İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
━━━━━━。゜✿ฺ✿ฺ゜。━━━━━━
O günün üstünden bir hafta geçmişti ve Yekta artık herşeyin farkına vararak bana dokunuyordu bilmiyor ki ben ondan asla korkmazdım korkmadım o an ne ollduğunu bilmem tabi bir anda babam belirdi ve ben daha fazlasına dayanamadım. Peki küçüklüğümde kurtardığım yekta sahiden o muydu? Bu sorunun cevabından korkuyordum nedense oysa babam ona vurmamıştı babam ilk kez sözünü tutmuştu.
Ve ben onun isteklerini yerine getirmiştim. İğrenç isteklerini. Eğer o çocuk yekta ise asla üzülmeyecektim ve babamla ilgili ilk kez bir iyikim olacaktı. Şimdi ise günlüklerimi karıştırıyordum o günün tarihini bulmak için. Aniden odaya giren yekta ile hepsini kucağımda topladım.
"Hayat gözlüm napıyorsun?" ona bunları okutabilecek miydim acaba?
"Hiç bir şey mi oldu?" anlamış mıydı? Bir şeyleri saklamak istediğimi ya da korktuğumu anlaşılmak ne kadarda uzak bir kavramdı bana böyle gözlerindeki ifade gerçekten beni bozguna uğrattı. Beni anlamıştı.
"Öyle aç mısın sana özel tarifimden yaptım hadi gell." ona olan aşkım hep artıyordu taşıyordu artık içimden napacaktım bu sevda ile ya bir gün biterse herşey ya biz mavolursak bir gün? Ama hayır şuan ondan kaçmayacaktım ona kendimi biraz daha açacaktım.
"Açım ama önce gelsene yanıma sana bir şey göstereceğim." ikiletmedi bir şey demeden kuruldu yanıma. Kucağımdakileri yine yatağa bıraktım ve ona sımsıkı sarıldım.
"Dalyam iyi misin güzelim?" tahmin bile edemezsin sevgilim o kadar iyiyim ki şuan.
"Çok iyiyim iyiki varsın iyiki beni anlıyorsun ilk biri bu kadar anlıyor beni biliyor musun? Ben çok korktum babamın dedikleri olur diye biliyor musun? Senden bu yüzden acılarımı gizledim." Sarıldığım beden kasılmıştı öfkeli miydi? Babama acaba o zaman olsaydı kurtarır mıydı beni elinden? Çocuk sana o kadar güzel şey dedi sen hala burda mısın yaa. Bu sefer iç sesim haklıydı galiba...
"Ne demiş o orospu sana söyle bakayım." söylemeeycektim bizzat okutacaktım. Açtım günlüğümdeki o sayfayı.
"Okur musun?" teredüt etti ama bunu gerçekten istiyordum şuan hatta.
"Emin misin? Bu senin özelin zorunda değilsin güzelim." bakma bana maviş maviş be adam.
"Biliyorum ama ben bunu istiyorum eminim yektam hadi." peki dercesine kafasını salladı ve elimden günlüğü aldı nedense nefesimi tutmuştum ve acılarımı onun sesinden duymak istemiştim.
