Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ a...
Merhaba, merhaba! Bu konudaki heyecanım yüzünden konuya direkt girdim! Dün bu kitap olmayla alakalı bilgiyi instagram hesabımda bir postla paylaştım, birçoğunuz görmüş bile olabilirsiniz. Görmeyenler de gidip baksın, beğenisini yorumunu bıraksın mutlaka! SİREN'e o kadar emek verdim ve o kadar derinden bağlandım ki, onu sayfalarda görmeyi istedim. Belki çok okunması yok, ilgi görmüyor. Ki bununla ilgili bazı güven kırıklıklarım da oldu fakat sizin yorumlarınız her zaman iyi geldi bana. Burada okuyanlarınızın verdiği değer bile yeter bana. En önce de benim kitabıma verdiğim değer.
Merak etmeyiniz, bölümler burada kalacak ve biz aynı düzenimizde devam edeceğiz, finali de elbette sizlerle paylaşacağım ama finalden konuşmak için henüz erken. Kitabı okuduğunuz için, kitap fiyatları da oldukça yükseldiği için kitabı alamayacak olanlarınız elbet olacaktır ama ben raflarınızda görmeyi gerçekten çok isterim! Hatta imzalamayı. Umarım siz de istersiniz, benim kadar sevinmişsinizdir bu habere. 🙏🤍
Bu arada kitap MART ayında çıkacak. SİREN'e çok da yakışan bir kapağı olacak.
Tüm bu haberler sonrasında tekrar soruyorum;
Burada mıyız? Sayalım. 1.
Ve bu bölümün müjdesine özel bir sürü oy verip paragraflara yorum yapın lütfen<33 Çifte mutluluk yaşarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En küçük Russo gibi :)
48. ❝AKIL DAVACI, KALP AŞIK.❞
Bir melekse o... bu kadar ağlatabilir mi beni?
O kadar güzel, o kadar masum, o kadar melek ki... kendimi yanında bir şeytan gibi hissediyordum.
Ağlamak kötü bir şeydir, eğer mutluluk gözyaşları değilse. Ağladığım son kez mutluluktan değildi, ağlamam da güzel değildi. Onun sözcükleri incitti beni ve dayanamayıp ağladım. Bir melek olarak düşündüğüm kızımın uyandığı ilk andan beri... yalnızca korkması, işte beni ağlatan buydu.
Uykulu gözlerimi loş odada açarken kirpiklerimdeki ıslaklığı farkına varmıştım. Karina, son kez konuştuğundan beri söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Üzerinden bir gün geçmişti ama hâlâ canımı yakıyor, rüyalarıma kadar giriyordu. Hiç kalkmıyor, konuşmuyor, yalnız etrafını ve beni inceliyordu. Bense hep onunlaydım. Carlos, doktorlar gelip giderken, Nil onunla konuşmaya çalışırken, Utku abilik yaparken... hep Karina'm ile beraberdim.
