A Wife's Tears ( Completed )

Thirty-sixth Tears

Para akong lantang gulay na naglalakad pauwi ng bahay. Gusto kong tanggapin ang inaalok sa akin ni Mrs. Esteban ngunit parang may pumipigil sa akin. Hindi ko alam ang mangyayari once na bumalik ako sa Maynila. Baka bigla ko na lang siyang makita o magtagpo ulit ang aming landas.

“Nakakaubos ba ng enerhiya ang pagtuturo?” birong tanong ni Tatay Toni.

“May iniisip lang po,” nakanguso kong sagot.

“Baka puwede mong sabihin sa akin ang iniisip mo,” sabi niya na may kasamang panunukso.

“Saka na Tay lowbat na kasi ang utak ko kailangan ko ng i-charge,” biro ko kung saan natawa ang matanda.

“Oh siya, heto na ang strawberry para sa pinakamaganda kong apo.” Kinuha niya ang aking kamay saka pinahawak. Sinimangutan ko naman siya at umarteng nagtatampo. “Oo na, ikaw ang pinakamaganda para sa akin,” dagdag niya.

Niyakap ko si Tatay Toni pakiramdam ko full charge na ako. Matagal na akong nangungulila sa yakap ng isang Ama at sa kaniya ko ulit iyon naramdaman. “Maraming salamat, Tay.”

-----

“Mirielle!” sigaw ko. Bumukas ang pinto at tumatakbong sinalubong ako ng isang batang anghel.

“Mommy!” matinis niyang tawag.

Binuka ko ang aking mga kamay upang salubungin siya ng isang mainit na yakap. “I miss you my angel,” madamdamin kong saad. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa akin. Humiwalay ako sa kaniya at pinatitigan ang maganda niyang mata. Maraming nagsasabi na kamukhang-kamukha ko siya kulay ng mata lang nito ang nakuha niya sa kaniyang Ama. “Oh, bakit malungkot ang angel ko?”

Humaba ang nguso nito habang pinaglalaruan ang maliliit niyang daliri sa kamay. Apat na taon si Mirielle napaka-bibong bata kaya gustong-gusto siya ng mga tao. “Sa tuwing umaalis ka nalulungkot ako,” pagtatapat niya.

“Shhh, nandito na si Mommy kaya huwag ka ng malungkot,” pag-aalo ko.

“Pero aalis ka ulit bukas maiiwan na naman akong mag-isa,” giit niya.

“Alam mo naman ang dahilan kung bakit kailangan umalis si Mommy para iyon sa'yo 'di ba?” Mahina itong tumango. “Sinong nagsabing mag-isa ang angel ko? Hindi kaya, kasama mo nga si Ate Maya ayun siya oh.” Turo ko sa dalagang babae. Nakiusap siya sa akin kung puwede ko siyang kunin upang magbantay kay Mirielle habang nasa trabaho ako. Ang sweldong ibibigay ko sa kaniya ay kaniyang iipunin upang makapag-aral ulit. Maganda ang layunin ng dalaga kaya pumayag ako paraan ko na rin iyon para matulungan siya. “May dala akong strawberry, taran!” Nilahad ko ito sa kaniyang harapan. “Ayaw mo?” tanong ko. Nagtataka ako dahil ngayon lang siya hindi excited makita ang paborito niya. Tuwing pag-uwi ko una niyang hinahanap at kapag natagpuan niya kumikislap na ang kaniyang mga mata ngayon parang wala lang.

“Kailan po uuwi si Papa? Matagal ko na po siyang hindi nakikita, Mommy.” Yumuko ito kaya naman naawa ako sa kalagayan ng anak ko. Close sila ng kaniyang Papa kaya naman hinahanap-hanap niya ito.

“Hindi ko pa alam anak kasi kailangan pa siya ni Lola mo. Hayaan mo kapag magaling na si Lola uuwi na si Papa,” masayang sabi ko. Isang buwan na ang nakakalipas ng magpunta ito sa America dahil may sakit ang kaniyang Lola. Gusto niya kaming isama kaso umayaw ako dahil hindi ko rin kayang iwan ang mga batang tinuturuan ko. Umingay ang aking cellphone pagkuha ko napangiti ako nang mabasa ang kaniyang pangalan sa screen. “Baby, tumatawag si Papa.” Pinakita ko at agad lumiwalas ang kaniyang mukha na kanina lang ay nakasimangot.

“Yehey!” tili niya. Nagkatinginan kami ni Maya at napapailing na pareho.

-----

“Napag-isipan mo na ba Bea?” Ang tinutukoy ni Mrs. Esteban ay ang alok nitong pagtuturo ko sa Maynila. Sinabi ko kasing pag-iisipan ko muna dahil ayaw kong magpadalos-dalos ng desisyon. Nag-isip ako ng mabuti kagabi at para kay Mirielle tatanggapin ko. Hindi ko alam kung ano ang mga mangyayari hindi ko naman malalaman kung hindi ko susubukan. Tungkol kay Primo posible naman na mag-krus pa ang aming landas sa lawak ng Maynila posibleng magkita kami. At kung magtagpo ulit ang aming landas hindi na tulad ng dati dahil may kaniya-kaniya na kaming pamilya.