Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ a...
Bu bölüme kalıcı olarak iki yeni karakter katılacak. Hikâyeleri kafamda çoktan oluştuğu için uzun süre bizimle olacaklarını söyleyebilirim. Bir de eklemek istediğim ayrıntı var. Bazılarınız Nil'in konuşmalarını yaşından büyük olarak değerlendirmiş. Üç yaşına girmek üzere olan bir çocuk için bana normal gelse de birkaç böyle yorum gördüğüm için düşüncelerinizi önemsedim. NİL'İN YAŞINI 4 OLARAK DEĞİŞTİRDİM. Doğrusu Nil 4 yaşına girmek üzere. Bu kurguda planladığım gidişat için de iyi oldu aslında, artık okurken sizin kafanızda Nil'in konuşmaları da gayet normal durur. Düşünceleriniz bana gayet mantıklı geldiğinde ve düzgün bir üslupla ifade ettiğinizde o düşüncelere değer veririm. Dilerim sizin tarafınızdan da benim düşüncelerim değerlidir. 🤍
Umarım bölümü keyif alarak okursunuz.
OY ve YORUMLARINIZI bırakırsanız inanılmaz mutlu olurum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KARMEN RUSSO.
6. ❝YALAN.❞
Bir kral varmış, Savaşa bile tahtıyla gitmiş. Atın üzerinde kılıcıyla dövüşmüş, Yaralanmış, Tahtından inmemek için ölmeyi göze almış. Ama bir gün gelmiş, İtibar için ölmeyi göze alan kral, Tahtından, sadece kızı için inmiş.
Mutluluk nasıl ki neşeli bir çığlıkla kutlanır, sen de ölmeyi istemeyi gözyaşlarıyla kutladın. Birinin, gerçekten ölmeyi istediğini ilk kez izliyordun, hem de elini tutmuş, sana bakarken. Sen bu vakitten sonra hiçbir günahtan arınamazsın. Çünkü gitmek özgürlükken kalmak tutsaklıktı. Şimdi tutsak olmamış olsan, der miydin ben bu günahtan arınamam diye?
Yaşam, nefes yoluyla boğazımdan aşağıya akarken, benden çekilmeyen kapkara gözlere tanıştığımızdan beri ilk kez bu kadar uzun baktım. Günahlarım kabarık bir defterin sayfaları gibi önümde açılıyordu, yeni bir günah o sırada yazılıyordu. Sayfanın sonuna baktım ve elini elinden kopardı, yazısını gördüm. Deren Ateş, hâlâ daha beni kendisine çekiyorken elimi bu kez daha hızlı ayırdım ve temasımızı keserek, "Annesine sarıl," dedim. Geri çıkarak yürüdüm. "Kızı gibi kokuyordur."
Bir kez daha beni tutmadan koridora çıktım ve hızlı adımlarla sokak kapısına yürüdüm. Elim kapı kulpunu kavradı ama açmadı, hareketsizce durmaya başladı. Gözlerimi sımsıkı yumarak omzumu kapıya yasladım ve vicdanımın yarattığı kararsızlığı yenmeye çalıştım. Gitmem gerekirdi ama... Mesela yapmamam da gerekirdi, Nil'i almamam da gerekirdi, çoktan ölmüş olup kimsenin hayatına parazit olmamam da gerekirdi... Neyi yaptım ki, bunu da yapayım.
