijken. Ik geef toe, ik ben mijzelf aan het opvreten van de zenuwen. Een paar minuten later stormt Dave de kamer binnen en kijkt naar me met een bezorgde blik. 'Alles goed?' Vraagt hij als hij bij mij komt zitten op de bank en zijn arm op de leuning achter mij legt. Ik zet me wat schuiner zodat mijn gezicht naar hem gericht is, maar ik wriemel aan een stukje stof van mijn trui. 'Dave, je weet dat ik mij al een tijdje niet goed voel na mijn verwondingen.'

'Ja, dat weet ik.'

'Wel Stefanie en ik hebben iets geks gedaan en ja...het was positief.' Ik kijk in zijn ogen en hij bekijkt me alsof hij een vraagstuk moet oplossen. 'Ik denk dat ik het niet goed begrijp. Wat is positief?' Vraagt hij. Ik ga naar de lade en haal allebei de testers uit en geef ze aan hem. Dave staart een tijdje naar de twee sticks en ik krijg het echt op mijn heupen.

'Dave...'

'Ben jij zwanger?'

'Ja,' antwoord ik aarzelend.

'Maar we hebben veilig gevrijd. Hoe...kan je dan zwanger zijn?' De moed zakt al in mijn schoenen, want zijn gezicht toont niets van blijdschap.

'We hebben condooms gebruikt na mijn ontvoering. Daarvoor was ik aan de pil en we hebben dan ook seks gehad zonder condooms.' Ik kijk naar zijn houding en die ziet er niet geruststellend uit. 'Je wil het kindje niet?' Dave antwoordt niet en blijft staren naar de sticks. Ik geef toe dat ik begin te koken in mijn eigen vel van zijn stilzwijgen. 'Dave, als dit het ei...'

Zijn lippen drukken op de mijne en hij duwt bijna alle lucht uit mijn longen. Daarna lossen zijn lippen de mijne en legt hij zijn voorhoofd op dat van mij. 'Och, Vanessa. Je weet niet hoe gelukkig dit nieuws mij maakt,' zegt hij opgewekt met fonkelende ogen. 'Echt?' Vraag ik oprecht blij. 'Ik was bang dat je het niet zou aanvaarden.'

Hij grinnikt en antwoordt: 'Dit is het beste nieuws ooit. Onze liefde wordt bezegeld met dit kleine wezentje dat in je buik groeit.' Hij legt zijn éne hand op mijn buik en kust me nog eens op de lippen. 'Vanessa, Ik had echt een rotdag op het kantoor. Toen je belde, was ik in de veronderstelling dat er nog meer slecht nieuws op mij af zou komen. Maar je hebt mijn dag helemaal goedgemaakt,' zegt hij al draaiend met mij in zijn armen. Ik lach eerst, maar duw me al snel van hem af. Dave laat mij los en ik ren om net op tijd boven het toilet om mijn maaginhoud uit te braken.

Yep, ik ben zeker zwanger!